Ερχόντουσαν οι ζέστες...

Στα σπίτια εκείνα τα χρόνια υπήρχε το ψυγείο του πάγου ....με την βρύση για κρύο  νερό αλλά πού να προλάβει να το κρυώσει με τον καύσωνα.

Πατέντα λοιπόν ....έκοβαν ένα κομμάτι από την παγοκολώνα το θρυμμάτιζαν και το  έβαζαν σε μια λεκάνη όπου έμπαινε το μπουκάλι με το νερό.

Βασικά όμως έπιναν νερό από τον κρυολόγο....την στάμνα δηλαδή που έμπαινε και  στο

πρεβάζι του παραθύρου για να την  χτυπάει ο αέρας μήπως και δροσίσει.

Η στάμνα ήταν βασικός εξοπλισμός του σπιτιού ...

Στο Μαρούσι υπήρχαν τα σταμνάδικα ...τα κανατάδικα ...

Οι κεραμίστες είχαν καταγωγή από την Σίφνο και συνέχιζαν την τέχνη από τον παππού στον εγγονό.

Άλλο σημείο όπου έβαζαν την στάμνα ήταν και το μπαλκόνι όπου το φύσαγαν οι αέρηδες ....

Ένα ποτήρι κρύο νερό ήταν ότι καλύτερο επιθυμούσες τότε με την ζέστη και δεν ήταν εύκολο.

Έβγαινες στην αυλή και έπαιρνες το κοινόχρηστο λάστιχο που ποτίζανε το κηπάκι άφηνες να τρέξει το νερό για να δροσίσει και αφού έβρεχες το κεφάλι έπινες στην συνέχεια.

Πηγαίνοντας επίσκεψη το πρώτο που σου έφερναν ήταν ένα ποτήρι κρύο νερό συνοδευόμενο με γλυκό κουταλιού.

 

Για τα παιδιά το καλύτερό τους ήταν το υποβρύχιο....μια κουταλιά βανίλια σε ένα ποτήρι νερό προς το παγωμένο.

Το πρόβλημα λύθηκε με την εμφάνιση του ηλεκτρικού ψυγείου αλλά στην αρχή δεν ήταν προσιτό για όλους.

Η στάμνα έγινε ντεκόρ σε κάποιο σημείο του σπιτιού...δεν την πέταξαν.

Άφησα για το τέλος το "αιρ-κοντίσιον"της εποχής....

Έβαζαν κουρτίνα στην πόρτα και την έβρεχαν.

Από το Πίσω στα παλιά