Οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής εγκαταστάθηκαν σε συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά με πολλές δυσκολίες και αντιρρήσεις των ντόπιων που τους έβλεπαν με κακό μάτι.
Και στην Κοκκινιά λοιπόν βρέθηκαν οι κατατετρεγμένοι με τον μπόγο στα χέρια με όσα πρόλαβαν να πάρουν.
Συνοικισμός λοιπόν προσφύγων με ισόγειες κατασκευές ...
ένα δωμάτιο μια μικρή κουζίνα και ένα χώρο για τουαλέτα.Περίπου καμμιά τριανταριά τετραγωνικά.
Υπήρχαν και διώροφα στα ίδια τετραγωνικά για δύο οικογένειες...
Και παράγκες παρακαλώ οι λεγόμενες Γερμανικές ...
Τις έστειλαν οι Γερμανοί ως αποζημίωση του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου...
Ο αδερφός του παππού έμενε σε ισόγεια κατοικία....
Θυμάμαι...
Καθαριότητα....τακτικά τοποθετημένα τα λιγοστά έπιπλα.....
Ντιβανοκασέλες για κρεβάτια για εξοικονόμηση χώρου ...αυτές τις είχαμε και εμείς και με την μυρουδιά της ναφθαλίνης που είχαν τα ρούχα που φύλαγαν σε αυτές....απλά την συνήθιζες.
Σε μια γωνιά του δωματίου μεγάλη καρφωμένη στον τοίχο κρεμάστρα με τα ρούχα της εποχής...δεν χωρούσε ντουλάπα.
Μπροστά μια όμορφη κεντημένη με σχέδια κουρτίνα ...τα σκέπαζε...
Στην απέναντι γωνιά οι εικόνες και φυσικά και αυτή που έφεραν μαζί τους από τα ματωμένα χώματα και στο πίσω μέρος γραμμένες οι ημερομηνίες γέννησης των παιδιών όπως συνήθιζαν οι Μικρασιάτες.
Τα μικρά παράθυρα στον δρόμο με κεντημένες κουρτίνες και τα πεζοδρόμια καθαρά και ασπρισμένα με τενεκέδες-γλάστρες δεξιά και αριστερά στην είσοδο.
Τέλος η εταζέρα στον τοίχο με φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων και στην καλύτερη θέση του τοίχου του δωματίου το μακρόστενο κάδρο....με την Σμύρνη.
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου