Έξω από το παλιό Χρηματιστήριο

 Οδός Σοφοκλέους έξω από το παλιό χρηματιστήριο οι σαράφηδες με τα βιτρινάκια πάγκους.

Το βράδυ τα έβαζαν σε κανένα καφενεδάκι εκεί κοντά με το αζημίωτο για τον καφετζή.

Πουλούσαν και αγόραζαν χρυσά αντικείμενα ...είχαν ένα βιβλίο αγορών πωλήσεων θεωρημένο από την Αστυνομία προκειμένου να ελέγχει για τυχόν κλοπιμαία.

Βέβαια ο

τζίρος τους γινότανε κυρίως με τις χρυσές λίρες...

Πουλούσε βέβαια η Τράπεζα της Ελλάδος αλλά με προϋποθέσεις και όριο δηλαδή ζήσε Μάη μου για κάποιον που βιαζότανε να παντρέψει το κορίτσι του.

Σαράφηδες υπήρχαν και στην Ομόνοια αρχές Αθηνάς αλλά εγώ έζησα αυτούς της Σοφοκλέους γιατί δούλευα εκεί δίπλα.

Πάντα περιποιημένοι με κοστούμι γραβάτα γυαλισμένο παπούτσι ....

Εργαλεία της δουλειάς ήταν ο μεγενθυτικός φακός ο στρογγυλός που τοποθετούσαν στο μάτι και εξέταζαν το χρυσά κοσμήματα τις λίρες.

Άκουγες δεκαοχτάρι...δεκατεσσάρι και εννοούσαν τα καράτια που έγραφαν πάντα τα δαχτυλίδια κ.λ.π. ή άλλη ένδειξη αν δεν ήταν φιαγμένα στην Ελλάδα και άλλα που έγραφαν με ξένα αρχικά φλούδα χρυσού και δύσκολα τα ξεχώριζες.

Αυτά συνήθως ήταν Αμερικάνικα και μάλιστα γυάλιζαν περισσότερο από τα 18ρια.

Οι Ελληνοαμερικάνοι συνήθως φορούσαν από αυτά και μάλιστα πολλά για να προξενούν εντύπωση όταν ερχόντουσαν στην Ψωροκώσταινα για διακοπές.

Χρυσαφικά άφηναν  στους σαράφηδες και σαν ενέχυρο για συγκεκριμμένο  χρονικό διάστημα.

Αν ο πελάτης δεν πήγαινε να πληρώσει για να τα πάρει αφήνοντας τον τόκο που είχαν συμφωνήσει ο σαράφης μπορούσε να τα πουλήσει.

 

Έβλεπες και φουκαράδες που είχαν ανάγκη μεγάλη να πουλάνε τον βαφτιστικό σταυρό του παιδιού τους ....τις βέρες τους.....

Τα βιτρινάκια ήταν γεμάτα από αυτά...

Εκεί πήγαιναν και αυτοί που ήθελαν να αγοράσουν φτηνά χρυσαφικά από δεύτερο χέρι για υποχρεώσεις που είχαν.

Να αρραβωνιάσουν να παντρέψουν ....

Ένα γυάλισμα από τον σαράφη και ένα κουτάκι με βαμβάκι χρωματιστό και όλα καλά.

Από το Πίσω στα παλιά