Του Γιώργου Κράλογλου
Σε ποια κατεύθυνση είμαστε; Στη σωστή που σημαίνει σωτηρία της μικρομεσαίας οικονομίας γιατί δεν έχουμε άλλη ή στη λάθος, των εκλογών; Θα δείξει.
Πότε θα δείξει; Από τον Ιούλιο και μετά και αφού πάρουμε (όπως αναμένεται) το επόμενο πράσινο φως για την οικονομία από το Eurogroup, μαζί με τα 767 εκατ. από κέρδη των ελληνικών ομολόγων.
Διαφορετικά δεν
πείθεις ότι ελέγχεις την οικονομία, με τους δανειστές και τις Βρυξέλλες να σε απορρίπτουν. Και όταν δεν πείθεις δεν μπορείς να τάζεις. Και, στην Ελλάδα, αν δεν μπορείς να τάζεις δεν πας σε εκλογές...Πέραν τούτου, είναι πολιτικό λάθος να μη σημειώσεις ότι η προσοχή όλων είναι στραμμένη σε ένα βασικό σημείο. Στο ιδιωτικό χρέος. Στα κόκκινα δάνεια. Στους χειρισμούς για το ιδιωτικό χρέος. Στην τακτοποίηση του μια και καλή και όχι με πρόχειρα φτιασιδώματα...
Δεν λέμε τυχαία, η προσοχή όλων. Γιατί όσοι κουβαλάνε χρέη είναι φυσικό να περιμένουν όχι κάθε μέρα αλλά και κάθε νύχτα..., τι θα γίνει με τις ρυθμίσεις τους.
Το ίδιο όμως και οι άλλοι. Όσοι δεν έχουν χρέη. Γιατί θέλουν να ξέρουν αν η οικονομία της επομένης μέρας σηκώνει κουράγιο με νέες προσπάθειες ή βαδίζουμε στις γνωστές ταχυδακτυλουργίες στην οικονομία, αλλά μετά από την προεκλογική παράσταση..., επανερχόμαστε στους καημούς και τις λύπες...
Πώς και από πού προκύπτουν όλα αυτά και για ποιο λόγο τα ανασκαλίζουμε στο σημερινό μας σημείωμα.
Δεν το κάνουμε ούτε τυχαία, ούτε για να δημιουργήσουμε θέμα εκεί που δεν υπάρχει. Επιστρατεύοντας όμως τη δημοσιογραφική μας εμπειρία μαζί με τις εικόνες, που αποτυπώνονται, 10ετίες τώρα, στην πολιτική μας σκηνή, διαπιστώνουμε κινήσεις που βεβαίως και μοιάζουν με εκλογές.
Εκτός αν συμβαίνει αυτό που εμείς πιστεύουμε. Ότι πήραμε (επιτέλους) την πολιτική απόφαση να δεχθούμε ότι το μοντέλο παραγωγής που θα προσφέρει η Ελλάδα στον χάρτη της οικονομίας της Ε.Ε (μετά την πανδημία και εντός της 4ης βιομηχανικής επανάστασης) είναι μικρομεσαίο, κατά 100%, με δεκανίκια τον τουρισμό και τις υπηρεσίες.
Αποδίδουμε την ερμηνεία αυτή γιατί δεν είναι μόνο πως η κυβέρνηση συνεχίζει ακατάπαυστα τις οικονομικές διευκολύνσεις στους μικρούς και τους μεσαίους (ο κορβανάς έχει να δώσει ακόμη 40-45 δισ. για μικρούς και μεσαίους -προσέχοντας με 5 δισ. συνολικά τη Βόρεια Ελλάδα-) αλλά που παρακινεί και τις Τράπεζες να ανοίξουν τα ταμεία τους (άλλο που δεν ήθελαν βέβαια...) και, κυρίως, ότι τις "μαλώνει" να μη "ξινίζουν" στις υποδείξεις της, για κούρεμα του χρέους αντί των γνωστών "τακτοποιήσεων" με "κομμωτική".
Ωραία όλα αυτά, όπως και να έχουν. Και πιο ωραία απ' όλα ο κυβερνητικός καημός να αρχίσουν από τώρα τα δάνεια στους μικρομεσαίους (πριν υποχρεωθούμε από τις Βρυξέλλες να αλλάξουμε και κριτήρια) μιας και τουλάχιστον 400.000 μικροί και μεσαίοι (από τους 700.000 της οικονομίας) το σκέφτονται πάρα πολύ, βλέποντας την κατάσταση και περιμένοντας τις εξελίξεις.
Ενδιαφέρει και τις Τράπεζες αυτό (όταν τα νούμερα σε μικρούς και μεσαίους δανειολήπτες είναι πολύ μικρά - 150-200.000 από τους 700.000).
Σταματούν εκεί όμως. Και ορθά τους πιέζει η κυβέρνηση (με δημόσιες δηλώσεις μάλιστα) να βάλουν πλάτη και στα χρέη αντί να σκέφτονται μόνο τραπεζικά.
Κάνουν σωστά οι Τράπεζες που ζορίζονται να παρακολουθήσουν και να συμφωνήσουν στην φόρα της κυβέρνησης, για τη ρύθμιση των χρεών, αντί να βλέπουν -όπως κάνουν- μόνο τα δικά τους συμφέροντα; Και αν δεν κάνουν υπάρχει κάτι που βλέπουν στο βάθος του πολιτικού σκηνικού με ορίζοντα ίσως και το προσεχές Φθινόπωρο;
Βλέπουν εκλογές και άρα περασμένα, ξεχασμένα όσα λένε σήμερα οι πολιτικοί ή τρομάζουν στα λουκέτα (υπολογίζονται σε άλλους 200.000 μικρούς και πολύ μικρούς), οπότε αναμένουν ξεκαθάρισμα της αγοράς;
Κατά τη δική μας εκτίμηση δεν υπάρχουν εκλογές στον ορίζοντα. Ανασχηματισμός (με εκπλήξεις μάλιστα) υπάρχει. Εκλογές όμως δεν έχουν νόημα. Συνεπώς εάν η απάντηση στην κινητικότητα και στα ερωτήματα για το ιδιωτικό χρέος είναι για να αποσαφηνίσουμε τι μας μένει, στην οικονομία, σε παραγωγή, μεγέθη επιχειρήσεων και επιχειρηματική υγεία η κυβέρνηση δεν θα τα βγάλει πέρα. Θα χρειαστεί όντως και τη συνεργασία των Τραπεζών. Αλλά και οι Τράπεζες την κυβερνητική συμπαράσταση. Αλλιώς θα φτάσουμε στις εκλογές, του 2023, με μια από τα ίδια... Ας το χωνέψουμε.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Από το stergiog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου