Παλιοί ταξιτζήδες

 Ένας μακρινός συγγενής που έχει φύγει εδώ και χρόνια...

Είχα επισκεφθεί το σπίτι του  στου Ψυρρή πολύ παλιά.

Αθηναϊκό σπίτι με μεγάλη αυλή δωματιάκια κάτω και επάνω καναδυό όπου ανέβαινες με την σκάλα.

Φυσικά νοίκιαζε δωμάτια αλλά οι νοικαραίοι ήταν μια

οικογένεια με τον ιδιοκτήτη και τους περνούσες για συγγενείς.

Οικείες εικόνες....

Η αυλή είχε μια μεγάλη κληματαριά....

Η μάντρα μπροστά και η σιδερένια πόρτα πολύ μεγάλη όμως που άνοιγε στα δύο...

Η εξήγηση δώθηκε ...

Ο  παππούς του ήταν ...ταξιτζής όπως έλεγε γελώντας και μέσα στην αυλή παρκάριζε το...αμάξι του.

Είχε μόνιππο....

Άμαξα με ένα άλογο ...ταξί της εποχής δηλαδή...

Το άλογο είχε και αυτό τον χώρο του στην αυλή ...αυτό συντηρούσε την οικογένεια και το φρόντιζαν και το αγαπούσαν.

Άσε που καταλάβαινε σαν άνθρωπος....

Ακούγαμε οι μικροί εκείνο τον θείο με ανοιχτό το στόμα....

Είχε πελατεία μεγάλη στο Κέντρο της Αθήνας...οι μεγαλοκυρίες έστελναν στο σπίτι του τις υπηρέτριες να τον ειδοποιήσουν προκειμένου να κάνουν την βόλτα τους στο Φάληρο...στα Πατήσια με τους κήπους.

 

Με τα χρόνια οι άμαξες τραβήχτηκαν προς την Ιερά Οδό και οι νέοι σε ηλικία αμαξάδες έγιναν ταξιτζήδες.

Πήραν δωρεάν άδειες από την Πολιτεία ...

Οι παλιοί πέθαναν στην ψάθα όπως έλεγε ο συγγενής...

Περνώντας από του Ψυρρή στις ημέρες μας βλέπεις ακόμα παλιά σπίτια που σε γυρίζουν πίσω στα παλιά...ετοιμόρροπα και αφημένα στην τύχη τους.

Από το Πίσω στα παλιά