Η γειτονιά των Θεών

Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι περπατούσε στην Αιόλου στο ύψος της Μητροπόλεως...

Ο ένας βαστούσε τον άλλο και προσέχανε τα βήματα τους στο γλιστερό πεζοδρόμιο...

Μια καλημέρα και λίγη κουβέντα...

Πλακιώτες φυσικά που εξακολουθούν να μένουν στο νεοκλασικό που κληρονόμησαν και είχαν την ανησυχία για

την τύχη του.

Δεν αλλάζουν την γειτονιά τους με τίποτα....δυστυχώς ελάχιστοι οι παλιοί γείτονες που είναι εν ζωή και με αυτούς κάνουν παρέα και φυσικά με τις αναμνήσεις τους.

Γιατί να μην αγαπούν την Συνοικία των Θεών;

Πολλές μικρές εκκλησιές....τζαμί...χαμάμ...η ρωμαϊκή αγορά και μέσα στις παλιές αυλές κάποιο κομμάτι μαρμάρου...μαϊντανό φύτευαν σε κομμάτι πέφτανε και το φυλάγανε σαν κόρη οφθαλμού...

Ταβερνάκια....παλιά ήταν περισσότερο ρομαντικά και προσιτά στις τσέπες....

Ένα κατρούτσο ...μια γίγαντες στην μέση και μια βόλτα στα στενά με κάποιους τροβαδούρους με μια λατέρνα κάτω από τα παράθυρα μιας ωραίας ύπαρξης.

Μπουκαμβίλιες...γιασεμιά...το Αθηναϊκό λουλούδι το γεράνι ...

Η Συνοικία των Θεών κάτω από την Ακρόπολη....

"...σε κατοικούνε Θεοί ξελογιάστρα μου Αθήνα και κατεβαίνουν στην Πλάκα να πιούνε ρετσίνα...."

Παλιό τραγούδι....

Ήταν κάποτε εργατική συνοικία....οι παλιές ταινίες ευτυχώς που υπάρχουν να μας θυμίζουν την ζωή αυτών των ανθρώπων....

Οι μαγικές της αυλές με τους μεροκαματιάρηδες και τους φτωχοδιάβολους που προσπαθούσαν  να επιβιώσουν άλλοι με το μεροκάματο και άλλοι με δουλειές του ποδαριού.

Όλοι τους όμως μια οικογένεια....

Η ρετσίνα ξεκίνησε από την Πλάκα εκεί πήγαιναν οι μουστιές από τα Μεσόγεια...

εκεί έβγαινε το κεχριμπάρι...εκεί υπήρχαν και οι μπεκρήδες γνωστοί και ως χημικοί .

 

Από αυτούς έπαιρνε το πράσινο φώς ο ταβερνιάρης για να ανοίξει το γιοματάρι...

Αργότερα οι μπουάτ έκαναν εμφάνιση ...

Τα ταβερνάκια όμως εξακολουθούσαν να έχουν τους πελάτες τους και μάλιστα προστέθηκε και η νεολαία που κατέκλυσε την περιοχή με το ...Νέο Κύμα....

Όλα αυτά κάτω από την Ακρόπολη...

Από το Πίσω στα παλιά