Το δύσκολο μονοπάτι

 "Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό

κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει

μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό

που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη

Το μονοπάτι

σαν θα πάρεις μια βραδιά

τον ίσιο δρόμο μια για πάντα τον αφήνεις

κι ολημερίς θα κουρελιάζεις μια καρδιά

κι ένα κορμί μες τα κουρέλια της θα ντύνεις

Εκεί ξεχνάει κι ο Θεός για να σε δει

περνάς και φεύγεις και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι

ένα σκουπίδι παραπάνω δηλαδή

μες στης ζωής το πονηρό το μονοπάτι..."

Στίχοι των Σακκελάριου-Γιαννακόπουλου με νόημα....

Θα γυρίσω πίσω στο παλιό Μεταξουργείο που ήταν κοντά στην γειτονιά που γεννήθηκα στην Ακαδημία Πλάτωνος....

Εκεί "δούλευε" μια κοπέλα που έμενε κοντά μας και που δεν την έβλεπαν με καλό μάτι.

Είχαμε και οδηγίες από τους μεγάλους να μην μιλάμε μαζί της γιατί ήταν κακός άνθρωπος.

Σταματούσε εκεί που παίζαμε μας κοιτούσε χαμογελούσε πήγαινε μετά στον ψιλικατζή απέναντι του άφηνε λεφτά και έφευγε.

Μας φώναζε αυτός και μας ρωτούσε τι θέλαμε να αγοράσουμε....

Φυσικά υπήρχαν καυγάδες στο σπίτι αλλά τα παιδιά την αγαπούσαν και την χαιρετούσαν.

Κάποτε έφυγε από την γειτονιά...μεγαλώσανε και τα παιδιά...

Γέρασε και η σπιτονοικοκυρά που την είχα σαν δεύτερη μάνα και πήγαινα και την έβλεπα πρίν γκρεμίσει το σπίτι με την αυλή των θαυμάτων η Εφορία Αρχαιοτήτων επειδή ήταν μεσοτοιχία με την Ακαδημία του Πλάτωνα και με γύριζε στα παλιά και μου έδειχνε παλιές φωτογραφίες.

Κάπου σε αυτές είδα και την όμορφη εκείνη κυρία ....

Μου είπε την ιστορία της...

Είχε έρθει στην γειτονιά διωγμένη από τους δικούς της γιατί τόλμησε να πεί όχι σε προξενιό που της έκαναν.

Εμφανίσημη όπως ήταν μπλέχτηκε με κάποιον που την έβγαλε στο κλαρί μέχρι να αποκτήσουν τα απαραίτητα και παντρευτούν.

Συνηθισμένη ιστορία....

Ο οίκος ανοχής βρέθηκε γρήγορα στο Μεταξουργείο έμεινε εκεί μέχρι που ήρθε η νεώτερη να την βγάλει στο καλντερίμι.

Αυτό το καλντερίμι κάτω από την Ομόνοια εκείνα τα χρόνια είχε κυρίως μεγάλες σε ηλικία ιερόδουλες.

Οι τυχερές που ήταν λίγες εύρισκαν δουλειά σαν βοηθοί στα "σπίτια....

 

Πολλοί τις έλεγαν πόρνες με όποιο μίσος μπορούσε να κρύβει αυτή η λέξη....

Είμαι σε θέση να γνωρίζω όμως και το εννοώ αυτό χωρίς να θέλω να επεκταθώ ότι πολλές από αυτές τις γυναίκες ήταν πραγματικές κυρίες.

Βοήθησαν φτωχές οικογένειες να μεγαλώσουν τα παιδιά τους....

Πλήρωναν τεφτέρια στον μπακάλη....το νοίκι εκεί που γνώριζαν ότι υπήρχε ανάγκη και κυρίως παιδιά.

Και φυσικά μέσα σε αυτές ήταν και η παραπάνω Κυρία!

Από το Πίσω στα παλιά