Πέθανε η θεία

Στην εποχή μας οι συγγενικές συναθροίσεις θεωρούνται ντεμοντέ ....οι συγγενείς συναντιούνται σε κηδείες και μνημόσυνα...σε γάμους όχι γιατί δεν γίνονται για τους γνωστούς λόγους.

Οπότε όταν σκάει κανένα τηλέφωνο και ακούς μια φωνή από τα παλιά δεν είναι για καλό και μόλις την αναγνωρίσεις αμέσως το μυαλό σου πάει σε ποιό νεκροταφείο θα γίνει η συνάντηση.

Έτσι λοιπόν έγινε και τώρα..

.νεκροταφείον τάδε...η σύζυγος του θείου...

Θα μου πείς πόσο ήταν βρε αδερφέ γιατί και εσύ δεν είσαι μπεμπέκος...

Είπαμε τότε παντρευόντουσαν κάτω από τα 20 χρόνια για διάφορους λόγους που δεν είναι της ώρας οπότε με τον θείο σου δεν είχες και μεγάλη διαφορά και σήμερα έχεις την δυνατότητα να θυμάσε (προς το παρόν).

Ο θείος τεχνίτης του μεροκάματου έμενε στην παράγκα του Μικρασιάτη παππού μαζί με τα άλλα αδέρφια του και την θεία του που την είχαν γλυτώσει από τον "συνωστισμό"μαζί με το μαντολίνο της.

Έπαιζε εκεί  η μαύρη μέσα στην παράγκα και την περνούσαν για λωλή.

Ο θείος ο τεχνίτης έπρεπε να παντρευτεί και να φύγει από εκεί οπότε άρχισαν τα προξενιά.

Ωραίος τύπος έπαιξε και στα δεύτερα μεγάλης ομάδας  ένα φεγγάρι και ήρθε το προξενιό...

Καλή κοπέλα...άβγαλτη...μοδίστρα με δικό της σπίτι στα Βόρεια Προάστεια... "...την πήρα..."είπε ο θείος..."...κάτσε βρε να την δείς..."

Και την είδε και το αποφάσισε και μάζεψε τους κοντινούς να πάμε να την ζητήσουμε...

Λίγο χάλαγα την εικόνα καθ΄ότι μεγαλόδειχνα οπότε μεγάλωνε και ο γαμπρός αλλά θα δεινόντουσαν οι εξηγήσεις.

Ωραίο δίπατο το σπίτι  καμμία σχέση με αυτά που γνωρίζαμε και γέλιο στα μαρμάρινα σκαλιά μην πέσουμε και δεν είχαμε συνηθίσει.

Ο γαμπρός θείος είχε εμφάνιση...μόστρα που έκανε μπάμ την διαφορά με αποτέλεσμα οι και δώρα φέροντες να κοιτάζουν ο ένας τον άλλο με νόημα αντικρίζοντας την νύφη.

Όλα όμως πήγαν καλά και έζησαν οι δύο καλά και οι άλλοι το ίδιο και απέκτησαν και απογόνους.

 

Από εκεί και μετά οι συνάξεις γινόντουσαν σε ονομαστικές εορτές...κανόνας τότε.

Αργότερα περιορίστηκαν σε τηλέφωνα και τέλος σε αναγγελίες θανάτων όπως και τώρα.

Θα επανέλθω με τις συναντήσεις στενών και μακρινών συγγενών στην αίθουσα τελετών πίνοντας καφέ και κονιάκ προσπαθώντας ο ένας να αναγνωρίσει τον άλλον και να θυμηθεί και να ρωτήσει για ζωντανούς και πεθαμένους.

Από το Πίσω στα παλιά