Το να προτάσσουμε τη λογική έναντι της πίστης έχει τις συνέπειες και τα επιτίμιά του

 Σε τόσο πονηρούς καιρούς, με την προδοσία ακόμα και εντός των κόλπων της Εκκλησίας να έχει χτυπήσει κόκκινο, το να πλανηθεί κανείς είναι το μόνο εύκολο. Γι’ αυτό προσωπικά έχω επιλέξει να κρατιέμαι από έναν άσειστο ογκόλιθο της Ορθοδοξίας, που έδωσε όλο του το αίμα και το αντικατέστησε με πνεύμα, τον Ιωσήφ τον Ησυχαστή για να διδάσκομαι και να βγάζω ασφαλή συμπεράσματα για πνευματικά και όχι

μόνο θέματα. Θα αναφέρω πρώτα το περιστατικό της ζωής του που θέλω να αναδείξω και κατόπιν θα κάνω την αναγωγή και το συσχετισμό με τα γεγονότα που βιώνουμε σήμερα.

          Ο Γέροντας με τις προσευχές του και την πίστη που δεν «καταισχύνει» είχε θεραπεύσει κάποιον π. Γεράσιμο από βαριές ασθένειες που τον ταλαιπωρούσαν. Ο π. Γεράσιμος όταν επισκέφθηκε το Γέροντα είχε φέρει μαζί του πολλά φάρμακα, ενώ εξ’ αιτίας  των ασθενειών του έπρεπε να τρώει αρκετές φορές την ημέρα. Ο Γέροντας που πρότασσε πάντοτε την πίστη, του σύστησε να πετάξει τα φάρμακα και να τρώει μια φορά την ημέρα. Ο π. Γεράσιμος δυσπιστούσε στην εντολή του Γέροντος. Αλλά ούτε ήθελε να τον παρακούσει κι έτσι έμενε αναποφάσιστος και αθεράπευτος.

Όμως μια μέρα άκουσε μια δυνατή φωνή μέσα του να του λέει: «Γιατί δεν ακούς το Γέροντα να γίνεις καλά;». Πράγματι δεν περάσανε τρεις ημέρες από την εφαρμογή της εντολής του Γέροντος και αποκαταστάθηκε η υγεία του πατρός Γερασίμου.

Μετά από αρκετές ημέρες έρχεται ο π. Γεράσιμος και λέει στο Γέροντα ότι επέστρεψε μία από τις αρρώστιες που είχε. Ο Γέροντας εξετάζοντας τους λογισμούς του π. Γερασίμου του ερμήνευσε ότι τούτο έγινε επειδή πρόβαλλε τη λογική έναντι της πίστης και σκεπτόταν μήπως δεν έκανε καλά που πέταξε όλα τα φάρμακα και του λέει: «Αρκεί που γιατρεύτηκες από τις υπόλοιπες ασθένειες, ας έχεις και μια ως ένα μικρό σταυρό».

          Και τώρα στα δικά μας! Ο Θεός μας έδωσε τις προφητείες ως φάρμακα κατά της απελπισίας που γνώριζε ότι θα μας καταλάβει από τα γεγονότα  που βιώνουμε. Κι εμείς όχι μόνο δεχτήκαμε ότι θα συμβούν, αλλά διά αυτών προσπαθήσαμε και προσπαθούμε, ως ιεραπόστολοι της δεκάρας, να προσελκύσουμε στην αληθινή πίστη και τους αδιάφορους. Παρόλα αυτά όμως, ακόμα και τώρα που μπήκαμε στη δίνη των γεγονότων, προτάσσουμε τη λογική έναντι της πίστης και από κήρυκες της Ορθοδοξίας μέσω των προφητειών, γινόμαστε «γεωστρατηγικοί αναλυτές» βάζοντας τις προφητείες στην «κατάψυξη» μέχρι η λογική ακολουθία των γεγονότων να τις αναδείξει ως αληθινές, αμφιβάλλοντας υποσυνείδητα ότι πράγματι θα πραγματοποιηθούν. 

 

Όπως ακριβώς και ο π. Γεράσιμος, ο οποίος ναι μεν πείστηκε να πετάξει τα φάρμακα και θεραπεύτηκε ακούγοντας τη φωνή του Θεού μέσα του, αλλά έκανε συγκατάθεση στον «αριστερό» λογισμό, που του έλεγε ότι ίσως δεν έκανε καλά που πέταξε όλα τα φάρμακα…

Και ήρθε το επιτίμιο: Η επιστροφή της μιας ασθένειας. Το δικό μας επιτίμιο – κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα –  είναι το ότι καθυστερεί η λύτρωση και περιπλέκονται τα γεγονότα που αν είχαμε αδίστακτη εμπιστοσύνη στο Χριστό μας, ο οποίος τόσες φορές μέσα από Θείες Γραφές μας προτρέπει να σπάσουμε τις τηλεοράσεις και να μη δίνουμε σημασία στις ειδήσεις, η λύτρωση θα ερχόταν με ένα πόνο και όχι με τις πολλαπλές ωδίνες και τις επιπλοκές του τοκετού που θα τελικά θα γεννήσει τη νέα βυζαντινή αυτοκρατορία.

Από το triklopodia