Σταθμός Κάτω Πατησίων 1956....έβλεπες μεσοτοιχία αυλές με μπουγάδες αλλά και κοτέτσια με την μάντρα του ηλεκτρικού.
Ξύλινα τα βαγόνια και όταν περνούσε έτριζαν τα πάντα...
Ήταν όμως επίτευγμα της εποχής...από Κηφισιά στον Πειραιά και έκανες χάζι το τοπίο σε όλη την διαδρομή.
Συγγενής είχε
σπίτι δίπλα στον παραπάνω σταθμό και όταν βρισκόμαστε σε τσιμπούσι σε κάποια γιορτή κρατούσαμε τα ποτήρια για να μην λερώσουν το τραπεζομάντηλο από το κούνημα.Απλά γελούσαν όλοι και ρωτούσαν τι ώρα περνάει το επόμενο...
Από Άνω Πατήσια προς Περισσό περνούσες από το Β΄νεκροταφείο ...εκεί έκανες τον σταυρό σου έχοντας δίπλα τους γονείς σου που μουρμούραγαν...."...εδώ θα είναι το τελευταίο σπίτι μας...".
Τους αγριοκοιτάζαμε αλλά τελικά είχαν δίκιο....βιζαβί και απεναντίας και οι δύο εκεί που κοιτάζαμε οικογενειακώς.
Μελαγχόλησα...
Στην συνέχεια το γήπεδο του Απόλλωνα Ριζούπολις....κορόϊδευαν τους οπαδούς του και τους έλεγαν Ιεχωβάδες επειδή το νοίκιαζαν σε δαύτους για τις "βαφτίσεις"τους προκειμένου να βγάλει κανένα φράγκο η ομάδα.
Σταθμός Νέα Ιωνία στην συνέχεια....εκεί υπήρχε συνωστισμός επιβατών...φτωχομάνα...έτσι έλεγαν την λαϊκή αυτή συνοικία με τα πολλά φθηνά μαγαζιά.
Από Μαρούσι και μετά θύμιζε εξοχή η διαδρομή....η Κηφισιά ήταν το τέρμα... η αίγλη υπήρχε από τότε....
Βολτάριζες θαυμάζοντας τα υπέροχα σπίτια με τους μεγάλους κήπους...τα μεγάλα Αμερικάνικα αυτοκίνητα....τις άμαξες με τα άλογα.
Από Άνω Πατήσια προς Ομόνοια και ανάποδα τις ώρες αιχμής γινότανε το έλα να δείς στον ηλεκτρικό.
Γεμάτα όλα τα βαγόνια και για τους ΚΑΠΝΙΖΟΝΤΕΣ και για τους ΜΗ....
Στην σκευοφόρο το δράμα αφού ήταν ελάχιστες οι χειρολαβές γιατί το βαγόνι αυτό ήταν για επιβάτες με ογκώδη αντικείμενα.
Ο ένας στηριζότανε στο σώμα του άλλου με τα γνωστά αποτελέσματα....
"...να για να μάθεις ανώμαλε..."...και το χαστούκι ακουγότανε με τον δράστη να κάνει τον Κινέζο.
Επιτέλους...ΟΜΟΝΟΙΑ...εκεί ξεμπουκάρανε οι περισσότεροι για να συνεχίσουν οι άλλοι μέχρι τον Περαία.
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου