Τι να περιμένουμε από τον Μακρόν στην αποθράσυνση Ερντογάν;

 

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Η βάρβαρη επίθεση του Ερντογκάν, εναντίον του προέδρου της Γαλλίας Macron, είναι πολύ πιθανόν να αποδειχθεί σωτήρια κίνηση για την Ελλάδα. Και τούτο, επειδή ο Γάλλος πρόεδρος είναι πολύ καλύτερα σε θέση να συγκεντρώσει υπέρ του την οργή της Ευρώπης, και πολύ ευκολότερα να την πείσει για το πόσο παράλογες και απειλητικές είναι οι κινήσεις του, σε σύγκριση με τις αντίστοιχες δυνατότητες

της Ελλάδας.

Μπορεί να πρόκειται για θλιβερή διαπίστωση, που όμως πιστεύω ότι πρέπει να γίνει δεκτή με ανακούφιση, από εμάς, καθώς η Γερμανία δεν θα είναι πια σε θέση να δικαιολογεί τον Ερντογκάν, όπως έκανε συστηματικά, ενόσω αυτός έβαλε μεμονωμένα εναντίον Ελλάδας και Κύπρου. Τώρα η κυρία Μέρκελ είναι υποχρεωμένη να κάνει τις επιλογές της, ανάμεσα σε μια Ευρώπη, που (επιτέλους) πνέει μένεα εναντίον του Ερντογκάν, και του Σουλτάνου. Και σίγουρα δεν της βγαίνει της κυρίας Μέρκελ να συνεχίσει τα "ναι μεν αλλά", με τα οποία μας ταλαιπώρησε τους τελευταίους μήνες.

Τι θα γίνει στη συνέχεια;

Δεν μπορεί να αποκλειστεί μια γενικευμένη σύρραξη, αν ο Ερντογκάν δεν συνετιστεί. Και μάλλον δεν θα συνετιστεί εφόσον, όπως όλα δείχνουν, έχει πλήρως υπνωτιστεί από το όραμα της αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα βρει την τσαλακωμένη εθνική της αξιοπρέπεια, πολεμώντας με την υπόλοιπη Ευρώπη για την εδαφική της ακεραιότητα , αλλά και για τις αξίες της Δύσης.

Αν, τώρα, η ένταση δεν καταλήξει σε πόλεμο, το κέρδος της χώρας μας θα είναι η συνειδητποίηση της Ευρώπης για το τι εστί Ερντογκάν, και η αδυναμία της κυρίας Μέρκελ να συνεχίσει να προσποιείται πως δεν καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται. Δηλαδή, ποιός φταίει για την ένταση στη Μεσόγειο.

Όλα καλά, λοιπόν!

Και να σταθούμε στο πλευρόν της Γαλλίας που είναι η μοναδική φίλη μας στην ΕΕ.

Ας μη λησμονούμε ότι πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν, απέναντι στους αδηφάγους Γερμανούς, που κατήρτιζαν τα εγκληματικού περιεχομένου ελληνικά μνημόνια, ήταν η Γαλλία που επέμενε να πληρώνουμε τα χρέη μας με βάση και αναλόγως των αναπτυξιακών μας ρυθμών. Η μοναδική, εμφανώς, πρόταση που θα απέτρεπε την εξόντωσή μας, αλλά και που θα καθιέρωνε ρήτρα ανάπτυξης. Αυτή, ωστόσο, η οικονομικά ορθή και παράλληλα ανθρώπινη πρόταση, ουδέποτε έγινε δεκτή, στα 11 χρόνια των μνημονιακών μας μαρτυρίων. Το γιατί, αξίζει βεβαιότατα να ερευνηθεί σε βάθος.

Και το αποτέλεσμα της έρευνας, φοβούμαι ότι δεν θα αρέσει σε όλους εκείνους, που προσπαθώντας να φαίνονται σοβαροφανείς, αρνούνται εκ των προτέρων ότι νομίζουν ότι είναι "συνομωσιολογικό".

 

Οπωσδήποτε, αυτό καταλήγει στο ότι, δυστυχώς, υπήρχε σχέδιο καταστροφής μας, για πολλές γενιές, και υποταγής μας σε καθεστώς αποικιοκρατίας.

Γι αυτό και τα μνημόνια απέκλειαν εντελώς κάθε αναπτυξιακή δυνατότητα στην Ελλάδα.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Από το kostasxan