Το 1852, ο γιατρός Victor Burq επισκέφθηκε ένα χυτήριο χαλκού στο 3ο διαμέρισμα του Παρισιού, όπου χρησιμοποιούσαν θερμότητα και χημικές ουσίες για να εξαγάγουν το κοκκινωπό καφέ μέταλλο. Ήταν μια βρώμικη και επικίνδυνη δουλειά. Ο Burq διαπίστωσε ότι
η εγκατάσταση ήταν “σε κακή κατάσταση”, μαζί με τη στέγαση και την υγιεινή των μεταλλουργών. Κανονικά, τα ποσοστά θνησιμότητας ήταν ¨μηδαμινά¨, παρατήρησε.
Ωστόσο, οι 200 εργαζόμενοι που εργάστηκαν εκεί είχαν απαλλαγεί από τα κρούσματα χολέρας που έπληξαν την πόλη το 1832, το 1849 και το 1852. Όταν ο Burq έμαθε ότι 400 έως 500 εργαζόμενοι χαλκού στον ίδιο δρόμο είχαν επίσης μυστηριωδώς αποφύγει τη χολέρα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κάτι με το επάγγελμά τους – και ο χαλκός – τους είχε κάνει άνοσους από την εξαιρετικά μολυσματική ασθένεια. Ξεκίνησε μια λεπτομερή έρευνα με άλλους ανθρώπους που εργάστηκαν με χαλκό, στο Παρίσι και σε πόλεις σε όλο τον κόσμο.
Στην επιδημία χολέρας από το 1854 έως το 1855, ο Μπουρκ δεν μπόρεσε να βρει θανάτους κοσμηματοπωλών, χρυσοχόων ή ζυθοποιών – ή όσους δούλευαν με χαλκό. Σε άτομα στο στρατό, διαπίστωσε ότι οι μουσικοί που έπαιζαν όργανα από ορείχαλκο (ο ορείχαλκος είναι εν μέρει χαλκός) προστατεύονταν επίσης.
Στην επιδημία του Παρισιού το 1865, 6.176 άτομα πέθαναν από χολέρα, από έναν πληθυσμό 1.677.000 ανθρώπων – δηλαδή 3,7 άνθρωποι στους 1.000. Αλλά από τους 30.000 που εργάστηκαν σε διαφορετικές βιομηχανίες χαλκού, πέθαναν μόνο 45 – κατά μέσο όρο περίπου 0,5 ανά 1.000.
Αφού επισκέφτηκε 400 διαφορετικές επιχειρήσεις και εργοστάσια στο Παρίσι, τα οποία χρησιμοποιούσαν χαλκό και συλλέγοντας αναφορές από την Αγγλία, τη Σουηδία και τη Ρωσία για περισσότερα από 200.000 άτομα κατέθεσε τα συμπεράσματά του στην Γαλλική Ακαδημία Επιστήμης και Ιατρικής το 1867 αναφέροντας ότι, ¨ο χαλκός ή τα κράματά του, ορείχαλκος και μπρούτζος, σε επαφή με το δέρμα, είναι αποτελεσματικά μέσα πρόληψης ενάντια στην χολέρα που δεν πρέπει να παραμεληθούν.”
Σήμερα, έχουμε μια ιδέα για το γιατί ένα άτομο που χειρίζεται χαλκό καθημερινά έχει προστασία από βακτηριακή απειλή: Ο χαλκός είναι αντιμικροβιακός. Σκοτώνει βακτήρια και ιούς, μερικές φορές μέσα σε λίγα λεπτά. Τον 19ο αιώνα, η έκθεση στον χαλκό θα ήταν μια πρώιμη εκδοχή της απολύμανσης των χεριών.
Έκτοτε, μελέτες έχουν δείξει ότι ο χαλκός είναι σε θέση να καταστρέψει τα μικρόβια που απειλούν περισσότερο τη ζωή μας. Έχει αποδειχθεί ότι σκοτώνει μια μακρά λίστα μικροβίων κ βακτηρίων που έχουν γίνει ανθεκτικά στα αντιβιοτικά, συμπεριλαμβανομένων των νοροϊών, MRSA, μολυσματικά στελέχη του E.coli που προκαλούν τροφική ασθένεια και κοροναϊούς – πιθανώς συμπεριλαμβανομένου του νέου στελέχους που προκαλεί αυτήν τη στιγμή η πανδημία COVID-19.
Εάν ο χαλκός χρησιμοποιείτο συχνότερα στα νοσοκομεία, όπου 1 στα 31 άτομα πάσχουν από λοιμώξεις που έχουν αποκτηθεί από υγειονομική περίθαλψη (HAI) ή σε πολυσύχναστες περιοχές, όπου πολλοί άνθρωποι αγγίζουν επιφάνειες γεμάτες μικροβιακή ζωή – θα μπορούσε να διαδραματίσει ανεκτίμητο ρόλο στη δημόσια υγεία, είπε ο Michael Schmidt, καθηγητής μικροβιολογίας και ανοσολογίας στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας, ο οποίος μελετά το χαλκό.
Και όμως, απουσιάζει θλιβερά από τους δημόσιους χώρους, τους χώρους υγειονομικής περίθαλψης και τα σπίτια μας.
¨Αυτό που συνέβη οφείλετε στη δική μας αλαζονεία και την αγάπη μας για πλαστικά και άλλα φθηνότερα υλικά¨, δήλωσε ο Schmidt για τα φθηνότερα προϊόντα που χρησιμοποιούνται πιο συχνά. ¨Απομακρυνθήκαμε από τα κρεβάτια από χαλκό, κάγκελα από χαλκό και πόμολα από χαλκό σε ανοξείδωτο ατσάλι, πλαστικό και αλουμίνιο.¨
Πηγή: vice.com
hypnotherapy4u.gr
Από το katohika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου