Ανάμεσα στα ιπτάμενα οχήματα που κατά καιρούς συναντάμε στην αρχαία ελληνική γραμματεία, εντάσσεται και το πλοίο Αργώ με τις εκστρατείες της περί το 3500-2040 π.Χ., το 1550 π.Χ., και 1420 π.Χ.
Αρκετοί από εμάς θα έχουν ακούσει ή διαβάσει πως η Αργώ ήταν διαστημόπλοιο ή, γενικότερα, πως είχε την δυνατότητα να πετάει. Αυτό το τελευταίο μπορούμε σχετικά εύκολα να το ισχυριστούμε μόλις επιχειρήσουμε να δούμε το σχήμα της, με βάση τις
περιγραφές του Ορφέα στα Αργοναυτικά του.
Επάνω βλέπουμε μία σπάνια απεικόνιση της Αργούς, από το ιερό της Ορθίας Αρτέμιδος στην Σπάρτη. Μας βοηθάει οπτικά να αντιληφθούμε καλύτερα αυτό που θα περιγράψουμε στην συνέχεια. Η Αργώ είχε το σχήμα τόξου. Μάλιστα, οι διακοσμητικοί κύκλοι και η πάπια, σύμβολα του Ήλιου-Υπερίωνα, αποτελούν υπαινιγμούς για το πέταγμα της στο ζωδιακό. Δηλαδή ότι πετούσε και στο διάστημα (Αργώ, Θεόδωρου Αξιώτη), λαμβάνοντας ότι τα ζώδια λογαριάζονται 13 μαζί με τον Οφιούχο. Παρατηρήστε, επίσης, ότι το πλοίο δεν έχει κουπιά (Εκείνο στα δεξιά που μοιάζει με κουπί είναι εξέδρα όπου πατά η κοπέλα).
Σύμφωνα με τα Αργοναυτικά, το εσωτερικό του πλοίου είναι «κοίλον». Το δε εξωτερικό έχει αυτό της «δολιχής νηός» και ανήκει στο είδος των «αμφιελισσών». Το είδος αυτό είναι των κωπηλατούμενων και από τα δύο μέρη, αλλά έχει και την έννοια του αμφικύρτου, δηλαδή του κυρτού και από τα δύο μέρη, του στρογγυλού. Το σχήμα της «δολιχής νηός» είναι το μακρύ πλοίο. Με δύο λόγια το σχήμα της Αργούς ήταν μακροστρόγγυλο. Όπως δηλαδή περίπου το σχήμα της σταγόνας.
Σαν αυγό ή μήπως σαν… ιπτάμενος δίσκος;
Να σημειώσουμε πως συγγενική λέξη του «αμφιέλισσα» είναι το «αμφιελικτός» που είναι και δεύτερη έννοια του «ελίσσω». Σημαίνει ο περιστρεφόμενος σε κύκλο. Αυτό μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι η Αργώ περιστρεφόταν…
Ίσως τα παραπάνω είναι επουσιώδη για να δείξουν ότι η Αργώ δεν ερχόταν πάντα σε επαφή με την θάλασσα όταν ταξίδευε. Γι αυτό να δώσουμε το εξής στοιχείο: Φαίνεται ότι η Αργώ πλοηγόταν και με την φωνή του εκάστοτε κυβερνήτη της, κάτι που ξανά στις μέρες μας αρχίζει να ξαναγίνεται πραγματικότητα. Ο Ορφέας, λοιπόν, ο οποίος ακολουθούσε οδηγίες της Αθηνάς, έδωσε στην Αργώ προφορική εντολή να σπεύσει. Και η Αργώ υπακούοντας «ανηέρθη» ταχέως, ελάφρυνε την όλη κατασκευή και γλιστρούσε στην θάλασσα!… (Αργοναυτικά 270-271) Τι άλλο πιο ξεκάθαρο από αυτό το «ανηέρθη»!
Ακόμη, και σαν μία τελική απόδειξη πως η Αργώ πετούσε, παραθέτουμε τα εξής: Η Αργώ έχει ταξιδέψει και σε μέρη χωρίς θάλασσα, ή και έχει διασχίσει ξηρές (;) προκειμένου να βρεθεί στον προορισμό της. Έχει ταξιδέψει στην Κολχίδα, στον Καύκασο, Αίγυπτο, αλλά και σε χώρες που σήμερα γνωρίζουμε με τα ονόματα Αμερική, Ρωσία κλπ. Μην αναρωτηθείτε πώς και γιατί. Απλά αναλογιστείτε το παρακάτω περιστατικό που συνέβη μετά την ναυπήγησή της, όπου ο Ιάσων ξεκίνησε να περιπλεύσει την Πελοπόννησο με την Αργώ.
Καθώς λοιπόν «αρμένιζε κατά τον Μαλέαν τον παρέσυρε, λέει, ξαφνικά ο βοριάς και τον επήγαινε μακρυά κατά την Λιβύην, πριν όμως ιδή καλά καλά στεριά, έπεσε στις ξέρες της Τριτωνίδος λίμνης»… (Ηρόδοτος 4, 179) Και δεν είναι μόνο ο Ηρόδοτος που μας δίνει αυτή την πληροφορία. Πώς βρέθηκε η Αργώ από την θάλασσα του Μαλέα σε ξηρά της Αφρικής, αρκετά χιλιόμετρα από την Μεσόγειο; Την μετέφερε, άραγε, πάνω από την ξηρά όντος ένας άνεμος, χωρίς φυσικά να τσακιστεί ή να αδειάσει το πλήρωμα στον αέρα; Την μετέφεραν οι Αργοναύτες στην πλάτη τους, όπως μας λέει ο Πίνδαρος;
Ή μήπως απλά προσγειώθηκε ύστερα από μία πτήση ρουτίνας;
Θα μου πείτε ένα πλοίο, ιπτάμενο δίσκο ή όπως αλλιώς θέλετε ονομάστε το, σαν την Αργώ, αφού έχει την δυνατότητα να πετάει, για ποιό λόγο να είναι κωπηλατούμενο; Κατ’ αρχάς η έννοια του «αμφιέλισσα» είναι διπλή: α) πλοίο κωπηλατούμενο και από τις δύο μεριές, β) αμφίκυρτο.
Ίσως, λοιπόν, να σημαίνει μόνο αμφίκυρτο, αλλά οι αντιγραφείς που είναι υπεύθυνοι για την διάσωση του κειμένου να δέχτηκαν την πρώτη (α) έννοια και κατ’ επέκταση συμπλήρωσαν από μόνοι τους συνειδητά ή υποσυνείδητα την διαστρέβλωση.
Τέλος, δεν μπορούμε καθόλου να αποκλείσουμε το γεγονός, η Αργώ να ήταν και κωπηλατούμενη και ιπτάμενη. «Κωπηλατούμενη» ναι, αλλά υπό ποία έννοια; Το πιθανότερο είναι ότι πρόκειται απλά για ορολογία την οποία δεν μπορούμε να εξηγήσουμε άμεσα. Μπορούμε μόνο να υποθέσουμε ότι χρησιμοποιούσαν τον όρο «κωπηλατούμενη» όταν δεν πετούσε στον αέρα και έπλεε στην επιφάνεια της θάλασσας. Και φυσικά δεν ταξίδευε με κουπιά αλλά με κάποιο είδος μηχανής.
Ίσως το «κουπί» έδειχνε την δύναμη του πλοίου ακριβώς όπως σήμερα χρησιμοποιούμε τον όρο του «ίππου» για τα αυτοκίνητά μας. Όταν λέμε ιπποδύναμη ή ότι ένα αυτοκίνητο είναι 10 ίππων, δεν σημαίνει ότι μέσα στο αυτοκίνητο έχει δέκα άλογα. Με την ίδια λογική η ιπποδύναμη της Αργούς ήταν 50 κουπιών, δηλαδή η δύναμη της μηχανής της ήταν όσο αν κωπηλατούσαν πενήντα άντρες…
Πιθανό επίσης είναι το ενδεχόμενο, η Αργώ να είχε και την δυνατότητα πλεύσης ως τα σημερινά υδροπτέρυγα. Κι αυτό επειδή βλέπουμε συχνή χρήση της θαλάσσης με μεγάλη ταχύτητα.
Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι λειτουργούσε σαν ιπτάμενος δίσκος, σίγουρα είχε και άλλες δυνατότητες. Όποτε δεν πετούσε, διέσχιζε την θάλασσα όπως όλα τα πλοία, αφού διέθετε καρίνα, ή σαν δελφίνι. Όποτε διέσχιζε την ξηρά μάλλον το έκανε σαν χόβερκαφτ. Αυτό είναι σχεδόν ξεκάθαρο από την περιγραφή «και ανυψώθη πολύ ταχέως και έκαμνε ελαφρά τα ξύλα και γρήγορα εγλιστρούσε εις την θάλασσαν» (Αργοναυτικά 270-271).
Εκτός των άλλων, η Αργώ διέθετε και αυτό που σήμερα θα ονομάζαμε «ηλιοροφή». Όταν λοιπόν, με κάποιον από τους παραπάνω τρόπους έφτανε στο νησάκι του Άρη, χιλιάδες πουλιά –και εδώ- με χάλκινα φτερά της επιτέθηκαν. Φαίνεται πως αιφνιδίασαν το πλήρωμα και ανάμεσα στα πυρά χάλκινων φτερών κάποιο χτύπησε τον Αργοναύτη Οιλέα στον ώμο. Οι υπόλοιποι σύντροφοί του, όμως πρόλαβαν και αντέδρασαν με κραυγές και δυνατό θόρυβο, έδειωξαν τα πουλιά αυτά μακριά τους.
Εκτός, λοιπόν, που ήταν αμφίκυρτη μέρος της οροφής της άνοιγε ώστε οι Αργοναύτες να είναι εκτεθειμένοι στον Ελληνικό γαλανόλευκο ουρανό.
Όλα αυτά μας δίνουν την εικόνα ενός καραβιού που είχε το σχήμα τόξου και από τις δύο μεριές, περιστρεφόταν, πετούσε με κάποιο αντιβαρυτικό σύστημα και εν τέλει είχε σχήμα και ικανότητες ενός ιπτάμενου δίσκου.
Από το diadrastika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου