Έλαια λίπη...

Στην οδό Δωδώνης στον Κολωνό κοντά στο ΙΕ΄Αστυνομικό Τμήμα ήταν εκείνο
το σπίτι.
Παλάτι το βλέπαμε εμείς  λίγα στενά παρακάτω.
Έλαια-λίπη...στην Σοφοκλέους χαμηλά είχε...ΛΙΑΝΙΚΗ-ΧΟΝΔΡΙΚΗ με υπαλλήλους πολύ δουλειά και πολλά λεφτά ο ιδιοκτήτης του παραπάνω σπιτιού.
Πολύ μεγάλη αυλή με
λεμονιές πορτοκαλιές και μεγάλη αποθήκη με βαρέλια
με λάδια.
Ευγενική  η γυναίκα του...είχε και δύο κορίτσια μικρά...τα έστελνε σε ιδιωτικό.
Πήγαινε η μάνα και βοηθούσε μερικές ημέρες την εβδομάδα στο σπίτι...από κοντά και εγώ.
Μπέρδεμα με τα δωμάτια...πολλά ρε παιδί μου...άσε την κουζίνα...το ψυγείο
ήταν ηλεκτρικό από την Αμερική είχε έρθει με καράβι.
Έβλεπες μετά στο δωμάτιο της αυλής το δικό σου του πάγου και μελαγχολούσες.
Μια φορά τον μήνα περνάγαμε και από το λαδάδικο στην Σοφοκλέους...εντολή
του λαδέμπορα εργοδότη μας.
Περιμέναμε κάμποσο και χάζευα με ανοιχτό το στόμα....μέχρι να έρθη η σειρά μας και να μας γεμίσει την νταμιτζάνα με λάδι...προσφορά του καταστήματος.
"Βάλε ανάμικτο ....βάλε ΦΥΤΙΝΗ...βάλε Κερκύρας (βούτυρα)...βάλε με 0 οξέα (λάδι)..."
Έξω στο πεζοδρόμιο βαρέλια....
Είχε και λάδια φτηνά για φτωχά βαλάντια....ανακατεμένα αλλά ποιός τα πρόσεχε.
Έτρωγες ότι ήταν λιπαρό ....
Το βούτυρο δούλευε πολύ εκείνα τα χρόνια γιατί ο κοσμάκης προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του μετά την Κατοχή...είχε περάσει μεγάλη πείνα.


Σκελετωμένοι...φιλάσθενοι.....
Αυγά τηγανιτά με βούτυρο....ψωμί με βούτυρο...σούπα σερβιρισμένη στο πιάτο
με μια κουταλιά βούτυρο μέσα.....γάλα με βούτυρο μέσα και λίγο μέλι
και μια φορά την εβδομάδα γραμμή για το φαρμακείο
για να σε ζυγίσει η φαρμακοποιός.

Από το Πίσω στα παλιά