Σωτήρης Σοφιανόπουλος: Ο Άνθρωπος Που Θα Άλλαζε Την Ελλάδα - Βρήκε Πετρέλαιο, Σχεδίασε Μέχρι & Βαλλιστικά Βλήματα

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος, ο μεγάλος Ελληνας, βιομήχανος, επιστήμονας ερευνητής, πολιτικός και οραματιστής, άφησε την τελευταία πνοή του και έτσι έκλεισε και «βιολογικά» το κεφάλαιο «ΧΡΩΠΕΙ», μία βιομηχανία η οποία σε μία οποιαδήποτε άλλη χώρα θα γινόταν η «μήτρα» χημικών, πολεμικών και ενεργειακών βιομηχανιών και βιομηχανιών τροφίμων, που θα άλλαζαν την μοίρα της ίδιας της χώρας.

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938, τελείωσε το
Γυμνάσιο Αναβρύτων και σπούδασε χημικός στα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης και του Ντάρμστατ.
Απέκτησε την «Χρωματουργίας Πειραιώς» γνωστότερης και σαν «ΧΡΩΠΕΙ», που εξελίχθηκε σαν κλάδος της χημικής βιομηχανίας ύστερα από την εργαστηριακή ανακάλυψη από την ομάδα που συντόνισε ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, της ανιλίνης, παραγώγου του άνθρακα, υλικού που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή συνθετικών χρωστικών υλών, οι οποίες υποκατέστησαν τα φυσικά χρώματα κυρίως στην κλωστοϋφαντουργία.
Στην συνέχεια και υπό την εμπνευσμένη ηγεσία του εκλιπόντος, η εταιρία απέκτησε παγκόσμιες πατέντες για παυσίπονα όπως Kalmol, Algon κ.α.

Ειδικεύτηκε στην αναπτυξιακή έρευνα και τεχνολογία, ενώ - μεταξύ άλλων - κατασκεύασε τα πρώτα ελληνικά όπλα μετά το 1974, από υποπολυβόλα μέχρι... βαλλιστικούς πυραύλους, υπακούοντας την προτροπή του τότε υπουργού Εθνικής Αμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ προς την ελληνική βιομηχανία να σχεδιάσει και να παράγει σε συνεργασία με το υπουργείο Εθνικής Αμυνας οπλικά συστήματα!
Είχε μάλιστα αρχίσει τον σχεδιασμό βαλλιστικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς. Στα εργαστήρια της η ΧΡΩΠΕΙ συνέθεσε και το προωθητικό υγρό πυραύλων υδραζίνη, το οποίο έδινε υψηλές ταχύτητες με χαμηλό ρυθμό καύσης, άρα μεγάλη ακτίνα δράσης αλλά η παραγωγή σταμάτησε κατόπιν υπόδειξης του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Πολλοί τότε μίλησαν για «ξένο δάκτυλο».

Ο Σοφιανόπουλος δεν σταμάτησε: Στα ναυπηγεία Αυλίδος σχεδίασε και ναυπήγησε τορπιλακάτους με την προοπτική να μετατραπούν σε πυραυλακάτους, όταν κατασκευαστεί ένα ελληνικό βλήμα επιφανείας-επιφανείας, μια ακόμα προσπάθεια που σταμάτησε για άγνωστους λόγους.

Η ΧΡΩΠΕΙ για λογαριασμό του υπουργείου Εθνικής Αμύνης έφερε σε πέρας υλικό εξαιρετικά υψηλής, για τα δεδομένα της εποχής, τεχνολογίας με άκρως απόρρητη σύμβαση, το οποίο χαρακτηρίστηκε εθνικό θέμα υψίστης ασφάλειας, αλλά ποτέ δεν προσκλήθηκε στις δοκιμές, ενώ το ίδιο το υλικό, ουδέποτε μπήκε στην παραγωγή.
Η σειρά των υποπολυβόλων που είχε κατασκευάσει σε όλες τις δοκιμές αποδείχθηκε ανώτερο σε ταχύτητα βολής και σε ευθυβολία από το γερμανικό ΜP5, αλλά δεν αγοράστηκε από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, το οποίο προτίμησε να ενισχύσει την τότε ΕΒΟ (Ελληνική Βιομηχανία Οπλων) η οποία είχε συνάψει σχετική σύμβαση με την γερμανική Heckler and Koch για την παραγωγή του ΜΡ5.

Αλλά η φιλοπατρία και το ερευνητικό πνεύμα του δεν περιορίστηκαν μόνο στην έρευνα και τον σχεδιασμό όπλων και υλικών. Επεκτάθηκαν και στους τομείς που κάνουν πραγματικά ανεξάρτητο ένα κράτος: Το 1972 απέδειξε ότι η σόγια ευδοκιμεί στη χώρα μας αλλά οι προσπάθειες για βιομηχανική εκμετάλλευση δεν ευοδώθηκαν καθώς κεντρική πολιτική ήταν η ενίσχυση των κτηνοτρόφων και η προσπάθεια τερματίστηκε το 1975
Τότε κατασκεύασε το πρώτο εργοστάσιο παρασκευής πρωτεϊνούχων αλεύρων υψηλής περιεκτικότητας σε οξέα. Την τεχνολογία ζήτησε εκτός των άλλων κρατών και η Βουλγαρία με ανταλλαγή τεχνολογίας παραγωγής κιτρικού οξέος, αλλά το κράτος δεν επέτρεψε τη συνεργασία αυτή και διέταξε το κλείσιμο του εργοστασίου.

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος, το 1977 προχώρησε σε δοκιμαστική γεώτρηση και κτύπησε κοίτασμα πετρελαίου στο Κερί Ζακύνθου.

Η κατάληξη: Του ασκήθηκε ποινική δίωξη μετά από μήνυση του τότε υπουργείου Βιομηχανίας για «Έρευνες χωρίς άδεια» παρόλο που είχε πάρει δύο άδειες γι' αυτό τον σκοπό!

Είναι ακριβώς το ίδιο κοίτασμα το οποίο αδειοδοτήθηκε για την διενέργεια γεωτρήσεων, τώρα, αλλά ακόμα περιμένουμε να αρχίσουν οι γεωτρήσεις,

Δείτε περισσότερα στο ksipnistere