Οι επισκέψεις

Στις ονομαστικές γιορτές εκείνα τα χρόνια πήγαινες και ερχόντουσαν...έτσι ήταν.
Σε λέγανε Αντώνη ερχότανε ο Θανάσης να σε χαιρετίσει στις 17 του Γενάρη και στις 18 την επόμενη ημέρα πήγαινες εσύ.
Ούτε η κακοκαιρία σταμάταγε τις επισκέψεις ούτε η απόσταση.
Φορτωνόσουνα τα ποτά και ξεκινούσες από το μεσημέρι ....
"Καλησπέρα...
χρόνια πολλά...να αφήσω εδώ στο χώλ τα υπόλοιπα ;"....και κοιτούσες το ρολόϊ....
"Να σας κεράσουμε ένα λικεράκι"....μετά σοκολατάκι....για να έρθει το κυρίως
γλυκό...."είναι μπακλαβάς με συνταγή της πεθεράς μου...ξεύρετε Σμυρνιά..."
Και τα έτρωγες...και έπινες και νερό για να συνεχίσει η οικοδέσποινα....
" θα πιείτε κονιάκ...βερμούτ..."
Δεν έπινες έχωνες στην τσέπη μερικούς ξηρούς καρπούς για τον δρόμο...
σηκωνόσουνα χαιρετούσες έπαιρνες τα υπόλοιπα ποτά από το χώλ
και γραμμή για την στάση για τον επόμενο.
Κατέληγες το βράδυ καταταλαιπωρημένος στον τελευταίο που είχε και...μεζέ.
Τα ποτά που πήγαινες για δώρα...βερμούτ ή κονιάκ (ολίγων αστέρων) συνήθως
ο εορτάζων δεν τα άνοιγε...τα κρατούσε για να βγάλει δικές του υποχρεώσεις.
Όλοι έτσι έκαναν...



Έλα όμως που έπεφτε και γέλιο και κουτσομπολιό όταν κάποιος τύχαινε
να ανοίξει το κουτί με το ποτό που του έφεραν στην γιορτή του και να του πέσει στο χαλί κάρτα με ονοματεπώνυμο άγνωστο σε αυτόν και Ευχές για Ευτυχές το Νέον Έτος ενώ τον έλεγαν
Κώστα;

Από το Πίσω στα παλιά