ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Ἐν Πειραιεῖ τή 15η Ιουλίου 2019
Ἡ ἀντιχριστιανική φιλολογία καί παραφιλολογία ἔχει ἕναν καί μοναδικό σκοπό, νά πλήξει τήν Ἐκκλησία, νά γκρεμίσει τό χριστιανικό οἰκοδόμημα, διότι το θεωρεῖ ὡς ἐπιζήμιο σύμπτωμα στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Ἀπίθανοι ἀφανεῖς συγγραφεῖς, ἐμφανίζονται ξαφνικά ως «εἰδικοί», γιά νά«ξεθεμελιώσουν» τό «σαθρό» χριστιανικό οἰκοδόμημα, νά «ἀποκαλύψουν»την «ἀλήθεια», πού τήν κρατούσαν «κρυφή» οἱ δῆθεν πλαστογράφοι τῆς ἱστορίας χριστιανοί. Τρέφουν τήν ψευδαίσθηση ὅτι εἶναι οἴ
«σωτῆρες τῆς ἀνθρωπότητας», οἱ ὁποῖοι θά την «ἀπαλλάξουν ἀπό τά χριστιανικά δεσμά» καί θά τήν ὁδηγήσουν στην «ἀλήθεια» καί την «εὐημερία», τήν ὁποία τῆς στέρησε ὄ «κακός» Χριστιανισμός!
Μόνο πού αὐτή ἡ τιτάνια προσπάθεια «ἐκθεμελίωσης» τοῦ χριστιανικοῦ οἰκοδομήματος δέν εἴναι «προνόμιο» τῆς ἐποχῆς μας, ἀλλά ἔχει μία θλιβερή... ἱστορία δύο χιλιάδων χρόνων. Μεγαλορρήμονες, «εἰδικούς» στό γκρέμισμα τῆς Ἐκκλησίας, ἔχει νά παρουσιάσει μυριάδες ἡ ἱστορία. Πρῶτοι οἱ ἰουδαῖοι «σοφοί» προσπάθησαν νά «διαφωτίσουν» τούς ὁμοφύλους τους γιά τήν νέα «πνευματική πανώλη», πού ἐμφανίστηκε στούς κόλπους τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, μέ φρικτές καί συχνά γελοῖες συκοφαντίες νόμισαν ὅτι θά μποροῦσαν νά δικαιολογήσουν τήν φρικτή θεοκτονία τους, φονεύοντας δῆθεν ἔναν «ἀπατεώνα», ἔνα «ἐπικίνδυνο ἐπαναστάτη», ἔναν «αἱρετικό» καί«ἀσεβῆ», ὁ ὁποίος «ἑαυτόν υἱόν Θεοῦ ἐποίησεν» (Ἰωάν.19,7). Ὅλη αὐτή ἡ παραφιλολογία τούς εἶναι ἀποτυπωμένη στά ἐρεβώδη ραβινικά βιβλία τοῦ «Ταλμούδ». Φυσικά δέν κατάφεραν νά πλήξουν καίρια τήν Ἐκκλησία καί γι’ αὐτό προέβηκαν σέ σκληρούς διωγμούς (Πράξ.6,54). Ἀλλά εἰς μάτην, ἡ Ἐκκλησία «ηὔξανε καί ἐπληθύνετο» (Πράξ.6,7). Κατόπιν πῆραν τή σκυτάλη τῆς ἀντιχριστιανικῆς προπαγάνδας οἱ ἐθνικοί. Τά δεισιδαίμονα, ἀδίστακτα καί σκοταδιστικά εἰδωλολατρικά ἱερατεῖα, τά ὁποῖα ἀπομυζοῦσαν οἰκονομικά τίς εἰδωλολατρικές δεισιδαίμονες μάζες, ἔβλεπαν μέ τρόμο ὅτι ἡ νέα πίστη, πάρα τά μεγάλα ἐμπόδια καί τίς δυσκολίες, διαδίδονταν ἀστραπιαία. Χιλιάδες ἐθνικοί πίστευαν στό Χριστό καί ἀρνοῦνταν τήν πλάνη τῆς εἰδωλολατρίας καί τίς γελοῖες πρακτικές του παγανισμοῦ. Αὐτό εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά χάνουν τήν ἐπιρροή τους καί νά στεροῦνται κολοσσιαίους προσόδους. Γι’ αὐτό ἐπιστράτευσαν κάποιους φανατικούς εἰδωλολάτρες συγγραφεῖς νά γράψουν ἐναντίον τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐπειδή ἐκεῖνοι δέν ἤξεραν τί εἶναι ἡ νέα αὐτή πίστη, ἀνέτρεξαν στήν ἰουδαϊκή ἀντιχριστιανική γραμματεία καί κύρια στά βιβλία τοῦ «Ταλμούδ» γιά νά ἀντλήσουν ὑλικό. Εἶναι πολύ χαρακτηριστικό τό γεγονός ὅτι οἱ ἐθνικοί ἀντιχριστιανοί συγγραφεῖς ἀναμασοῦν, κατά κύριο λόγο, τίς ἰουδαϊκές συκοφαντίες, παραθέτοντας, ὅπως λ.χ. ὀ Κέλσος, ὀΠορφύριος, ὀ Ιεροκλής, ὀ Ιουλιανός, κ.α. αὐτούσιο τό «Ταλμούδ»!
Δέν ἦταν μόνο ὁ Ἰουδαϊσμός καί ὁ ἐθνισμός, οἱ ὁποῖοι θίχτηκαν ἀπό τήν διάδοση καί ἑδραίωση τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλά καί οἱ κοινωνικές καί οἰκονομικές δομές τοῦ ἀρχαίου κόσμου, οἱ ὁποῖες προσέκρουαν στή νέα πίστη. Τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ἦρθε ὡς ὁ μεγάλος καταλύτης τοῦ προχριστιανικοῦ ὀλέθρου, ἡ μεγάλη ἐπανάσταση, ἡ ὁποία ἔμελλε νά ἀλλάξει τήν πορεία τῆς ἀνθρωπότητας. Γιά πρώτη φορά ὁ ἄνθρωπος πληροφορήθηκε ὅτι εἶναι ὕψιστη ἀξία, εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, προορισμένος γιά τήν κατά χάριν θέωση. Γιά πρώτη φορά ράγισαν καί στό τέλος ἔσπασαν τά δεσμά τῆς κοινωνίας, τά ὁποία ἔβαζαν διαχωριστικά στόν ἄνδρα καί τή γυναίκα, στόν ἐλεύθερο καί τό δοῦλο, στόν ἰουδαῖο καί τόν ἐθνικό, στόν ἕλληνα καί τό βάρβαρο, στό σοφό καί τόν ἀγράμματο. Αὐτό θορύβησε τήν τότε καθεστηκυία τάξη, χαρακτηρίζοντας τό Χριστιανισμό ὠς «κοινωνικό κίνδυνο» καί γι’ αὐτό ἡ πολιτική ἐξουσία, συνεργαζόμενη μέ τίς ἄλλες ἀντιχριστες δυνάμεις, ἐξέγειραν τούς φοβερούς διωγμούς, μέ στόχο τήν ἐξαφάνισή του ἀπό προσώπου γής.
Ἀλλά μάταιες ὅλες οἱ προσπάθειες. Μάταιες οἱ ἰουδαϊκές συκοφαντίες, μάταιες οἱ μωροφιλοσοφίες τῶν ἐθνικῶν συγγραφέων, μάταιοι οἱ διωγμοί. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀντί νά μειώνεται αὐξάνονταν μέ γεωμετρική πρόοδο! Τό φαινόμενο αὐτό εἶναι μοναδικό στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας καί ἀνεξήγητο στούς ἀντιχριστιανούς διανοητές! Μέσα σέ τρεῖς αἰῶνες ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν κατοίκων του τότε γνωστοῦ κόσμου ἀσπάστηκε τή νέα σωτήρια πίστη!
Ἀφορμή γιά τό παρόν σχόλιό μας πήραμε ἀπό πρόσφατο δημοσίευμα – βιβλιοκριτική, τῆς κ. Στελίνας Μαργαριτίδου, στήν ἐφημερίδα «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» (26-4-2019), (καθόλου τυχαία τήν Μ. Παρασκευή), μέ τίτλο: «Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ». Ἡ ἀρθρογράφος παρουσιάζει συνοπτικά τό περιεχόμενο τοῦ ὁμώνυμου βιβλίου, τοῦ συγγραφέα κ.Ἀλέξανδρου Πιστοφίδη, ὁ ὁποῖος θέλει νά «φανερώσει» στούς ἀναγνῶστες τοῦ την «κρυμμένη ἀλήθεια καί τή σύγκρουση τῶν πολιτισμῶν». Ὡς«κρυμμένη ἀλήθεια» θέλει νά παρουσιάσει ἔναν «ἄλλο Χριστιανισμό», ὄχι αὐτόν πού μᾶς ἔμαθαν οἱ παπάδες καί οἱ θεολόγοι, ἀλλά τήν μεγαλύτερη«συνωμοσία τῆς ἱστορίας κατά τῆς ἀνθρωπότητας»! Ὠς «σύγκρουση τῶν πολιτισμῶν» θέλει νά παρουσιάσει την «χριστιανική βαρβαρότητα»μέ τόν ἑλληνισμό, πού γιά ἐκεῖνον δυστυχῶς τήν ἐποχή ἐκείνη ἦταν ἕνας συγκρητιστικός κοσμοπολιτισμός. Κύριος «συνωμότης» ὁ ἀπόστολος Παῦλος!
Ἐδῶ πρέπει νά τονίσουμε πώς τό ἱερό πρόσωπο τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἄνδρα εἶναι τό πλέον μισητό στούς ἀθεϊστικούς καί νεοπαγανιστικούς κύκλους. Τό φαινόμενο αὐτό ἔχει τήν ἐξήγησή του. Ὁ μέγας ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν εἶναι ὁ εὐαγγελιστής τῶν ἐθνικῶν, ὁ μέγιστος ἱεραπόστολος ὅλων τῶν ἐποχῶν, ὁ ὁποῖος, ἐν μέσω μυρίων δυσκολιῶν καί προσωπικῶν περιπετειῶν μίας ὁλόκληρης ζωῆς, κατόρθωσε νά φέρει τό σωτήριο μήνυμα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας σέ ὅλο τόν κόσμο. Νά καταδείξει τήν τραγωδία τῆς προχριστιανικῆς ἐποχῆς καί νά εὐαγγελιστεῖ τή νέα ἐποχή τῆς χάριτος. Ὁ λόγος τοῦ συντάραξε τά θεμέλια του ἀρχαίου ἐφιαλτικοῦ κόσμου καί σήμανε τήν ἀρχή ἑνός νέου. Κατάδειξε τήν ἐρεβώδη δαιμονική πίστη στά εἴδωλα καί φανέρωσε τόν μόνο ἀληθινό Θεό τοῦ φωτός καί τῆς ἀγάπης. Κατεδάφισε τίς ἀπάνθρωπες κοινωνικές δομές καί ἐγκαινίασε τή νέα κοινωνία τῆς ἀγάπης καί τῆς συναδελφώσεως ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ἡ μέγιστη ἐκείνη προσωπικότητα τῆς ἱστορίας, ἡ ὁποία ὄχι ἁπλά ἄλλαξε τό ροῦ της, ἀλλά καί ἑδραίωσε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, νά εἶναι στούς αἰῶνες τό πνευματικό θεραπευτήριο τῶν ἀνθρώπων, νά εἶναι ὁ μόνιμος ὀδυρμός τοῦ σατανᾶ, ὁ ὁποῖος μισεῖ τόν ἄνθρωπο καί πασχίζει γιά τήν καταστροφή του. Γι’ αὐτό λοιπόν ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ὁ στόχος τῶν ἀντιχριστιανῶν!
Ἀρχίζει τό κείμενό της ἡ κ. Στελίνα Μαργαριτίδου μέ την «συγκλονιστική ἀποκάλυψη» πως «Ὅλοι σχεδόν οἱ πιστοί πιστεύουν ὅτι τά πάντα ξεκίνησαν ὁμαλά μέσα στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Πολύ λίγοι γνωρίζουν γιά τίς διαφωνίες ἀνάμεσα στόν Ἀπόστολο Πέτρο καί στόν Ἀπόστολο Παῦλο...»! Πού ἀνακάλυψε αὐτή την «συγκλονιστική ἀποκάλυψη»; Μα, ποῦ ἀλλοῦ, στήν Καινή Διαθήκη! Βλέπετε, οἱ«πλαστογράφοι» χριστιανοί, δέν ἐξαφάνισαν τέτοιες «λεπτομέρειες», οἱ ὁποῖες κατά τούς ἀντιχριστιανούς συγγραφεῖς εἴναι «ἀποδείξεις» γιά τήν«χριστιανική συνωμοσία»! Δέν θέλουν νά παραδεχτοῦν ὅμως ὅτι τά ὄντως θεόπνευστα βιβλικά κείμενα εἶναι ἀληθινά, γιατί εἶναι ρεαλιστικά. Εἶναι σύνθεση τῆς θεοπνευστίας καί τῆς ἀνθρώπινης σχετικότητας. Ναί, ὑπῆρχε διάσταση στήν τακτική εὐαγγελισμοῦ τοῦ κόσμου μεταξύ του Πέτρου καί τοῦ Παύλου, ὅπου, ἐν Ἁγίω Πνεύματι, ἐπικράτησε ἡ γνώμη τοῦ Παύλου. Ἄν ὁ Θεός ἤθελε νά σώσει «θαυματουργικά» (βλ. μαγικά) τόν κόσμο δέν θά χρησιμοποιοῦσε ἀνθρώπους. Ἀλλά προτίμησε τή συνεργασία Του μέ αὐτούς, δηλαδή μέ τή σχετικότητά τους. Τί τό μεμπτό;
Ἀκολούθως ἀναμασᾶ τήν χιλιοειπωμένη ἀστήρικτη ἄποψη ὅτι ὁ Παῦλος εἶχε τέτοια δύναμη καί ἐπιρροή, ὥστε εἰσῆλθε στά αὐτοκρατορικά ἀνάκτορα τῆς Ρώμης, γιά νά συνωμοτήσει καί νά ἀνατρέψει τήν ρωμαϊκή ἐξουσία. Γράφει: «Βρισκόμαστε στά μέσα τοῦ 1ου μεταχριστιανικοῦ αἰώνα. Τό κίνημα τοῦ χριστιανισμοῦ κερδίζει ὁλοένα καί περισσότερο ἔδαφος, χτυπώντας πλέον τήν πόρτα τῆς Ρώμης. Κεντρικό πρόσωπο τῆς ἱστορίας μας, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πού παρουσιάζεται ὡς ὁ σημαντικότερος κήρυκας τῶν χριστιανῶν. Ἡ μορφή του, οἱ πράξεις καί οἱ λόγοι τοῦ ἐγείρουν τό ἐνδιαφέρον μίας ὁμάδας ἐπιφανῶν Ρωμαίων, ἱστορικά ὑπαρκτῶν προσώπων, πού σχεδιάζουν μεθοδικά τή δολοφονία τοῦ αὐτοκράτορα Νέρωνα». Πού «θεμελιώνει» τόν ἰσχυρισμό τοῦ ὁ συγγραφέας, ὅτι ὁ Παῦλος κατόρθωσε νά «ἐγείρει» τό «ἐνδιαφέρον μία ὁμάδας ἐπιφανῶν Ρωμαίων», προφανῶς νά ἀσπασθοῦν τή νέα πίστη; Ἀσφαλῶς στήν μαρτυρία τοῦ «συνωμότη» Παύλου, ὁ ὁποῖος στέλνει ἀπό τή Ρώμη τούς χαιρετισμούς τῶν «ἁγίων», δηλαδή τῶν χριστιανῶν τῆς Ρώμης,«μάλιστα δέ οἱ ἐκ τῆς Καίσαρος οἰκίας» (Φίλπ.4,22)! Τά ἁγιογραφικά κείμενα γιά τούς χριστιανομάχους εἴναι «ἀναξιόπιστα», ἐκτός ἀπό τά ἐδάφια πού τούς γίνονται χρήσιμα! Θέλει νά ἀγνοεῖ ὅμως πώς ὁ Χριστιανισμός στή Ρώμη εἶχε διαδοθεῖ πρίν νά μεταβεῖ ὁ Παῦλος καί εἶχαν ἀσπασθεῖ τή νέα πίστη πολλοί Ρωμαῖοι, ὅλων τῶν κοινωνικῶν τάξεων, ὅπως καί κάποιοι εὐγενεῖς, ἤ ἐργαζόμενοι στά αὐτοκρατορικά ἀνάκτορα. Ποῦ εἶναι τό παράξενο;
Τό παράξενο εἶναι, ἡ εὐκολία νά διατυπώνουν οἱ ἀντιχριστιανοί συγγραφεῖς ἄκρως αὐθαίρετα συμπεράσματα, ὅπως αὐτό τοῦ κ. Ἀλέξανδρου Πιστοφίδη, ὅτι δῆθεν οἱ ὀπαδοί τοῦ Παύλου εἶχαν σκοπό «τή δολοφονία τοῦ αὐτοκράτορα Νέρωνα»! Γιατί ἄραγε; Προφανῶς νά ἁρπάξουν οἱ χριστιανοί, μέ ἀρχηγό τό «συνωμότη» Παῦλο, τήν ρωμαϊκή ἐξουσία! Ὑπάρχουν ἀποδείξεις, ἔστω μαρτυρίες, γι’ αὐτόν τό συλλογισμό; Ἀσφαλῶς ὄχι! Εἶναι μία καινοφανής θεωρία τῶν σύγχρονων χριστιανομάχων νά πλήξουν τήν μέγιστη προσωπικότητα, τόν ἀπόστολο Παῦλο! Διατύπωσαν ἐπίσης καί τήν αὐθαίρετη θεωρία ὅτι ὁ Παῦλος εἶχε κάνει ὀπαδό του καί ἔτρεφε κρυφή φιλία, μέ τόν Ρωμαῖο φιλοσοφο Σενέκα (4-65 μ. Χ.), δάσκαλο τοῦ Νέρωνα καί πώς οἱ δύο τους εἶχαν τάχα σχεδιάσει τή δολοφονία του. Ἀλλά κάτι τέτοιο προσβάλλει τήν ἀμερόληπτη ἱστορική ἔρευνα καί τό σπουδαιότερο: ἀναιρεῖ τά σαθρά ἐπιχειρήματά τους, διότι οἱ δολοφόνοι τοῦ τερατώδους αὐτοκράτορα θά εἶχαν ἀποθεώσει τούς «συνωμότες» χριστιανούς καί θά γινόταν κύριοί της πολιτικῆς κατάστασης. Ἀλλά κάτι τέτοιο δέν ἔγινε, μᾶλλον ἐπιδεινώθηκε ἡ θέση τους στό ρωμαϊκό κράτος!
Προχωρεῖ ὁ κ. Α. Πιστοφίδης, νά καταλογίζει στό ἀπόστολο Παῦλο ἀκόμη καί ἀλλοίωση τοῦ αὐθεντικοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος. Γράφει: «Ἀκόμη λιγότεροι γνωρίζουν ὅτι ὁ ἰδεολογικός πατέρας τοῦ Χριστιανισμοῦ εἶναι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ὁ Παῦλος πῆρε μία Ἐκκλησία, ἡ ὁποία καταφερόταν κατά τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας καί κατά τῶν πλουσίων καί τή μετέτρεψε σέ μία Ἐκκλησία ὑποτακτική πρός τήν κοσμική ἐξουσία καί φιλική πρός τούς πλουσίους …». Παρερμηνεύει, φυσικά, ὁρισμένες συμβουλές τοῦ ἀποστόλου πρός τούς πλουσίους, ἀλλά καί τούς δούλους χριστιανούς, νά ἀλλάξουν συμπεριφορά καί τρόπο ζωῆς, διότι δέν ἦταν δυνατόν νά ἐκλείψουν ἀμέσως τά τραγικά κατάλοιπα τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου καί ἀποσιωπᾶ τό σύνολο ἔργο του, τό ὁποῖο δημιουργεῖ μία νέα ἐποχή γιά τήν ἀνθρωπότητα, ὄπου «Πάντες γάρ υἱοί Θεοῦ διά τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὅσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτήσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε. Οὐκ ἐν Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ, πάντες γάρ ὑμείς εἰς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γάλ.3,26-28). Τέτοιος ἀνατρεπτικός καί ἐπαναστατικός λόγος δέν εἶχε ἀκουστεῖ στόν ἀρχαῖο κόσμο, ὅπου οἱ εἰδωλολάτρες σοφοί, τούς ὁποίους ἐξυψώνουν οἱ χριστιανομάχοι, μᾶλλον ὕψωναν στεγανά, παρά ἄνοιγαν πόρτες γιά τήν συναδέλφωση τῶν ἀνθρώπων! Εἶναι δυστυχῶς προσφιλής τακτική τῶν χριστιανομάχων νά ἀπομονώνουν κάποια χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί νά προσπαθοῦν νά στηρίξουν τά ἰδεολογήματά τους. Ἀλλά ἡ κατανόηση ἑνός συγγραφέα, μίας ἰδεολογίας, γίνεται ἀπό τή συνολική μελέτη τοῦ ὅλου συγγράμματος, τῆς ὅλης ἰδεολογίας, διότι ἡ ἀποσπασματική θεώρηση ὁδηγεῖ ἀσφαλῶς σέ λαθεμένα συμπεράσματα.
Κλείνουμε τό σχόλιό μας, μή ἔχοντας δυστυχῶς τά περιθώρια νά ἐπεκταθοῦμε περισσότερο στίς σαθρές συκοφαντίες, ὡς «συνωμότη» τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου. Νομίζουμε ὅτι δώσαμε στούς ἀναγνῶστες νά καταλάβουν πώς οἱ διαχρονικοί πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας μᾶς μάταια καί ἐπώδυνα «πρός κέντρα» λακτίζουν (Πράξ.26,24). Ἡ προσωπικότητά του Παύλου εἶναι τόσο μεγάλη ὦστε ἀστήρικτες θεωρίες καί φαιδρές συκοφαντίες, ὄχι μόνο δέ μπορούν νά τόν σπιλώσουν, ἀλλά ἀντίθετα, ἀποδεικνύουν τήν ἀπίστευτη μικρότητα τῶν ἐπικριτῶν του. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι τό τιτάνιο ἔργο του, νά διαδώσει στόν κόσμο τό σωτήριο μήνυμα τοῦ Χριστοῦ, τό σαρκωμένου ἀληθινοῦ Θεοῦ, νά ἐκθεμελιώσει τόν ἐφιαλτικό προχριστιανικό κόσμο καί νά στέψει τό ροῦ τῆς ἱστορίας, ἐνοχλεῖ τούς πολεμίους τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του. Ναί, τούς ἐνοχλεῖ, ὅπως ἐνοχλεῖ καί τόν«ἀνθρωποκτόνο ἀπ’ ἀρχῆς» (Ἰωάν.8,43), διότι ἡ πορεία τοῦ κόσμου εἶναι προδιαγεγραμμένη, βαίνουσα πρός τόν τελεολογικό της σκοπό!
Ἄν ὁ Χριστός ἤταν «ἱστορικά ἀνύπαρκτος», ὁ Παύλος «παραχαράκτης τοῦ πρωταρχικοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος» καί «συνωμότης κατά τῆς ἀνθρωπότητας», μέ τό κατά κόσμον «κέρδος» τοῦ ὁ ἀποκεφαλισμός του, καί οἱ Πατέρες «πλαστογράφοι κειμένων», ὅπως τούς θέλουν καί τούς παρουσιάζουν οἱ χριστιανομάχοι, εἶναι ἀπόλυτα σίγουρο, ὅτι ὁ Χριστιανισμός θά εἶχε σύντομη ἡμερομηνία λήξεως, θά εἶχε σβήσει πρό πολλοῦ.
Ἀλλά δυστυχῶς γιά ἐκείνους, οἱ ἀπέλπιδες προσπάθειές τους νά σβήσουν τόν Χριστιανισμό, ἀποτελοῦν μία διαρκῆ τραγική ψευδαίσθηση, ἕνα μάταιο ἀγώνα χωρίς ἀποτελέσματα, διότι ἁπλούστατα, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει καί θριαμβεύει ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια, ἐκεῖνοι ρίχνονται, ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο, στό ἀπύθμενο βάραθρο τῆς ἱστορικῆς λήθης!
Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί τῶν Παραθρησκειῶν
Από το orthodoxia-ellhnismos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου