πηγή |
Γεννημένος κάποια στιγμή μεταξύ του 1644 και του 1649 από μια αξιοσημείωτη οικογένεια της Κρεμόνα, ο Αντόνιο μεγάλωσε και
έγινε ένας εξαιρετικός κατασκευαστής μουσικών οργάνων. Άρχισε να εργάζεται υπό την καθοδήγηση του τεχνίτη Νίκολα Αμάτι, του οποίου ο παππούς δημιούργησε τα πρώτα βιολιά.
Σύντομα, ο κόσμος άρχισε να προσέχει τη δουλειά του. Η ακρίβεια με την οποία σμίλευε και συναρμολογούσε τα όργανα του τον έκαναν γνωστό ως έναν από τους πιο εξειδικευμένους τεχνίτες του κόσμου. Ο Στραντιβάρι πειραματίστηκε με πολλές τεχνικές προσπαθώντας να επιτύχει τον καλύτερο ήχο και την ποιότητα των οργάνων του. Στις αρχές της δεκαετίας του 1690, άλλαξε το στυλ των βιολιών του, κάνοντάς τα μεγαλύτερα. Αυτά τα βιολιά έγιναν γνωστά ως "Long Strads".
Αργότερα, μεταξύ του 1700 και του 1720, μια περίοδος που συχνά ορίζεται ως η "χρυσή εποχή" του, άλλαξε ξανά το στυλ του και έκανε μικρότερα βιολιά. Τα όργανα που παρήγαγε εκείνη την περίοδο είναι υψηλότερης ποιότητας από τα προηγούμενα. Παρά το γεγονός ότι ο Αντόνιο άρχισε να εργάζεται σε πολύ νεαρή ηλικία, δε θα μπορούσε να έχει κατασκευάσει τον εκτιμώμενο αριθμό των 1.116 οργάνων μόνος του. Είχε κάποια βοήθεια από τους δύο γιους του, τον Φρανσέσκο και τον Ομόμπονο. Ο Ομόμπονο έφτιαξε διάφορα όργανα μόνος του και έφυγε από το εργαστήριο όταν ήταν 18 ετών, ενώ ο Φρανσέσκο έφτιαξε λίγα αλλά παρέμεινε στο εργαστήριο βοηθώντας τον πατέρα του για το υπόλοιπο της ζωής του. Ίσως γι' αυτό, στη διαθήκη του Αντόνιο, το όνομα του Φρανσέσκο αναφέρεται περισσότερο απ' ότι του αδελφού του.
Ο Αντόνι Στραντιβάρι - πηγή |
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Στραντιβάρι έφτιαξε σχεδόν 960 βιολιά. Σήμερα, υπάρχουν 650 από αυτά και με πολλά από αυτά μπορεί κανείς να παίξει μουσική. Υπάρχουν πέντε κιθάρες, μια από τις οποίες είναι η Sabionari. Είναι η μοναδική με την οποία μπορεί κανείς να παίξει μουσική, κάνοντας την Sabionari σπανιότερη και από τα βιολιά του.
Ο Στραντιβάρι κατασκεύασε την συγκεκριμένη κιθάρα το 1679. Η κιθάρα έλαβε το νέο της όνομα όταν ο Giovanni Sabionari την αγόρασε από τους απογόνους του Αντόνιο Στραντιβάρι. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι ο Sabionair αγόρασε την κιθάρα το 1854. Στις αρχές του 19ου αιώνα, έγιναν κάποιες αλλαγές στο σχέδιό της, ακολουθώντας το ύφος των μουσικών οργάνων που δημιουργούνταν την εποχή. Αυτό σήμαινε την αλλαγή της μπαρόκ διαμόρφωσής της. Πριν λίγα χρόνια, οι τεχνίτες Daniel Sinier, Francoise de Ridder και Lorenzo Frignani αποφάσισαν να επιστρέψουν την Sabionari στο αρχικό σχέδιό της. Η κιθάρα αποκαταστάθηκε και απέκτησε χορδές σύμφωνα με το παλιό σχέδιο: τέσσερις διπλές χορδές (A D G B) και μια μονή (E).
Σήμερα, η Sabionari ανήκει σε ιδιωτική συλλογή και ο ιδιοκτήτης της σκέφτεται να την κάνει μουσειακό κομμάτι.
από: the vintage news
Από το 3otiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου