«Χαιρετώ τον ένδοξον μαθουσάλαν της Σπάρτης Ηλίαν Σαβέλον, ο οποίος είναι εκατόν έξ ετών λεβεντόγερος, γεννηθείς το 1832, ακριβώς την ημέραν που ήλθε ο Όθων εις την Ελλάδα. Και χρεωστούμεν χάριτας εις τον συνάδελφον ο οποίος τον
ανακάλυψε και επήγε να πάρη συνέντευξιν μαζύ του.
Να ένας Ρωμηός που, μα την αλήθειαν, αξίζει τον κόπο να ακούση τις γνώμες του το Πανελλήνιον αναγνωστικόν κοινόν. Διότι ασφαλώς θα έχη να ειπή ενδιαφέροντα πράγματα ένας άνθρωπος που έζησε περδίκι ολόκληρον τον πρώτον αιώνα του, και διατρέχει κοτσονάτος και ακμαίος την πρώτην δεκαετίαν του δευτέρου, αποφασισμένος να προχωρήση ακόμη.
Στα εκατόν έξη του χρόνια, εσκέφθη ο συνάδελφος που επήρε την συνέντευξη, ένας άνθρωπος τόσο γερός και τόσο γέρος θα έχη καταρτίση πλέον την εμπειρικήν φιλοσοφίαν της ζωής, και θα κατέχη το μυστικόν της διαίτης των αιωνοβίων.
Πάμε λοιπόν να μάθουμε πόσες θερμίδες πρέπει να καταναλίσκη κανείς για να φθάση σε γήρας τόσον βαθύ και τόσο ακμαίον, να ιδούμε ποία γράμματα από το αλφαβητάριον των βιταμινών είναι της ιδιαιτέρας του προτιμήσεως, να ιδούμε τι καπνόν φουμάρει τέλος πάντων αυτό το ζωντανόν μνημείον του Εθνολογικού Μουσείου.
Επήγε ο συντάκτης και τον ευρήκε πράγματι να φουμάρη καπνόν. Και εφουμάριζε σαν καμινάδα υπερωκεανείου ο μπαρμπαλιάς, τσιγάρες αλλεπάλληλες από τον βαρύν καπνόν της Λαμίας. Το ένα έσβυνε, το άλλο άναβε. Μέσα εις αυτήν την νεφέλην διεκρίνετο η ολυμπία μορφή του θαλερού γέροντος ευχαριστημένη και αγαθή.
-Μα δεν σας βλάπτει το κάπνισμα μπάρμπα-Λιά;
Και ο μπάρμπα-Λιάς ετράβηξε βαθυτάτην τσιγαριάν και απήντησε ο νεφεληγερέτης.
-Μπά... Καπνίζω εβδομήντα οχτώ χρόνια έτσι, παιδί μου.
Εβδομήντα οκτώ χρόνια θεριακλίδικου καπνίσματος. Πόσοι τόννοι του ευόσμου φυτού να εκάησαν μέσα εις τα αναπνευστικά του αιωνοβίου; Και όμως δεν έπαθεν ούτε γεροντόβηχαν.
Τότε ο δημοσιογράφος ενθυμήθηκε όλην την χορείαν των εν αγίοις χορτοφάγων πατέρων της νέας διαιτητικής και τον ρώτησε:
-Δεν αμφιβάλλω πως θα τρώτε πολλά χόρτα για να διατηρείσθε έτσι υγιής;
-Κάθε άλλο, απήντησεν ηρέμως ο Μαθουσάλας της Σπάρτης. Τρώγω ως επί το πλείστον γιαχνιστά και πολύ αλμυρά φαγητά.
-Και τα μάτια σας, με τόσο κάπνισμα και με τόσα αλμυρά δεν βλάφθηκαν καθόλου;
-Μια φορά ένα ξέρω, λέει ο γέρος. Πως μπαίνω τον άλλο μήνα στα 107 μου χρόνια και διαβάζω την εφημερίδα μου χωρίς γυαλιά.
Κατάπληκτος ο νεαρός συνάδελφος της γενεάς του 1938. Αλλά και επίμονος εις την έρευνάν του. Και βέβαια επήγε να εύρη δικαίωσιν των κηρυγμάτων της επιστήμης. Και ρίχνεται του γέρου με νέαν ερώτησιν, βέβαιος πλέον πως θ’ ανακαλύψη την αιτίαν της μακροβιότητος και της υγείας του.
-Θα κάμετε όμως μεγάλες εκδρομές, θα αναπνέετε πολύ οξυγόνο που σας αναζωογονεί...
Και ο μπάρμοα-Λιάς απαντά με ολίγην δόσιν ειρωνείας προς τον απολογητήν της φυσιολατρείας:
-Εκδρομές; Εγώ; Σ’ όλα μου τα χρόνια ποτές μου δεν σκέφθηκα να κάνω μια εκδρομή. Περπάτησα μόνο σαν πήγα στρατιώτης στον Ρωσσοτουρκικό πόλεμο!
-Τουλάχιστον σηκώνεστε πρωί;
Μμ, λέει ο μπάρμπα-Λιάς. Πότε στις εννηά, πότε στις δέκα. Τον αγαπούσα τον πρωινό ύπνο βλέπεις πάντα...
-Πόσες ώρες εν συνόλω κοιμάστε το είκοσιτετράωρο;
-Όπως λάχει. Πότε 8, πότε 10, πολλές φορές κοιμάμαι και δεκατέσσερες ώρες.
Τότε, λέγει ο δημοσιογράφος, εσκέφθηκα μήπως η ήρεμη και χαρούμενη ζωή είναι η αιτία της θαυμασίας καταστάσεώς του. Τον ερωτά λοιπόν.
-Βέβαια, πίκρες δεν θα γνώρισες πολλές στα 106 χρόνια σου;
-Άλλο τίποτα από βάσανα και πίκρες παιδί μου. Έθαψα όλους τους δικούς μου, πήγα άδικα στη φυλακή όπου κακοπάθησα πολύ, και γνώρισα ένα σωρό στενοχώριες. Τι να κάνης; Όλα τάχει η ζωή.
Και η συνέντευξις ετελείωσε με ένα περίφημο καλαμπούρι του γέρου.
-Να κάτσης να γράψης τα όσα είδες και άκουσες σ’ όλη τη ζωή σου. Του λέει ο δημοσιογράφος.
-Για να το κάνω αυτό θέλω έναν...
-Έναν τόμο, τον συμπληρώνει ο συνάδελφος.
-Όχι γελά καλόκαρδα ο μπάρμπα-Λιάς. Έναν τόννο!
Αυτό λοιπόν είναι το μυστικό της μακροβιότητος; Να ξορκίζη κανείς όλη την σοφία των υγιεινολόγων;
Όσοι θέλουν να δοκιμάσουν την μέθοδον μπάρμπα-Λιά ας αντιγράψουν τουλάχιστον το λαμπρόν διαιτολόγιόν του. Τουλάχιστον έχει υπέρ αυτού το ότι είναι δοκιμασμένον».
«Η Εθνική», 1938, Στρατής Μυριβήλης
η Παλιά Αθήνα
Από το pisostapalia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου