Μπαίνουμε στην τελική ευθεία των επόμενων εκλογών με τα δυο πρώτα κόμματα να διατηρούν την ευδιάκριτη μεταξύ τους διαφορά. Με βάση τον μέσο όρο των ερευνών η ΝΔ κινείται πέριξ του 35% και ο ΣΥΡΙΖΑ πέριξ του 25%.
Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές τις τελευταίες εβδομάδες ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας, που αρνείται για λόγους ψυχοπροφυλακτικούς να παρακολουθεί (και να λαμβάνει θέση), θα αναγκαστεί να ζυγίσει τι
συνέβη τα τελευταία χρόνια και πώς θα μπορούσε να προφυλάξει ή ενδυναμώσει τα συμφέροντά του τα επόμενα 2-3 χρόνια.
Τότε θα φανεί αν το 35% θα κινηθεί προς το 40% και το 25% προς το 20% ή αμφότερα προς το 30%.
Υπάρχουν δυο κατηγορίες εκτιμήσεων των επιπέδων που θα κινηθούν τα ποσοστά των δυο μεγάλων κομμάτων.
Η μια κατηγορία υποστηρίζει πως η διαφορά θα είναι μικρή κάτω του 5% με τον ΣΥΡΙΖΑ αρκετά πάνω από το 25%. Η άλλη κατηγορία υποστηρίζει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δύσκολα θα πιάσει το 20% στις επόμενες εκλογές.
Αυτοί που υποστηρίζουν πως δύσκολα θα πιάσει το 20% στις επόμενες εκλογές παραθέτουν τα εξής επιχειρήματα:
α) Θέτουν το ερώτημα πώς ένα κόμμα που φλερτάρει με μονοψήφια ποσοστά σε μια ντουζίνα εκλογικές περιφέρειες της Μακεδονίας, μπορεί να αθροίσει πάνω από 20% στην επικράτεια.
β) Υποστηρίζουν ακόμη πως τα κόμματα που κατακρημνίζονται ποτέ δεν καταφέρνουν να ανεβάσουν τη χαμηλή συσπείρωση που εμφανίζουν στις δημοσκοπήσεις. Το ΠΑΣΟΚ του 2012 αποτελεί την καλύτερη απόδειξη. Αν τα κόμματα λίγο πριν τις εκλογές "μάζευαν" τις απώλειες συσπείρωσης όσων τα ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές δεν θα είχαμε εναλλαγές κυβερνήσεων.
γ)Υποστηρίζουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει πειστικό πολιτικό αφήγημα καθώς λίγοι εμπιστεύονται κάποιον τόσο αμοραλιστή και οπορτουνιστή όπως ο κ. Τσίπρας που έχει κάνει τα ακριβώς αντίθετα απ’ όσα έλεγε. Θεωρούν πως το 20-25% που συνεχίζει να τον ακολουθεί στις δημοσκοπήσεις το κάνει γιατί εξαρτάται άμεσα από το κράτος (επιδόματα, αργομισθίες αξιολογήσεις) και πως το κοινό αυτό εύκολα θα προσεγγίσει τον επόμενο που θα ελέγχει την κρατική μηχανή.
δ) Θεωρούν πως ο κ. Τσίπρας δύσκολα θα βρει αξιόλογους συμμάχους και συνομιλητές στο νέο πολιτικό σκηνικό που προσπαθεί να αναμορφώσει μετατοπιζόμενος προς την Κεντροαριστερά καθώς με όσους έχει συνεργαστεί μέχρι σήμερα τους έχει προδώσει, γελοιοποιήσει και καταστρέψει ηθικά και πολιτικά. Αυτό ισχύει από τον κ. Αλαβάνο που τον προώθησε στην πολιτική σκηνή, μέχρι τους κ. Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκη και εσχάτως Καμμένο.
Καθόλου τυχαίο δεν θεωρούν άλλωστε πως όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ανοίγματος προς την κεντροαριστερά είναι πρόσωπα που έχουν παίξει τον ίδιο ρόλο αρκετές φορές στο παρελθόν χωρίς επιτυχία. Είναι πρόσωπα που συνήθως εμφανίζονται λίγο πριν μεγάλες ήττες...
Από την άλλη πλευρά όσοι θεωρούν πως ο κ. Τσίπρας ήρθε για να μείνει και να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας τις επόμενες δεκαετίες, θεωρούν πώς:
α) Ο κ. Τσίπρας στις επόμενες εκλογές θα εμφανίσει ποσοστά ισχυρότερα από αυτά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις λόγω της χαμηλής συσπείρωσης που εμφανίζει.
Θεωρούν πως όσο πλησιάζουν οι εκλογές μια μερίδα αυτών που επιλέγουν την αποχή ή άλλα μικρότερα σχήματα διαμαρτυρίας θα επανακάμπτουν καθώς θα αναδύεται η απειλή να βρεθούν για τέσσερα χρόνια με κυβέρνηση της Ν.Δ.
β) Εκτιμούν πως οι δανειστές καθώς και οι δυτικοί σύμμαχοι θα κάνουν ό,τι μπορούν να διατηρήσουν τον κ. Τσίπρα στην εξουσία, γιατί τους εξασφάλισε μια περίοδο χωρίς πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις στην Ελλάδα, ενώ υλοποιούσε τα περισσότερα από αυτά που του ζητούσαν όπως ιδιωτικοποιήσεις, πλεονάσματα, πολιτική υποχώρηση στο "Μακεδονικό" κλπ.
γ) Εκτιμούν πως με τα επιδόματα, την απονεύρωση της αξιολόγησης στο δημόσιο, τον έλεγχο των πανεπιστημίων από το συνδικαλιστικό παρακράτος συμφερόντων και την ανομία εξασφαλίζουν ένα εκλογικό ακροατήριο ικανό να τους εξασφαλίσει τη μια θέση σε ένα νέο υπό διαμόρφωση διπολισμό.
δ) Θεωρούν πως στον χώρο της κεντροαριστεράς δεν υπάρχει κάποια ηγετική προσωπικότητα που θα μπορούσε να συσπειρώσει τον χώρο και να συστήσει ανταγωνιστικό πόλο στον ΣΥΡΙΖΑ.
Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο
Η εκτίμηση της στήλης παραμένει πως το οικονομικοπολιτικό μοντέλο της μεταπολίτευσης που χρεοκόπησε το 2010 δεν έχει αλλάξει τις βασικές του δομές και παθογένειες. Το ελληνικό μοντέλο πήρε μια παράταση λόγω της πτώσης της τιμής του πετρελαίου και της συγκυριακής, λόγω προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης, αύξησης των εσόδων από τουρισμό και εξαγωγές.
Στην επόμενη διεθνή αναταραχή, για την οποία υπάρχουν ενδείξεις πως έχει ξεκινήσει ήδη, η Ελλάδα θα βρεθεί εκ νέου σε αδυναμία χειρότερη από αυτή που βρέθηκε το 2010. Το αποτέλεσμα θα είναι ένα νέο κύμα αγανάκτησης και αντισυστημικότητας με καταλυτικές συνέπειες στο πολιτικό σκηνικό.
Οι επόμενες 2-3 εκλογικές αναμετρήσεις όποτε και αν γίνουν θα αποτελέσουν πυξίδα για όσα θα ακολουθήσουν στην Ελλάδα τις επόμενες δεκαετίες.
Οι επόμενες 2-3 εκλογικές αναμετρήσεις θα μπορούσαν ανάλογα το αποτέλεσμα να λάβουν χώρα μέχρι το 2030 (3 αναμετρήσεις επί 4 έτη ίσον 12 έτη) ή και μέσα στο 2020.
Οι μεγάλες ανατροπές συνήθως είναι αιφνιδιαστικές και δίνουν λύσεις σε προβλήματα που η προέκταση των σημερινών δεδομένων της ισορροπίας δυνάμεων εμφανίζει σαν άλυτα, όπως ακριβώς προβάλλει το ελληνικό αδιέξοδο αυτή τη στιγμή.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου