Το ντιβάνι

Στο Μοναστηράκι το έπαιρνες φθηνά ...λίγο μεταχειρισμένο...
Το φόρτωνες στην μοτοσυκλέτα με την καρότσα και σε πήγαινε μέχρι την αυλή
καμαρωτό.
Για το ντιβάνι η ιστορία...το κρεβάτι εκείνων των χρόνων....
Σουμιέ με σύρμα είχε που από την χρήση έκανε λακούβα και τότε ερχότανε
η σειρά του...ντιβανά.
"...ντιβάνια σουμιέδες επισκευάζωωωω...ο ντιβανάαας..."
Περνούσε και αυτός
από την γειτονιά...
Καρφιά....σφυριά...τανάλιες...μια κουλούρα σύρμα ...
Εκεί με το σύρμα έπαιζε και την τιμή....γαλβανιζέ  ή απλό και ανάλογη η τιμή.
Ρωτούσε και αν ήταν βαρύς αυτός που κοιμότανε για να βάλει ανάλογη ενίσχυση
και σφίξε και τέντωνε και καμμιά σανίδα στην μέση μόνο άνετο δεν το έλεγες.
Θα μου πείς πρίν που είχαν λασκάρει τα σύρματα ήταν καλύτερα ;
Η πλάτη σου γινότανε κουλούρα και ακούμπαγε στο πάτωμα και ήταν και τσιμεντένιο
με ώχρα για ...ντεκόρ.
Απαραίτητο ήταν και το ράντζο εκείνα τα χρόνια...
Καραβόπανο με ξύλα που το έστεινες και το ξέστεινες...
Ήταν για τον μουσαφίρι που θα είχες και τα περισσότερα σπίτια είχαν ανεξάρτητα
αν ήταν μικρά ή μεγάλα.
Τα μικρά θα έλεγα ήταν και τα φιλόξενα....

Λύσε δέσε το ράντζο μέσα στην ημέρα και το δράμα ήταν το βράδυ όταν κάποιος

έπρεπε να πάει τουαλέτα που ήταν έξω από την κάμαρα στην αυλή...κοινόχρηστη.

Ξυπνούσαν και οι υπόλοιποι και έκαναν χώρο για να περάσει αλλά και τον περίμεναν να γυρίσει.

Το κρεβάτι του ζευγαριού ήταν σιδερένιο με κάγκελα στο προσκεφάλι

και στα πόδια μικρότερα.

Από το pisostapalia