Το κρέας υπήρχε στο τραπέζι κάθε Κυριακή τις περισσότερες φορές σε μικρές ποσότητες ανάλογα με το πορτοφόλι....ποιό πορτοφόλι θα μου πείς που μονίμως κουδούνιζε από τα κέρματα.
Αδενοπάθεια...φυματίωση....πρησμένοι αδένες....αδυναμία...χλωμό πρόσωπο...
εύκολη κόπωση των παιδιών και χτύπαγε το
καμπανάκι του κινδύνου από τις ηλικιωμένες κυρίες της αυλής προς τις νεαρές μητέρες....
"...πάρτο το παιδί να το δεί γιατρός...να του βγάλει πλάκα δεν το βλέπω καλά..."
Έντρομη το έτρεχε αυτή περίμενε στην ουρά έξω από το δημόσιο νοσοκομείο
και έπαιρνε ανάσα όταν άκουγε την γνωμάτευση ότι ...ίσα που το προλαβαίνεις
αλλά θέλει καλή τροφή...και μουρουνόλαδο μια κουταλιά της σούπας το πρωϊ.
Οποία αηδία....και οι ρουκέτες έφευγαν από το στόμα και ξανά την κουταλιά
και κλείσε την μύτη σου και φάε μια φέτα πορτοκάλι για να αλλάξει η αηδία.
Σαν να έπεινες λάδι μηχανής αυτοκινήτου...ένα πράμα.
Ακόμα και στο σχολείο μοίραζαν δωρεάν μουρουνέλαιο και φυσικά σπάνια
τα μπουκάλια γύριζαν στο σπίτι.
Περάσανε τα χρόνια....τα κοντά παντελόνια τα έδωσαν σε μικρότερα παιδιά
και νάσου στο γυμνάσιο.....
Εκεί βιαζόσουνα να μεγαλώσεις....
Και φυσικά το πρώτο βήμα για το αντριλίκι ήταν το τσιγάρο...
Ο φίλος στον φίλο έδινε μια τζούρα....
Στην συνέχεια πήγαινες και αγόραζες χυμαδάκι από το περίπτερο
μέχρι που έφτανες στο πακέτο για να εξελιχθείς σε βαρύ και ασήκωτο αμφισβητία
του κατεστημένου...
Τα βαριά τσιγάρα σου έδιναν το πιστοποιητικό και όταν έβγαινες με την παρέα
ακούμπαγες το πακέτο στο τσίγκινο τραπεζάκι του καφενείου όπου είχες παραγγείλει τον βαρύ γλυκό με μπόλικες φουσκάλες.
Ο βήχας και τα κόκκινα μάτια από τα στούκας όπως τα έλεγαν δεν σε πτοούσαν.
Ποιός νοιαζότανε για τις συνέπειες του καπνίσματος αλλά και ποιοί υπεύθυνοι
φορείς να ενημερώσουν.
Έβλεπες τον παππού με την ξύλινη από κερασιά πίπα να καπνίζει το άφιλτρο
μισαδάκι (το έκοβε για οικονομία στην μέση) και έλεγες ....
ορίστε μια χαρά είναι αν και μαθουσάλας (γύρω στα 65 τότε).
Από το pisostapalia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου