και τους συγγενείς που έφθασαν ή μάλλον τους πήγαν εκεί.
Σκορπίστηκαν ...άλλοι στην Ν.Ιωνία άλλοι στα Πατήσια άλλοι στα Σεπόλια.
Δεν ξέρω αλλά την Κοκκινιά σαν παιδί την είχα ξεχωρίσει στις επισκέψεις που κάναμε στους συγγενείς.
Παλιά την έλεγαν Κοκκινάδα ....αλάνες γεμάτη με
παπαρούνες...
Τα προσφυγικά ήταν ισόγεια ...ένα δωμάτιο μια μικρή κουζίνα που έπρεπε
να μπεί ο ένας για να βγεί ο άλλος και μια κοινόχρηστη τουαλέτα.
Το ένα δίπλα στο άλλο τα σπιτάκια που μπερδευόσουνα και έμπαινες στο διπλανό
σαν επισκέπτης και δεν έτρεχε και τίποτα...
"Κυρά Νότα για σένα είναι μουσαφιρέοι..."
Φώναζε η γειτόνισα ...
Και έβγαινε η θεία και πρώτα σε σύστηνε στην γειτόνισα...
"Ανηψιός του άντρα μου είναι με την οικογένειά του..."
"Ελάτε στο φτωχικό μας..."
Λές και το δικό μας στην αυλή του Βούθουλα ήταν διαφορετικό...
"Ο θείος ;"
"Στο παραγκάκι δουλεύει.."
Αδερφός του παππού αυστηρός και τσαγκάρης με πελατεία αριστοκρατική παρακαλώ...
Χειροποίητα παπούτσια φιαγμένα από την αρχή .....όπως έλεγε.
Δεν μίλαγε πολύ...είχε πάρει βαρειά την προσφυγιά...
Για το εργαστήριο- παραγκάκι είχε παράπονο...πού να κάτσει ο πελάτης.
Και ο παππούς ο αδερφός του δηλαδή τσαγκάρης σε άλλη γειτονιά ...αυτός περισσότερο ήρεμος...σου λέει ότι έγινε έγινε...ούτε τον αδερφό μας που σκοτώσανε οι Τσέτες δεν μπορούμε να φέρουμε πίσω...ούτε τον άλλον που χάθηκε.
Το δωματιάκι πού τα χωρούσε όλα τα πράγματα;
Σιδερένιο κρεβάτι για το αντρόγυνο ...μια γωνιά σκεπασμένη με σεντόνι όπου κρεμούσαν τα ρούχα.
Τραπέζι στην μέση με καρέκλες το ψυγείο του πάγου με το βάζο από πάνω με λουλούδια.
Το κάδρο το μακρόστενο με την παραλία της Σμύρνης πρίν καεί...
Σε άλλη γωνιά οι εικόνες το καντηλάκι στεφανοθήκη....
Εταζέρα με κάποια αντικείμενα που έσωσαν και έφεραν μαζί τους μέσα στους μπόγους.
ΗΤΑΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ.
Στην αρχή ήταν δύσκολα τα πράγματα στην Κοκκινιά ...έλλειψη νερού....τα συσσίτια
δεν επαρκούσαν...αρρώστιες.
Από το pisostapalia
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου