Η διαχρονική συζήτηση για το αν ένας σχηματισμός σε σχήμα πλοίου κοντά στο Όρος Αραράτ μπορεί να συνδέεται με τη θρυλική κιβωτό του Νώε, επανήλθε στην επιφάνεια μετά την αποκάλυψη νέων κεραμικών θραυσμάτων κοντά στην τοποθεσία.
Μιλώντας στο πρακτορείο ειδήσεων Demiroren, ο καθηγητής Faruk Kaya του Πανεπιστημίου Agri Ibrahim Cecen, αναφέρει ότι κομμάτια που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια πρόσφατων οδικών έργων, υποδηλώνουν ότι άνθρωποι ζούσαν στην περιοχή ήδη από τη Χαλκολιθική περίοδο, περίπου μεταξύ
5.500 και 3.000 π.Χ. — ένα χρονικό διάστημα που ορισμένοι ερευνητές σημειώνουν ότι συμπίπτει με τις παραδοσιακές εκτιμήσεις για τη ζωή του Προφήτη Νώε.
Τούρκο λοχαγό Ilhan Durupinar, όταν είδε τον σχηματισμό σε σχήμα πλοίου σε αυτή τη φωτογραφία. Φωτογραφία μέσω Noah’s Ark Scans
Ο Kaya τόνισε σε έμμεσες παρατηρήσεις ότι ο γεωλογικός σχηματισμός και το περίγραμμά του «πρέπει να προστατεύονται χωρίς εξαίρεση», προσθέτοντας ότι η σημασία του για τον θρησκευτικό τουρισμό καθιστά απαραίτητη τη διατήρηση.
Οι ερευνητές λένε ότι νέες αναλύσεις και προηγούμενες έρευνες γύρω από το Όρος Αραράτ υποδηλώνουν ανθρώπινη δραστηριότητα στην περιοχή χιλιάδες χρόνια πριν, κρατώντας ζωντανές τις συζητήσεις για τον σχηματισμό Ντουρουπινάρ.
Ο σχηματισμός σε σχήμα πλοίου που ανακαλύφθηκε το 1959 συνεχίζει να προσελκύει την παγκόσμια προσοχή, αν και καμία αποστολή δεν έχει παράσχει επιστημονικά επαληθευμένα στοιχεία που να τον συνδέουν με την κιβωτό του Νώε.
Ενώ ορισμένοι ειδικοί υποδεικνύουν το Όρος Τζούντι ως την πιο πιθανή τοποθεσία με βάση θρησκευτικά κείμενα και τη γεωγραφία, οι συνεχιζόμενες μελέτες στην Τουρκία διατηρούν το Όρος Αραράτ στο επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος.
Η τοποθεσία μεταξύ των χωριών Τελτσεκέρ και Ουζενγκιλί στο Ντογκουμπαγιαζίτ τράβηξε διεθνή προσοχή το 1959 λόγω ενός περιγράμματος σε σχήμα πλοίου. Μεταγενέστερες δειγματοληψίες έδειξαν ανθρώπινη παρουσία που χρονολογείται τουλάχιστον πέντε χιλιετίες πριν.
Προκαταρκτικά αποτελέσματα της σάρωσης GPR του 2019 στην τοποθεσία της Κιβωτού του Νώε, στο όρος Άγρι, Τουρκία. Φωτογραφία μέσω Noah’s Ark Scans
Η τοποθεσία —που βρίσκεται μεταξύ των χωριών Τελτσεκέρ και Ουζενγκιλί στο Ντογκουμπαγιαζίτ τράβηξε για πρώτη φορά τη διεθνή προσοχή το 1959, όταν ο Τούρκος λοχαγός Ilhan Durupinar, εντόπισε ένα περίγραμμα σε σχήμα πλοίου ενώ χαρτογραφούσε την περιοχή από αέρος.
Μεταγενέστερες δειγματοληψίες στην περιοχή έδειξαν ανθρώπινη παρουσία που χρονολογείται τουλάχιστον πέντε χιλιετίες πριν, ένα εύρημα που έχει επανειλημμένα τροφοδοτήσει εικασίες σχετικά με το αν ο σχηματισμός θα μπορούσε να συνδεθεί με τη βιβλική κιβωτό.
Μια φωτογραφία του 1961 από τον Ara Guler που απαθανατίζει τον σχηματισμό Durupinar, ο οποίος έχει συνδεθεί εδώ και καιρό με ισχυρισμούς σχετικά με το πιθανό σημείο ανάπαυσης της Κιβωτού του Νώε. Φωτογραφία από τον Ara Guler
Προηγούμενα άρθρα που δημοσιεύτηκαν στην Türkiye Today, αναφέρθηκαν εκτενώς σε αυτήν την ιστορία, σημειώνοντας πώς εξερευνητές, μελετητές και πιστοί από όλο τον κόσμο αναζητούν εδώ και πολύ καιρό ίχνη της κιβωτού στα βουνά της ανατολικής Τουρκίας.
Ο σχηματισμός Ντουρουπινάρ, με την εντυπωσιακή ομοιότητά του με πλοίο, παραμένει το επίκεντρο αυτής της αναζήτησης για περισσότερες από έξι δεκαετίες.
Νέες αναλύσεις ενισχύουν τους ισχυρισμούς για πρώιμο οικισμό, καθώς από το 2022, το Πανεπιστήμιο Ağrı İbrahim Çeçen και το Πολυτεχνείο Κωνσταντινούπολης (İTÜ) διεξάγουν από κοινού γεωφυσική, χημική και γεωαρχαιολογική έρευνα για τον σχηματισμό και τα γεωλογικά του στρώματα.
Ο Kaya εξήγησε ότι δείγματα πετρωμάτων που αναλύθηκαν στα εργαστήρια του İTÜ καταδεικνύουν ένα συνεχές μοτίβο κατοίκησης που εκτείνεται πίσω στα μέσα της έκτης χιλιετίας π.Χ.
Σημείωσε ότι ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν πως οι διαστάσεις της δομής ταιριάζουν με τις περιγραφές της κιβωτού που βρίσκονται στη Βίβλο.
Ενώ η ακαδημαϊκή κοινότητα παραμένει επιφυλακτική, ο Kaya υπογράμμισε ότι κανένας συγκρίσιμος σχηματισμός δεν έχει εντοπιστεί αλλού στον κόσμο.
Τοπικές μαρτυρίες αναφέρουν επίσης ότι ορισμένοι επισκέπτες συλλέγουν πέτρες —μερικές μάλιστα με επιγραφές— από την τοποθεσία.
Ο Kaya προέτρεψε τις αρχές και τους τουρίστες να μην αφαιρούν οποιοδήποτε υλικό, λέγοντας ότι η ιστορική αφήγηση της περιοχής είναι γραμμένη στα πετρώματα και τα γεωλογικά της στρώματα.
Προκαταρκτικά αποτελέσματα της σάρωσης GPR του 2019 στην τοποθεσία της Κιβωτού του Νώε, στο όρος Άγρι, Τουρκία. Φωτογραφία μέσω Noah’s Ark Scans
Η διάβρωση και οι κατολισθήσεις απειλούν τον σχηματισμό
Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους της περιοχής, προειδοποίησε ο Kaya, είναι η πιθανότητα κατολισθήσεων. Οι έντονες ανοιξιάτικες βροχοπτώσεις, είπε, διαβρώνουν σταδιακά και τις δύο πλευρές του σχηματισμού.
Απαιτούνται προληπτικά μέτρα όχι μόνο για τη διασφάλιση της περιοχής αλλά και για την υποστήριξη μακροπρόθεσμης επιστημονικής έρευνας.
Αυτή η αξιολόγηση συμφωνεί με προηγούμενα ρεπορτάζ της Türkiye Today, τα οποία υπογράμμιζαν ότι οι αντίξοες καιρικές συνθήκες, η σεισμική δραστηριότητα και η φυσική διάβρωση έχουν διαμορφώσει το τοπίο του βουνού εδώ και αιώνες.
Αυξανόμενες εκκλήσεις για ένα ειδικό Μουσείο της Κιβωτού του Νώε
Ο Kaya υποστήριξε επίσης ότι ένα μουσείο θα πρέπει να δημιουργηθεί είτε στο Dogubayazit, είτε στους πρόποδες του όρους Αραράτ για να ερμηνεύσει τα αρχαιολογικά, γεωλογικά και πολιτιστικά ευρήματα για τους διεθνείς επισκέπτες.
Επεσήμανε ότι θεματικά πάρκα για την Κιβωτό του Νώε υπάρχουν στο Κεντάκι, στο Χονγκ Κονγκ και στην Ολλανδία, και αναρωτήθηκε γιατί μια περιοχή με μια πολύ ισχυρότερη πνευματική σύνδεση να μην έχει το δικό της μουσείο.
Ένα τέτοιο έργο, πρόσθεσε, θα μπορούσε να ενισχύσει σημαντικά τον θρησκευτικό τουρισμό και να μετατρέψει την περιοχή σε έναν δομημένο κόμβο έρευνας και επισκεπτών.
Ένα προηγούμενο άρθρο του Türkiye Today ανίχνευσε πώς οι μύθοι ενός μεγάλου κατακλυσμού εμφανίζονται όχι μόνο στις Αβρααμικές παραδόσεις, αλλά και σε αφηγήσεις των Σουμερίων, των Μεσοποτάμιων, των Ελλήνων, των Περσών, των Κινέζων, των Ινδουιστών και των ιθαγενών της Αμερικής.
Η αναζήτηση της Κιβωτού του Νώε έχει εμπνεύσει αποστολές εδώ και αιώνες —κάποιες ισχυρίζονται ότι βρήκαν ξύλινα θραύσματα, άλλες βασίζονται σε αεροφωτογραφίες ή τοπική λαογραφία— αλλά καμία δεν παρήγαγε στοιχεία αποδεκτά από την επιστημονική κοινότητα.
Ενώ ορισμένοι μελετητές έχουν στρέψει την προσοχή τους στο Όρος Τζούντι, το οποίο οι ισλαμικές ερμηνείες αναγνωρίζουν ως το σημείο προσγείωσης, το Όρος Αραράτ, συνεχίζει να προκαλεί την παγκόσμια γοητεία.
Η ιστορία της Κιβωτού επιμένει στη διασταύρωση της αρχαιολογίας, της γεωλογίας και της θρησκευτικής ιστορίας, και οι νέες ανακαλύψεις κοντά στον σχηματισμό Ντουρουπινάρ, διασφαλίζουν ότι η συζήτηση δεν θα ξεθωριάσει σύντομα.
Από το enikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου