Σήμερα δεν πεθαίνουμε από «βαθιά γεράματα». Και τα γονίδιά μας δεν είναι το πεπρωμένο μας.

Αυτό που πολλοί δεν γνωρίζουν ή δεν θέλουν να παραδεχτούν είναι ότι πίσω από τις περισσότερες σύγχρονες παθήσεις του τρόπου ζωής δεν υπάρχει κάτι ξαφνικό. Δεν εμφανίζονται από τη μια μέρα στην άλλη. Χτίζονται αργά. Σιωπηλά. Και ένας από τους βασικούς μηχανισμούς πίσω από αυτή τη διαδικασία είναι οι σιωπηλές φλεγμονές.

Δεν πονάνε.

Δεν κοκκινίζουν.

Δεν σε ρίχνουν στο κρεβάτι.

Κι όμως, επηρεάζουν το σώμα κάθε μέρα. Επιβαρύνουν τον μεταβολισμό, μειώνουν την ενέργεια, καθυστερούν την αποκατάσταση και διαταράσσουν την ισορροπία συστημάτων που κανονικά μας κρατούν σταθερούς. Καρδιά, αγγεία, εγκέφαλος, αρθρώσεις, δέρμα, έντερο. Όλα συνδέονται.

Το πιο ύπουλο στοιχείο δεν είναι η ίδια η φλεγμονή. Είναι το ότι τη συνηθίζουμε. Η κόπωση βαφτίζεται στρες. Η θολή σκέψη καθημερινότητα. Οι ενοχλήσεις ηλικία. Και κάποια στιγμή πιστεύουμε ότι «έτσι είναι η ζωή».

Τα γονίδια παίζουν ρόλο. Αλλά δεν αποφασίζουν μόνα τους. Μπορεί να δίνουν μια προδιάθεση, όμως ο τρόπος που ζούμε είναι αυτός που ενεργοποιεί ή όχι αυτές τις διαδικασίες. Η διατροφή, η κίνηση, ο ύπνος, το χρόνιο στρες, η έλλειψη πραγματικής ξεκούρασης. Όλα αυτά στέλνουν καθημερινά σήματα στο σώμα. Και το σώμα απαντά. Πρώτα ήσυχα. Μετά πιο έντονα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κάνουν κάτι λάθος. Απλώς αντέχουν για πολύ καιρό. Έχουν μάθει να λειτουργούν, να πιέζουν τον εαυτό τους, να αγνοούν τα μικρά σημάδια. Μέχρι που το σώμα αναγκάζεται να μιλήσει πιο δυνατά.

Το σημαντικό είναι αυτό: δεν χρειάζεται να περιμένεις να «εμφανιστεί» κάτι σοβαρό. Η υγεία δεν ξεκινά από τη διάγνωση. Ξεκινά πολύ νωρίτερα. Από τη στιγμή που αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι συμβαίνει μέσα σου. Από τη στιγμή που βλέπεις τις συνδέσεις και όχι μόνο τα συμπτώματα.

Οι σιωπηλές φλεγμονές δεν είναι μοίρα. Είναι μήνυμα. Μήνυμα ότι το σώμα χρειάζεται υποστήριξη πριν φτάσει στα όριά του. Όχι με φόβο. Όχι με πίεση. Αλλά με καθαρή εικόνα και συνειδητές επιλογές.

Δεν χρειάζεται να ζήσεις τέλεια. Χρειάζεται απλώς να μην ζεις μόνιμα κόντρα στη βιολογία σου. Όταν το καταλάβεις αυτό, αλλάζει ο τρόπος που βλέπεις την υγεία.

Ίσως τελικά αυτό είναι το πιο ουσιαστικό:

Δεν μας αρρωσταίνει η ηλικία.

Δεν μας καθορίζουν μόνο τα γονίδια.

Αλλά ό,τι αφήνουμε να δουλεύει σιωπηλά στο παρασκήνιο για χρόνια.

 

Μάκης Δουλγερίδης

ΥΓΕΙΑ – με δεδομένα, χωρίς υποθέσεις

Από το ksipnistere