Στις 11 Αυγούστου γίνεται στην Κέρκυρα λιτανεία του αγίου Σπυρίδωνα σε ανάμνηση θαύματος, κατά το οποίο είχε σώσει το νησί από τους Τούρκους.
Τη γιαγιά επισκέφτηκε 9 Αυγούστου του 1984 ο Γιώργος, χωριανός και αναδεκτός του άντρα της, που είχε έρθει για καλοκαίρι από την Αθήνα. Τότε ήταν μαθητής λυκείου.
Η γιαγιά του λέει:
– Γιώργο, αύριο είναι
παραμονή του Αγίου Σπυρίδωνα. Πάμε στην Κέρκυρα με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ της Κέρκυρας, που θα έρχεται από Αθήνα;– Γιαγιά, τής είπε, δεν έχω χρήματα, μόνο 100 δραχμες έχω.
– Ούτε εγώ κρατάω χρήματα, είπε η γιαγιά (η γιαγιά ήταν ανάργυρη). Θα φροντίσει ο ΚΥΡΙΟΣ.
Πράγματι, την άλλη μέρα παίρνουν το πρωί το αστικό λεωφορείο από τό χωριό για την Άρτα. Το εισιτήριο έκανε για τη στάση στο ιστορικό γεφύρι 40 δρχ, επί 2, δηλ 80 δρχ. Βγάζει ο Γιώργος το μοναδικό 100δραχμο που είχε μαζί με την μαθητική κάρτα του και τότε του λέει ο εισπράκτορας: “Αυτή είναι για την Αθήνα, όχι για εδώ, αλλά δεν πειράζει, κράτα τα λεφτά σου και δεν τους έκοψε εισιτήρια.
Φτάνοντας στη στάση κοντά στην ιστορική γέφυρα κατεβαίνουν και σε λίγη ώρα περνά τό λεωφορείο της Κέρκυρας για το νησί.
Εκεί περίμεναν και άλλα άτομα. Σε λίγο έρχεται ο εισπράκτορας και άρχισε να κόβει εισιτήρια. Η αγωνία του Γιώργου μεγάλωνε και όταν φτάνει σε αυτούς ο εισπράκτορας παίρνει στροφή και φεύγει και κάθεται στη θέση του.
Όταν έφθασαν στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, η γιαγιά Λαμπρινή κατέβηκε τελευταία, γυρίζει και λέει στον εισπράκτορα:
– Από εμάς δε θα πάρεις εισιτήριο;
Και της λέει αυτός:
– Ήρθα και έκοψα και για εσάς εισιτήριο.
Σέ λίγο άρχισε η επιβίβαση στο καράβι, ένας ένας πλήρωνε εισιτήριο και περνούσε μέσα. Όταν έρχεται η σειρά της γιαγιάς με το Γιώργο που ήταν τελευταίοι, ο εισπράκτορας παίρνει μια ξαφνική στροφή και φεύγει σαν να μην υπήρχαν.
Φτάνοντας στο λιμάνι της Κέρκυρας τους περίμενε ένας συμμαθητής τού Γιώργου, που γνώριζε για την άφιξη και τους λέει:
– Πάμε στο σπίτι μου. Έχω ετοιμάσει νηστίσιμο φαγητό και μετά πάτε στην εκκλησία.
Το βράδυ έστρωσαν ένα σεντόνι κάπου κοντά στη εκκλησία και ξημέρωσαν. Την ώρα που γινόταν η λιτάνευση του Αγίου ένα κοριτσάκι γύρω στα 8 χρόνια λέει στην μητέρα του:
– Μαμά, μαμά ο Άγιος μας χαιρετά!
– Σταμάτα να λες βλακείες, της λέει η μητέρα της παρατηρώντας την με αυστηρό τόνο.
Τότε η γιαγιά που ήταν κοντά, λέει στον κοριτσάκι:
– Τι είδες;
Έίδα τον Άγιο να σηκώνεται και να μας χαιρετά.
Και της λέει η γιαγιά Λαμπρινή:
– Δε χαιρετούσε αλλά ευλογούσε. Αυτό που είδες να μην το λες σε κανέναν, δε θα σε πιστεύουν, να το κρατήσεις μέσα σου και να μην το ξεχάσεις ποτέ.
Λίγο αργότερα παίρνουν το δρόμο του γυρισμού. Φτάνοντας στο λιμάνι συναντούν μία γυναίκα από την Άρτα, γνωστή και τους λέει:
– Ήρθαμε εκδρομή με λεωφορείο και ένα ζευγάρι θα καθήσει εδώ στην κόρη τους. Ελάτε στη θέση τους στο λεωφορείο. Το καράβι είναι πληρωμένο.
Κατεβαίνοντας στην Άρτα στη στάση για το χωριό που είναι 8 χιλιόμετρα περνά ένας χωριανός, τους είδε και τούς πήρε.
Ο Γιώργος σήμερα είναι Αρχιμανδρίτης και λέγεται πάτερ Νεκτάριος.
(Μαρτυρία Α. Ν. πνευματικού παιδιού της γερόντισσας Λαμπρινής)
Από το balsamopsyxhs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου