Κατοικίες, λαξευμένες σε βράχο, στις οποίες βρέθηκε ένα εντυπωσιακό ψηφιδωτό και οι οποίες ήταν εφοδιασμένες με ένα έξυπνο σύστημα αποχέτευσης, ανακαλύφθηκαν έπειτα από ανασκαφές περίπου πέντε μηνών, αποκαλύπτοντας το υψηλό επίπεδο τεχνικών γνώσεων της εποχής.
Αρχαιολόγοι από το Εθνικό Ινστιτούτο Προληπτικής Αρχαιολογικής Μελέτης (Inrap), στη διάρκεια ανασκαφών στις πλαγιές ενός λόφου που βλέπει στην πόλη Αλές της νοτιοανατολικής Γαλλίας, έφεραν στο φως έναν αρχαιολογικό χώρο της Γαλλορωμαϊκής περιόδου, αποκαλύπτοντας την
αδιάλειπτη ανθρώπινη παρουσία μεταξύ του 2ου και του 6ου αιώνα μ.Χ. Οι ανασκαφές άρχισαν τον Φεβρουάριο και ολοκληρώθηκαν τον Ιούνιο.
Γενική άποψη των ανασκαφών στην πλαγιά του λόφου της πόλης Αλές (Φωτογραφία: Antoine Farge / Inrap).
Τα εντυπωσιακά ευρήματα των ανασκαφών
Οι ανασκαφές έφεραν στο φως ευρήματα από οικίες, υδραυλικά δίκτυα, μία εντυπωσιακή ρωμαϊκή οικία, διακοσμημένη με περίτεχνο και πολύχρωμο ψηφιδωτό, κι έναν τάφο της Ύστερης Ρωμαϊκής Περιόδου.
Ο χώρος των ανασκαφών εκτείνεται σε 3.750 τ.μ. στην περιοχή Λ’ Ερμιτάζ, και σε αυτόν, αποκαλύφθηκαν τουλάχιστον 4 αρχαίες οικίες, μερικώς ανεσκαμμένες στον βράχο, των οποίων οι εσωτερικοί τοίχοι είχαν μια επίστρωση από πηλό, ώστε να συγκρατούν τη διαρροή νερού από τις ασβεστολιθικές παρυφές κατά τη διάρκεια της βροχής.
Το σύστημα αυτό συμπλήρωναν υπόγεια δίκτυα, κατασκευασμένα από πλακίδια στέγης και ενισχυτικά τούβλα για να ενισχύουν την αποστράγγιση. Η κατασκευή μαρτυρά προηγμένες γνώσεις αρχιτεκτονικής και υδραυλικής μηχανικής από τους δημιουργούς της.
Οι τοιχογραφίες
Σε ορισμένα τμήματα των τοίχων, εξακολουθούν να φαίνονται ίχνη από τοιχογραφίες, αν και έχουν υποβαθμιστεί σημαντικά από την επίδραση του χρόνου. Τα δάπεδα εδράζονταν σε υπόβαθρο από ένα μείγμα θραυσμάτων λίθων με κονιοποιημένο ασβεστόλιθο—το οποίο υποστήριζε πεζοδρόμια από ασβεστολιθικές πλάκες ή ασβεστοκονίαμα, γεγονός που αποδεικνύει μια εκλεπτυσμένη κατασκευαστική τεχνική προσαρμοσμένη στις συνθήκες του εδάφους.
Η εξέλιξη της κατοικίας
Το πιο ξεχωριστό εύρημα ωστόσο, είναι ένα κτίριο σχεδόν 750 τετραγωνικών μέτρων, το οποίο έχει περάσει από δύο, τουλάχιστον, φάσεις αναδιαμόρφωσης. Αρχικά, το δάπεδό του, ήταν κατασκευασμένο από συμπαγές χώμα. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου αντικαταστάθηκαν από τσιμεντένια πεζοδρόμια, διακοσμημένα με ψηφίδες, τα μικρά κυβικά κομμάτια που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία ψηφιδωτών.
Στην ανατολική πλευρά του κτιρίου, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα ευρηματικό σύστημα αποχέτευσης από αμφορείς, με τις άκρες των αμφορέων κομμένες και αρθρωμένες μεταξύ τους – μία μέθοδος που διοχέτευε το νερό από τη στέγη προς τα έξω.
Η διαμορφωμένη με αμφορείς αποχέτευση (Φωτογραφία: S. Pancin et M. Benard / Inrap).
Η ομάδα της ανασκαφής, σε μια αίθουσα διαστάσεων 4.50 επί 3.80, ανακάλυψε ένα ψηφιδωτό δάπεδο, εξαιρετικά καλά διατηρημένο. Το κεντρικό σημείο του ψηφιδωτού εξυφαίνεται από αλληλοπλεκόμενα γεωμετρικά μοτίβα από άσπρες και μαύρες ψηφίδες, ορισμένες από τις οποίες, είναι χρωματισμένες με πορφυροκόκκινη απόχρωση.
Σε κάποιους τομείς, το κόκκινο είναι πιο έντονο, ενδεχομένως λόγω της χρήσης βερμιλιόνης, που είναι ένα ορυκτό χρωστικό από θειούχο υδράργυρο και που προοριζόταν για την ελίτ. Ακόμη, ορισμένες ψηφίδες, ήταν βαμμένες σε κίτρινο χρώμα, μια σπάνια λεπτομέρεια που ενισχύει τη μοναδική φύση της ανακάλυψης.
Το σχέδιο, εγείρει ερωτήματα, καθώς και οι δύο τομείς των πλευρών της οικίας, αποτελούνται μόνο από λευκές ψηφίδες, χωρίς διακόσμηση – στοιχείο που μπορεί να μαρτυρά την ύπαρξη δωματίων ή χώρων για τη φύλαξη κάποιων επίπλων, όπως για παράδειγμα, πάγκους.
Στην άκρη, μια σειρά από λευκούς σταυρούς σε μαύρο φόντο, που ήταν πλαισιωμένοι με αμυδρές γραμμές, μπορεί να μαρτυρούν την πρόσβαση σε κάποιο άλλο δωμάτιο. Πλέον, οι ερευνητές προσπαθούν να καταλάβουν αν το κτίριο ήταν πράγματι ρωμαϊκή οικία (domus), η χαρακτηριστική οικία των εύπορων οικογενειών της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Οι τάφοι της Ύστερης Ρωμαϊκής Εποχής
Στα νότια του χώρου αναγνωρίστηκε μια νεκρόπολη της Ύστερης Ρωμαϊκής Εποχής (5ος – 6ος αιώνας), όπου βρέθηκαν 10 τάφοι, οι ένοικοι των οποίων είχαν αποτεθεί με το κεφάλι τους στραμμένο προς τη δύση, πιθανόν σε ξύλινα φέρετρα τα οποία πλέον έχουν αποσυντεθεί.
Άποψη του ψηφιδωτού στην Αλές (Φωτογραφία: F. Giraud / Inrap).
Ορισμένοι τάφοι, ήταν καλυμμένοι με πέτρες αλλά, οι περισσότεροι δεν είχαν κτερίσματα. Ακόμη, δύο απομονωμένες ταφές προς τα βορειοδυτικά, φαίνεται να ανάγονται στην ίδια περίοδο, αν και οι μελλοντικές χρονολογήσεις με ραδιενεργό άνθρακα, θα διασαφηνίσουν την ηλικία τους.
Μεταξύ του 16ου και του 18ου αιώνα, το έδαφος της περιοχής, μετατράπηκε σε καλλιεργητικές αναβαθμίδες (πεζούλες), ενώ τον 19ο αιώνα άλλαξε για ακόμη μια φορά, στοιχείο που εξηγεί την επικάλυψη των ιστορικών στρωμάτων στην περιοχή.
Οι ανασκαφές στο Λ’ Ερμιτάζ, επαληθεύουν τη σπουδαιότητα της Αλές, ως κατοικημένης περιοχής της αρχαιότητας, ενώ φέρνουν στο φως το υψηλό επίπεδο τεχνικών γνώσεων και καλλιτεχνικής δεξιοσύνης των κατοίκων της, με το ψηφιδωτό της να ξεχωρίζει ως ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής, εδώ και δεκαετίες.
Από το enikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου