Του Γιώργου Λεκάκη
Όταν γίνονται σωστικές ανασκαφές, ένα γιγάντιο τηγάνι είναι το τελευταίο πράγμα που θα περίμεναν να βρουν οι αρχαιολόγοι… Κι όμως, ανακαλύφθηκε στην Bantul[2] της Yogyakarta[3] στον 7ο παράλληλο [7°48′5″S 110°21′52″E] στην κεντρική Ιάβα Ινδονησίας, από μια ομάδα που εκκαθάριζε την γη για να κτίσει νέα καταστήματα και σπίτια στην περιοχή.
Το γιγάντιο μεταλλικό μπολ, σε σχήμα wok με λαβή, η οποία προεξέχει από το πλάι έχει διάμετρο 2,7 μ. και είναι κατασκευασμένο από χυτοσίδηρο. Κοντά ανακαλύφθηκε επίσης ένας φούρνος ελαίου, που
μπορεί να χρησιμοποιήθηκε κάτω από το μεγάλο τηγάνι! Η καμπυλωτή βάση και η απανθρακωμένη επιφάνειά του δηλώνουν έκθεση σε υπερβολική θερμότητα. Το τηγάνι βρέθηκε σε βάθος 0,9 μ. και είναι σκουριασμένο σε ωρισμένα σημεία.Το γιγάντιο τηγάνι, ζυγίζει σχεδόν έναν τόνο! Η εύρεσή του ανέβαλε την κατασκευή των κτηρίων.
Ονομάσθηκε το «Αίνιγμα του Μπαντούλ».
Ομοιάζει με τελετουργικό καζάνι, σαν αυτά που εικονίζονται σε ανάγλυφα του 850 μ.Χ. στο εμβληματικό Μπορομπουντούρ, το οποίο απέχει μόλις 50 χλμ. μακριά από την εύρεσή του. Το Borobudur είναι ο μεγαλύτερος βουδιστικός αρχαιολογικός χώρος στον κόσμο! Σε ένα από αυτά, απεικονίζονται γίγαντες, να επιβλέπουν ανθρώπους που καίγονται σε φλεγόμενα καζάνια, όπως η χριστιανική παράδοση με τα καζάνια της Κολάσεως! (παρακάτω φωτογραφία).
Τα ανάγλυφα του ναού Karma-Vibhanga απεικονίζουν βουδιστικά τοπία, όπου οι «αμαρτωλοί» “μαγειρεύονται” ως… καρμική τιμωρία. Άρα τα γλυπτά του Borobudur είναι εμπνευσμένα από πραγματικά αντικείμενα!
Τα 50 χλμ. μεταξύ Μπαντούλ και Μπορομπουντούρ ήταν κάποτε ένας ακμάζων δρομος του ινδουιστικο-βουδιστικού Βασιλείου Mataram ή Medang, που άκμασε τον 8ο – 11ο αιώνα, ιδρυθέν από τον βασιλιά Sanjaya, κυβερνήθηκε από την Δυναστεία Shailendra και την Ishana. Οι αρχαιολόγοι σημειώνουν ότι η τήξη σιδήρου αναπτύχθηκε πολύ στην Ιάβα τον 9ο αιώνα, αλλά αντικείμενα τόσο μεγάλα είναι σπάνια.
Κανείς δεν είναι σίγουρος γιατί το τηγάνι είναι τόσο μεγάλο ή πώς έφτασε εκεί. Ωρισμένοι εντόπιοι είπαν ότι το τηγάνι είναι ένα αρχαίο λείψανο αιώνων. Η αστυνομία έχει ζητήσει να εξεταστεί το τηγάνι από αρχαιολόγους.
Τρεις θεωρίες υπερισχύουν:
- τελετουργικό καζάνι, για τελετές εξαγνισμού, όπως φαίνονται στις εικόνες του Borobudur, ή ένα σκεύος για μαγείρεμα των φαγητών που προσφέρονται σε μεγάλα πανηγύρια… Ή σκεύος για το άναμμα πυράς, η οποία να είναι ορατή από πολύ μακριά, κατά την διάρκεια εορτών…
- βιομηχανικό λείψανο, μέρος ενός διυλιστηρίου αλατιού ή μετάλλων – κοντινές τοποθεσίες παρουσιάζουν επίσης ενδείξεις μεγάλης κλίμακας μεταλλουργίας. Τέλος,
- κοσμική ασπίδα, η οποία αναφέρεται στην τοπική λαογραφία, με τους ραξάσα[1] (γιγάντες) να χειρίζονται τεράστια σιδερένια εργαλεία…
ΠΗΓΗ: A giant frying pan has been unearthed in Indonesia, KR Jogia, sbs, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 2.5.2016.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Knappert J. «Indian Mythology: An Encyclopedia of Myth and Legend», εκδ. Aquarian Press, σελ. 148, 1991.
Rodrigues H. «Asuras, Daityas, Dānavas, Rākṣasas, Piśācas, Bhūtas, Pretas, and so forth». Στο Brill’s Encyclopedia of Hinduism, εκδ. Brill, 2018.
Skyes E. «Who’s Who in Non-Classical Mythology», εκδ. Routledge, σελ. 163, 4.2.2014.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:
[1] Οι Ρακσάσα [Rakshasa, rakṣasa, raksasa, rakkhasa (στην Pali) > θηλ. rakshasi /rakṣasi] είναι κακοπροαίρετα όντα στον ισλαμισμό και τον βουδισμό. Έχουν πολλά χέρια (εκατόγχειρες). Κατοικούν στην Γη, αλλά διαθέτουν υπερφυσικές δυνάμεις, τις οποίες συνήθως χρησιμοποιούν για κακές πράξεις, όπως η διατάραξη των βεδικών θυσιών ή η ανθρωποφαγία. Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει τα asuras, όντα που αναζητούν δύναμη, που αντιτίθενται στους καλοπροαίρετους ντέβα.
[2] Διάσημη για την παραλία της Παραγνκτρίτις.
[3] Σημαντικό κέντρο για τις κλασσικές καλές τέχνες και τον τοπικό πολιτισμό της Ιάβας: Χορό (μπαλλέτο), υφάσματα μπατίκ, θεατρο (δράμα και κουκλοθέατρο wayang), λογοτεχνία, μουσική, ποίηση, αργυροχοΐα, εικαστικές τέχνες, κ.ά. Γνωστό ως κέντρο εκπαίδευσης στην Ινδονησία.
arxeion-politismou.gr
Από το amfipolinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου