Κυανούς Ουρανός : Γιατί η “δημοκρατία” αντιτίθεται στην Ορθοδοξία και διάφορες γελοιότητες

Δημοκρατία θα λέτε και θα κλαίτε! 

Ανέφερα σε προηγούμενο άρθρο ότι η “δημοκρατία” αντιτίθεται στην Ορθοδοξία και κάποιοι έβγαλαν τα μαχαίρια. Γιατί βρε παιδάκια; Αν έτσι εννοείτε την “δημοκρατία” καλά σας κάνουν οι κούληδες και μας έχουν φορέσει την δικτατορική δημοκρατία. Μιλάμε για την Ελλάδα, την κοιτίδα του ελευθέρου πνεύματος και της φιλοσοφίας. Ο Πλάτων μας μεταφέρει ότι στους διαλόγους του Σωκράτους επικρατούσε ο

“πλατωνικός έρως” (καμμία σχέσις με φύλα και σωματικόν έρωτα), δηλαδή ο αλληλοσεβασμός του συνομιλητή, η ευγένεια και η παραχώρησις χρόνου να εξηγήσει τις απόψεις του. Οι πραγματικώς μορφωμένοι (καμμία σχέσις με ακαδημαϊκή μόρφωσιν) τον έχουν έμφυτον. 

Φαίνεται όμως ότι πολλοί έχουν τουρκοποιηθεί και αντί να ζητήσουν ευγενικά εξηγήσεις για το σκεπτικό, αρχίζουν αμέσως τα ανακριτικά σε στυλ Κούλη-Άδωνη & Co και τις κρίσεις και κατακρίσεις στυλ “ad hominem argumentum” (https://el.wikipedia.org/wiki/Ad_hominem ), αυτοδηλώνοντες την πνευματική τους μειονεξία, που την νοιώθουν σαν καρφί στην καρδιά τους αλλά θέλουν να φανούν το αντίθετο. Έτσι σε κάποιους “τυρί τους λες, αυγό καταλαβαίνουν” [1]. 

Όσοι με κατήχησαν στα ορθόδοξα θέματα, με έμαθαν να ομιλώ γι αυτά με βάσιν την Αγία Γραφή και τα λεχθέντα των Αγίων Πατέρων και ποτέ με την προσωπική μου γνώμη (ή αν την αναφέρω να το δηλώσω σαφώς), μου έδωσαν δε ευλογία να αρθρογραφώ γι αυτά όσο το τηρώ. Γι αυτό πάντοτε χρησιμοποιώ αυτά ως βάσιν των συλλογισμών μου, εν αντιθέσει με την πλειονότητα όσων προανέφερα, οι οποίοι στην πλειονότητά τους δείχνουν να μην έχουν ανοίξει Αγία Γραφή, μην πω ότι είναι και “αλιβάνιστοι”, όπως ο μεγάλος πεζογράφος Παπαδιαμάντης έγραφε. 

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ 

Οι περισσότεροι αγνοούν τί είναι Ορθοδοξία, την θεωρούν κοσμική ιδεολογία, κάτι σαν τα φιλοσοφικά ή πολιτικά ρεύματα και ιδεολογίες. Κάποιοι μπορεί αφελώς να πουν ότι είναι να είσαι καλός και αγαθός, κάτι σαν το “καλός κξ’αγαθός” της αρχαίας Ελλάδος. Ορθοδοξία είναι το «μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστού» [Α’Κορ.ια’1]. Ορθοδοξία είναι να προσπαθείς να ομοιάσεις στο ήθος του Χριστού. Όσες ιδιότητες είχε ο Θεάνθρωπος, να προσπαθείς να τις οικειοποιηθείς. Ήταν ελεήμων; να γίνεις ελεήμων! Ήταν φιλεύσπλαχνος; να γίνεις φιλεύσπλαχνος! κοκ. 

Τελικός στόχος, όπως ο Χριστός προσευχήθηκε στο όρος των Ελαιών, το «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν» [Ιω.ιζ´21-αρχιερατική προσευχή], όπου ο Χριστός δηλώνει κατηγορηματικώς «ἐγὼ δέδωκα αὐτοῖς τὸν λόγον σου, καὶ ὁ κόσμος ἐμίσησεν αὐτούς, ὅτι οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου, καθὼς ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου» [Ιω.ιζ’14]. Ο κόσμος μισεί κάθε τι εξ Ουρανού, ώστε ο Απόστολος Παύλος να γράφει : «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» [Τιμ.γ’12]. 

Ο κόσμος είναι “πονηρός”, αντιτίθεται στην Αλήθεια του Χριστού. Ο Θεός, μετά το προπατορικό αμάρτημα και την “μόλυνσίν μας” από το πονηρό, μας έβαλε στον κόσμον, ώστε να αποτάξομεν το πονηρόν (κακόν) και να “ενδυθούμε” το πρότερον αρχαίον κάλλος μας. Με απλά λόγια, να σκοτώσομε το κακό, ώστε να μην αιωνιοποιηθεί. 

Τολμώ να πω ότι ήταν ένας ιδιότυπος εμβολιασμός : είσελθε στον πονηρόν κόσμος, ως ότου το ανοσοποιητικό της ψυχής σου μάθει να αντιστέκεται στον ιός του πονηρού. 

<<Σημ. Για να μην απογοητευθούν κάποιοι, αδυνατούμε μόνοι μας να μιμηθούμε τον Χριστόν. Αυτό θα γίνει από τον Χριστόν, ο Οποίος θα εκτιμήσει την προσπάθειαν εκάστου και το δήλωσε όταν οι μαθητές ρώτησαν : «τίς δύναται σωθῆναι; ὁ δὲ εἶπε· Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν» [Λουκ.ιη’26-27]>> 

Με μία γενικότερη θεώρησιν, είναι δυνατόν να πούμε ότι Ορθοδοξία είναι να είμαστε όπως ο Θεός μας θέλει, ώστε να κριθούμε επιτυχώς από Εκείνον. Ο Αγιος Νικόλαος Αχρίδος έλεγε : «Όλη μου η ζωή είναι μία μάχη μεταξύ εμένα καί εμένα. Ανάμεσα σε εμένα όπως είμαι καί σε μένα όπως θέλεί o Θεός να είμαι». “Ορθόδοξοι” ήσαν και οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, που ακολουθούσαν τον τότε Θεϊκόν Νόμον, ώστε ακόμα και σήμερα να τους έχομεν ως παραδείγματα πχ. Ιώβ (υπομονή), Δαυίδ (μετάνοια), Πάγκαλος Ιωσήφ (αγαθότης0, Αβραάμ, κλπ, ώστε να έχουν σημαντικόν ρόλον κατά τα Έσχατα, όπως ο Ηλίας και ο Ενώχ. 

Η Ορθοδοξία είναι η προσπάθεια να υπερνικήσεις το εγώ και τα πάθη σου (που φουντώνει ο πονηρός), να αποτάξεις τον κόσμον (δες κεφάλαιον Α, Κλίμακος οσίου Ιωάννου Σιναϊτου, περί Αποταγής) και όλα αυτά με πνευματικόν τρόπον και όχι με βίαν κατά συνανθρώπου σου. Η ύπαρξις βίας και καταναγκασμού ακυρώνει την όποιαν προσπάθειαν. 

Η Ορθοδοξία (η Εκκλησία) αποσκοπεί σε άλλον επίπεδον από το κοσμικό. Γι αυτό “κατηγορούμε” την όποια εκκοσμίκευσιν της Εκκλησίας. Δεν νοιάζεται για το όποιο πολίτευμα, σκοπός της είναι να παράξει μιμητές Χριστού, που θα σωθούν. Κατά την ύπαρξιν αιμοσταγών πολιτευμάτων, η Εκκλησία έδωσε τους περισσοτέρους Αγίους και ασφαλώς έσωσε αναλογικώς πολύ περισσοτέρους από εποχές ηπίων πολιτευμάτων. Αυτό το ζήσαμε προσφάτως στην Ελλάδα. 

Την εποχή του μεγάλου φαγοποτιού του ΠΑΣΟΚ, πόσοι νοιάζονταν για εκκλησίες; Μόλις έσφιξαν τα γάλατα με τον Καίσαρα-Αύγουστο Μητσοτάκη, άρχισαν πολλοί περισσότεροι να νοιάζονται για την Εκκλήσία. Φανταστείτε τί γινόταν επί Ρώμης (την εποχή των προπατόρων του Μητσοτάκη – μην ξεχνιόμαστε) με τις κατακόμβες. Αλλά πόσοι το καταλαβαίνουν, όταν οι πλείστοι νοιάζονται για την ζωούλα τους (εμβόλιον, ο δρόμος της ζωής!!!) και αγνοούν ή αμφισβητούν την αιωνία ζωή, τον σκοπόν του ανθρώπου από πλάσεώς του. 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

Όσοι ακόμα πιστεύουν στην δημοκρατία, πρέπει πρώτα να εξηγήσουν τί και πως θα διορθωθεί στην υπάρχουσα δημοκρατία (;;;), ώστε να λειτουργήσει. Η λογική μου σαν μηχανικός, λέει ότι αν ένα σπίτι πάσχει από θεμέλια, έχει γενικότερο πρόβλημα στατικότητος, βάζει υγρασίες και χρειάζεται πολλαπλάσιο καύσιμο για θέρμανσιν, ούτε καν το σκέφτεσαι : το γκρεμίζεις και οικοδομείς άλλο! 

Τώρα πως κάποιοι ακόμα είναι δημοκρατικολάγνοι (όπως και κομματικολάγνοι, μασκολάγνοι, ποδοσφαιρολάγνοι, εμβολιολάγνοι κλπ) αδυνατώ να ερμηνεύσω. Ίσως η Ψυχολογία, αλλά και αυτήν την έχω απορρίψει προ πολλού. 

Το κακό είναι ότι η δημοκρατικολαγνεία δεν βασίζεται πουθενά στην Ιστορία. Η Αθήνα είχε Δημοκρατία, πόσες άλλες αρχαίες ελληνικές πόλεις είχαν; Πόσον καιρόν έζησε ενδόξως με δημοκρατία η Αθήνα; Έναν αιώνα και μετά ψώριασε! Είχε η Σπάρτη δημοκρατία, είχε η Θήβα, είχε η Μακεδονία; είχαν τα Ελληνιστικά κράτης Αλλά μήπως οι φιλόσοφοι πίστευαν στην δημοκρατία; 

Ο Σωκράτης παραινούσε (γενικώς) να μην ακούν την γνώμην των πολλών αλλά των επαϊόντων! Που θα τους βρείς τους επαϊοντες σήμερα, όταν ήρθαν οι σατανιστές του Γαλλικού συσκοτισμού/διαστροφής και “θωπεύοντάς” τον εγωισμόν μας, είπαν : “σεις οι Έλληνες δώσατε τα φώτα στον κόσμον, θα αντιγράψομε το πολιτικό σύστημα των προγόνων σας” και δώστου η περηφάνεια. 

Όποιος έχει διαβάσει Ιστορία θα κλαίει με το κατάντημα. 

1ον η δημοκρατία των Αθηνών δεν έχει καμμία σχέσιν με την σημερινή, 

2ον η δημοκρατία του Περικλέους έχει χαρακτηριστεί “η ενός ανδρός αρχή”, όχι ασφαλώς στο “μεγαλείο” του Μητσοτάκη. 

Μας θώπευσαν τα πισινά οι σατανιστές, λέγοντας “είσαι ο κυρίαρχος λαός, εσύ αποφασίζεις!”. Φούντωμα του εγώ, όπως στο προπατορικόν αμάρτημα, όταν ο πονηρός έθεσε στον αφελή και αμόρφωτον πρωτόπλαστον το θέμα του αυτοπροσδιορισμού του. Αλλά πόσο λιγότερο αφελής και αμόρφωτος (εν τη πράξει) είσαι σήμερα, για να πιστεύεις ότι “εσύ αποφασίζεις”; Δεν έμαθες ποτέ για την Singular ή για την επιστολική ψήφον ή για τα δένδρα που ψηφίζουν; Όλα αυτά πώς θα διορθωθούν; Πιστεύεις σε θαύματα ανθρώπινα; 

Όποιος πιστεύει σε θαύματα, ας πίστευσει στου Χριστού. Ένδεκα αιώνες μεγαλούργησε η Ρωμανία χωρίς δημοκρατία, ούτε καν την αναζήτησε. Κατεγράφησαν ποτέ διαδηλώσεις για το δημοκρατικό κεκτημένο; χαχαχα! Για γέλια και για κλάματα! 

Η κυρία αντίθεσις της δημοκρατίας στην Ορθοδοξία είναι ότι τονώνει το “εγώ”. ΕΓΩ θα ψηφίσω, ΕΓΩ θα αποφασίσω, ΕΓΩ θα τακτοποιήσω. Ένα ΕΓΩ, που ο Χριστός είπε : «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» [Μαρκ.η’34]. Το ΕΓΩ (~εαυτός) μας κρατά δεσμίους με τις συνήθειες και τα παθη μας, ο,τι μας δένει με τα γήινα και τα εγκοσμια, ο,τι δυσκολευομαστε να το αποχωρισθούμε, ακόμη και εάν δεν είναι κακό, ακόμη και εάν δεν είναι εφάμαρτο, δεν είναι συμβατό με την απόφασή μας να ακολουθήσουμε τον Χριστόν. 

Γενικώς κάθε πολιτικό σύστημα ευημερίας, επαναπαύει τον κόσμον και αμελούν τις υποχρεώσεις έναντι του Χριστού. Θυμόμαστε τον Χριστόν μόνον στα δύσκολα και αυτό δεν μας τιμά καθόλου. Αν κάποιος γνωστός μας, μετά από χρόνια μας θυμηθεί και μετά τις μελιστάλακτες αγαπολογίες και πόσο του λείψαμε, πει “έχεις 5.000€, που μου λείπουν;” πώς θα τον χαρακτηρίσομε; Γιατί δεν σκεπτόμαστε ότι ομοίως φερόμεθα στον Κύριον; 

Αν τηρούσαμε το «ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς» [Α’Θεσσ.ε’18], πιθανότατα θα ζούσαμε παραδείσια, χωρίς να μας νοιάζει το πολίτευμα. Διότι αυτό είναι το πολίτευμα, που επαγγέλθηκε ο Κύριος στους μιμητές Του : μία διαρκής δοξολογία του Κυρίου εν Παραδείσω, όπως την ζουν οι Άγγελοι. 

Σημειώνω ότι η Ορθοδοξία δεν νοιάζεται για τις κοσμικές αντιπαραθέσεις. Κάθε αντιπαράθεσις την δυναμώνει αφού «πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» [Ματθ.ις’17]. Άλλωστε ο Χριστός στον Πιλάτο δήλωσε ποιός ορίζει την εκάστοτε εξουσίαν. 

Δικαίωμα εκάστου να πιστεύει στη δημοκρατία, στα φαντασματάκια, τα νομιστεράκια ή τους εξωγήινους. Υποχρέωσίς του όμως να μας αποδείξει, πώς θα διορθωθούν όχι μόνον οι παθογένειές της αλλά κυρίως οι σατανισμοί της. 

Καλή προσπάθεια λοιπόν στους δημοκρατικολάγνους και την Singular. 

CyanUranus 

 

[1] Ένα ζωντανό παράδειγμα, που βίωσα : υπήρξε κάποιος, που έκανε μπαγιάτικα μαθήματα ότι δεν μπορείς να έχεις σεξουαλικές σχέσεις με πολλές (ορθότατο), παρουσιάζοντας τον εαυτόν σαν μία μπαταρία, που με τις πολλές σχέσεις αδειάζει. Την ίδια εποχή έδινε συμβουλές σε κάποιον, που με ευγενή ορθόδοξον τρόπον επιχειρούσε να πλησιάσει μία κοπέλλα, “χούφτωσ’την”. Η μπαταρία για μια ετεροφυλική σχέσιν τον έκαιγε αλλά η συνεύρεσιν με άλλον άντρα δεν τον ένοιαξε, που στράγγιξε τον ανδρισμόν του. Ο Κουτσούμπας θα έλεγε : “αυτοί είστε!” 

Από το triklopodia