Έκανε την πρώτη αεροπορική αποστολή ναυτικής συνεργασίας στον κόσμο. Κατέρριψε 9 εχθρικά αεροσκάφη.
Συντάκτης: Γρηγόρης Κεντητός
Ήταν 27 ετών, αλλά είχε ήδη γράψει ιστορία. Τον αποκαλούσαν «Ατρόμητο», «Άσσο της Μεσογείου», «Πιονέρο της αεροπορίας». Δεν ήταν κάποιος διάσημος Άγγλος, ούτε Γάλλος του πολέμου. Ήταν Έλληνας. Ονομάζονταν Αριστείδης Μωραϊτίνης και το όνομά του έχει ξεχαστεί εκεί που θα έπρεπε να
διδάσκεται.Η πιο τρελή του πτήση ήταν το 1918. Στο Αιγαίο, πάνω από τα Δαρδανέλια, εκεί όπου οι γερμανοτουρκικές δυνάμεις είχαν αναπτύξει τα καλύτερα πολεμικά πλοία και τα πιο εξελιγμένα αεροσκάφη τους. Ο Μωραϊτίνης πετούσε ένα Sopwith Camel, παλιό και ήδη ταλαιπωρημένο. Όταν τον εντόπισαν δέκα (!) εχθρικά αεροπλάνα, δεν έκανε πίσω.
Αντί να αποσυρθεί, έκανε κάτι ασύλληπτο. Όρμησε πάνω τους, κατέρριψε το ένα μετά το άλλο και κατάφερε να επιστρέψει στο αεροδρόμιο με 20 τρύπες στο σκάφος από σφαίρες. Και δεν ήταν η μόνη του απόδραση από τον θάνατο. Είχε πετάξει πάνω από πολυβολεία, είχε ρίξει βόμβες με το χέρι, είχε εκπαιδεύσει τους πρώτους Έλληνες πιλότους και είχε τολμήσει να μπει στην Κωνσταντινούπολη με ελληνικά φτερά, λίγο μετά τη συνθηκολόγηση των Οθωμανών.
Το 1913 ήταν παρατηρητής στην πρώτη στην παγκόσμια ιστορία αεροπορική αποστολή ναυτικής συνεργασίας. Πέταξε πάνω από τον οθωμανικό στόλο, έκανε παρατήρηση, σημείωσε τις θέσεις των πλοίων, έριξε τέσσερις βόμβες χειρός και προσθαλασσώθηκε εκτάκτως με τον συγκυβερνήτη του, τον Μουτούση. Δεν ήταν απλώς πτήση. Ήταν ιστορία.
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πέταξε σε αποστολές δίωξης, βομβαρδισμού και αναγνώρισης σε 185 πολεμικές αποστολές, από τη Δράμα μέχρι τη Σμύρνη και τον Βόσπορο. Μετρούσε 9 καταρρίψεις, από τις οποίες οι τέσσερις είναι επίσημα επιβεβαιωμένες. Ήταν ο μοναδικός Έλληνας που κατείχε τότε τον τίτλο του “ιπτάμενου άσσου”. Και είχε το θάρρος να γράψει γράμματα ακόμα και στους εχθρούς του, διαβεβαιώνοντάς τους πως οι Έλληνες φέρονται με τιμή στους αιχμαλώτους.
Ονειρευόταν ελληνική αεροπορική βιομηχανία. Έκανε προτάσεις, έφερε σχέδια, μιλούσε με τους Βρετανούς. Κανείς στην ηλικία του δεν είχε τόσο διορατικό νου, τόσο ανδρική πυγμή και τέτοια δίψα για ουσία. Και όλα αυτά, ενώ μπορούσε να μείνει πίσω και να δίνει διαταγές. Δεν το έκανε ποτέ.
Πέθανε λίγο μετά τη λήξη του πολέμου, πετώντας μόνος πάνω από τον Όλυμπο. Δεν ήταν εξοικειωμένος με το αεροσκάφος, ο καιρός ήταν κακός και κανείς δεν τον συνόδευε. Ορισμένοι πιστεύουν ότι έπεσε στη θάλασσα, άλλοι ότι καταστράφηκε στα βουνά. Η σορός του δεν βρέθηκε ποτέ. Ο ήρωας έμεινε χωρίς τάφο. Αλλά με φτερά που δεν έσβησαν ποτέ.
Από το simeiakairwn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου