Μπορούμε να ανακτήσουμε αναμνήσεις από νεκρό εγκέφαλο;

Όταν πεθαίνει ένα αγαπημένο πρόσωπο, αφήνει πίσω τα προσωπικά του αντικείμενα, αλλά τι συμβαίνει με τις εμπειρίες της ζωής του; Θα μπορούσαμε ποτέ να ανακτήσουμε αναμνήσεις από τον εγκέφαλο κάποιου που έχει πεθάνει;

Η ανάκτηση ορισμένων τμημάτων των αναμνήσεων μπορεί να είναι δυνατή, αλλά είναι πιθανό να είναι τεχνικά δύσκολη, δήλωσε ο Don Arnold, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια.

Με τη σημερινή τεχνολογία, η ανάκτηση αναμνήσεων μπορεί να γίνει, αρχικά προσδιορίζοντας το σύνολο των εγκεφαλικών κυττάρων, ή νευρώνων, που κωδικοποίησαν μια συγκεκριμένη μνήμη στον

εγκέφαλο και κατανοώντας πώς συνδέονται. Στη συνέχεια, αυτοί οι νευρώνες μπορούν να ενεργοποιηθούν για να δημιουργήσουν ένα κατά προσέγγιση νευρωνικό δίκτυο, έναν αλγόριθμο μηχανικής μάθησης που μιμείται τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου.

Οι μνήμες κωδικοποιούνται από ομάδες νευρώνων, είπε ο Arnold. Βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες μνήμες σχηματίζονται στον ιππόκαμπο. Άλλα μέρη του εγκεφάλου αποθηκεύουν διαφορετικές πτυχές μιας μνήμης, όπως συναισθήματα και άλλες αισθητηριακές λεπτομέρειες, σύμφωνα με την κλινική του Κλίβελαντ. Ομάδες νευρώνων που σχετίζονται με μια ενιαία μνήμη αφήνουν ένα φυσικό ίχνος στον εγκέφαλο που ονομάζεται έγγραμμα.

Οι νευροεπιστήμονες εντόπισαν εγγράμματα στους ιππόκαμπους του εγκεφάλου ποντικών. Εάν οι επιστήμονες είχαν ένα πλήρες μοντέλο του ανθρώπινου εγκεφάλου (το οποίο δεν έχουν ακόμη), θα μπορούσαν θεωρητικά να προσδιορίσουν τη θέση της μνήμης που ήθελαν να ανακτήσουν, είπε ο Arnold.

Αλλά οι ανθρώπινες μνήμες μπορεί να είναι περίπλοκες, ειδικά οι μακροπρόθεσμες αναμνήσεις που μπορεί να συνδέονται με τοποθεσίες, σχέσεις ή δεξιότητες, σύμφωνα με την κλινική του Κλίβελαντ. Η ανάκτηση των αναμνήσεων ενός νεκρού είναι ακόμη πιο περίπλοκη επειδή τα διακριτά μέρη μιας μνήμης είναι διασκορπισμένα σε όλο τον εγκέφαλο.

Το καλύτερο μοντέλο νευρωνικών δικτύων θα απαιτούσε μια ολόκληρη ζωή σαρώσεων εγκεφάλου, κάποιου που θυμάται επανειλημμένα γεγονότα. Τότε ίσως, θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε το νευρωνικό δίκτυο για να αναδημιουργήσετε μια συγκεκριμένη μνήμη αφού κάποιος πεθάνει. 

 

Ωστόσο, αυτό προϋποθέτει ότι οι μνήμες είναι ένα στατικό πράγμα, όπως ένα αρχείο σε έναν σκληρό δίσκο που αναπαράγει μια σειρά συμβάντων. Αντίθετα, η μνήμη είναι δυναμική. Έτσι, προς το παρόν, τουλάχιστον, οι αναμνήσεις μιας ζωής θα πεθάνουν με το άτομο που τις βίωσε.

                   

Πηγή: livescience

Από το secnews