Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο Rovira i Virgili (URV) και το Ινστιτούτο Max Planck έκανε μία εκπληκτική ανακάλυψη στο νεκροταφείο του κάστρου Zorita de los Canes στην Γκουανταλαχάρα.
Μετά τη μελέτη των λειψάνων 25 ατόμων που θάφτηκαν μεταξύ του 12ου και του 15ου αιώνα, ανακάλυψαν ότι μεταξύ αυτών ήταν μια γυναίκα.
Το κάστρο Zorita de los Canes
Το κάστρο Zorita de los Canes, που βρίσκεται σε ένα λόφο δίπλα στον ποταμό Τάγο, χτίστηκε το έτος 852 από τον εμίρη Μωάμεθ Α΄ της Κόρδοβα. Με την πάροδο των αιώνων, το φρούριο άλλαξε χέρια αρκετές φορές μέχρι που κατακτήθηκε το 1124 από τους Ναΐτες Ιππότες. Πενήντα χρόνια αργότερα, ο Αλφόνσος Η΄ της Καστίλης παρέδωσε το φρούριο στο νεοϊδρυθέν Τάγμα της Καλατράβα, ένα στρατιωτικό και θρησκευτικό τάγμα με στόχο την υπεράσπιση του ορίου του Τάγου από τις επιδρομές των Αλμοάδων.
Η Carme Rissech, ερευνήτρια στο Τμήμα Βασικών Ιατρικών Επιστημών του URV, ήταν αρχικά επιφυλακτική όταν πληροφορήθηκε ότι τα λείψανα που επρόκειτο να μελετήσει ανήκαν στους ιππότες της Καλατράβα. Ωστόσο, αναλύσεις ισοτόπων άνθρακα-14 και αζώτου-15 των οστών επιβεβαίωσαν την αυθεντικότητά τους. Αυτές οι αναλύσεις, που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος MONBONES, επέτρεψαν τον προσδιορισμό της διατροφής, του τρόπου ζωής και των αιτιών θανάτου των 25 ατόμων.
Το κρανίο της γυναίκας με τραύματα. Φωτογραφία: Πανεπιστήμιο της Ροβίρα
Τα σημάδια βίαιου θανάτου στους σκελετούς
Από τους 25 σκελετούς που μελετήθηκαν, οι 23 εμφάνισαν σημάδια βίαιου θανάτου, με διάτρηση και τραύματα από αιχμηρό αντικείμενο σε ευάλωτα σημεία του σώματος, όπως το κρανίο, τα πόδια και η λεκάνη. Αυτά τα ευρήματα υποστηρίζουν την υπόθεση ότι ήταν πολεμιστές. Ωστόσο, ήταν κατά τη διάρκεια της λεπτομερούς μελέτης των αναλογιών των οστών που η Rissech ανακάλυψε ότι ένας από τους σκελετούς ανήκε σε μια γυναίκα.
Οι σκελετοί των ανδρών και των γυναικών έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που επιτρέπουν τον διαχωρισμό τους. Σε αυτήν την περίπτωση, η μορφολογία των οστών του προσώπου και του γεννητικού σωλήνα στη λεκάνη ήταν καθοριστική για την ταυτοποίηση. Η γυναίκα είχε τραυματισμούς που έδειχναν την παρουσία της στη μάχη και τον θάνατό της στη μάχη, παρόμοιους με αυτούς που παρατηρήθηκαν στους άνδρες ιππότες.
Τα σενάρια για την γυναίκα
Ωστόσο, η διατροφή της γυναίκας φαινόταν να διαφέρει από εκείνη ορισμένων ιπποτών, με χαμηλότερη πρόσληψη πρωτεΐνης, γεγονός που θα μπορούσε να υποδηλώνει χαμηλότερη κοινωνική θέση. Μερικοί ερευνητές προτείνουν ότι μπορεί να ήταν μέλος της υπηρεσίας που σήκωσε τα όπλα σε μια στιγμή ανάγκης, αλλά η Rissech απορρίπτει αυτήν την υπόθεση λόγω της απουσίας ενδείξεων βαριάς σωματικής εργασίας στα οστά της. Αντίθετα, ο σκελετός της παρουσίαζε χαρακτηριστικά εκπαίδευσης στη χρήση σπαθιών, υποδηλώνοντας ότι θα μπορούσε να είναι πολεμίστρια.
Πιθανότατα πέθανε με τρόπο παρόμοιο με αυτόν των ανδρών ιπποτών, και είναι πιθανό ότι φορούσε κάποιο είδος πανοπλίας ή αλυσοειδούς, σημειώνει η Rissech, καταλήγοντας ότι η γυναίκα, περίπου σαράντα ετών και λιγότερο από ενάμισι μέτρο ύψος, ήταν ενδεχομένως μια επιδέξια πολεμίστρια. Ωστόσο, απαιτείται περισσότερη ανάλυση για να επιβεβαιωθεί αν αυτή η γυναίκα της ίδιας περιόδου με τους άλλους ιππότες.
Η μελέτη αυτή, στην οποία συμμετείχαν επίσης ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης και αρχαιολόγοι αρμόδιοι για τις ανασκαφές, αποτελεί μέρος του ερευνητικού προγράμματος MONBONES.
Το διεπιστημονικό αυτό εγχείρημα έχει ως στόχο να προσφέρει μια νέα ιστορική προοπτική για τη ζωή, τη διατροφή, την υγεία, την οικονομία και την κοινωνία σε μοναστηριακά περιβάλλοντα μεταξύ του 14ου και του 19ου αιώνα, μέσω της χρήσης της ζωοαρχαιολογίας, της ανθρωπολογίας, της τεκμηρίωσης και των μοριακών αναλύσεων.
Από το enikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου