 |
| πηγή |
Φανταστείτε κάποιον να γυρίζει μια ταινία για τον Μάικλ Κορλεόνε και να την κυκλοφορήσει ένα μήνα πριν τον Νονό, αλλά να είναι κωμωδία.
Ο Χένρι Χιλ ήταν εγκληματίας και μέλος της οικογένειας Lucchese, ο οποίος κατέθεσε εναντίον συνεργατών του. Το 1990, βγήκαν δύο ταινίες για τη ζωή του. Ήταν το "Goodfellas" (Τα Καλά Παιδιά) και το "My Blue Heaven" (Απίθανος παράδεισος).
Το My Blue Heaven, που έκανε ντεμπούτο τον Αύγουστο του 1990, έναν μήνα πριν από το Goodfellas, ήταν το αποτέλεσμα μιας ιδιόμορφης συνεργασίας μεταξύ κινηματογραφιστών. Και ενώ η ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε ασχολήθηκε με τη σκοτεινή, βάναυση πλευρά της ζωής του Χιλ, το My Blue Heaven ήταν το αντίθετο, μια κωμωδία με πρωταγωνιστή τον Στιβ Μάρτιν ως μια φανταστική εκδοχή του Χιλ. Πιθανότατα, εκείνη την εποχή, οι κινηματογραφόφιλοι δεν είχαν ιδέα ότι αυτές οι δύο εντελώς διαφορετικές ταινίες προέκυψαν από τα τηλεφωνήματα ενός αμετανόητου μαφιόζου.
Ο Χένρι Χιλ και ο Ρέι Λιότα
Ο Χιλ, ο οποίος γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 11 Ιουνίου του 1943, γοητεύτηκε από την μαφία όταν ήταν νέος ακόμα. "Μου είπε, 'κοιτούσα έξω από το παράθυρό μου -και υπήρχε ένα στέκι μαφιόζων- και έβλεπα αυτούς τους τύπους να βγαίνουν από τα αυτοκίνητά τους και είχαν αυτά τα υπέροχα μεγάλα παλτά'", έχει πει ο συγγραφέας Νίκολας Πιλέτζι, ο οποίος περιγράφει λεπτομερώς την ιστορία του Χιλ στο βιβλίο του 1985 Wiseguy (Ξερόλας). "Και μιλούσε γι' αυτό -αυτά τα υπέροχα μεγάλα παλτό. Και εμφανίζονταν εκεί και είχαν πάντα πολλά χρήματα, κοσμήματα και διαμάντια. Και η γειτονιά τους έδειχνε πολύ μεγάλο σεβασμό".
Ο Χιλ έγινε ένας μεσοαστός ξερόλας. Δεν μπορούσε να βαφτιστεί μέλος της μαφίας καθώς δεν ήταν εντελώς Ιταλός. Η δουλειά του δεν ήταν να οργανώνει το έγκλημα αλλά να το διαιωνίζει μέσω φασαρίας, κλοπής και οτιδήποτε άλλο χρειαζόταν. Ο ίδιος και μια ομάδα μαφιόζων ήταν οι υπεύθυνοι για τη σχεδίαση της ληστείας της Lufthansa το 1978, η οποία τους απέφερε 5,8 εκατομμύρια δολάρια. Έστηνε αγώνες κολεγιακού μπάσκετ, εκβίαζε και πουλούσε ναρκωτικά.
Το 1980 συνελήφθη σε μια υπόθεση διακίνησης ναρκωτικών, η οποία ουσιαστικά τερμάτισε την καριέρα του ως εγκληματίας. Ήξερε ότι, είτε μιλούσε είτε όχι, θα σημαδεύονταν εφόρου ζωής, γι' αυτό επέλεξε να καταθέσει και να κερδίσει μια θέση στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων μαζί με τη σύζυγο και τα δύο παιδιά τους. Η συνεργασία του μες τις αρχές έστειλε στην φυλακή περίπου 50 μαφιόζους.
Το 1981, αμέσως μετά τη σύναψη της συμφωνίας, ο δικηγόρος του Χιλ πλησίασε μια εκδοτική εταιρία για να συζητήσουν το ενδεχόμενο έκδοσης ενός βιβλίου για τη ζωή του πρώην εγκληματία. Ο Πιλέτζι πήρε συνέντευξη από τον Χιλ και το αποτέλεσμα, το "Wiseguy: Life in a Mafia Family", ήταν η ζωή ενός εγκληματία που έγινε πληροφοριοδότης.
Ο Χιλ μίλησε στον Πιλέτζι και είπε ένα είδος της ιστορίας της ζωής του, αφήνοντας τον συγγραφέα να κάνει τη δουλειά του. Αργότερα, όταν ο Σκορσέζε προσάρμοσε το βιβλίο σε ταινία, αυτές οι ηχογραφημένες συνομιλίες δόθηκαν στον Ρέι Λιότα.
"Ο Πιλέτζι μου έδωσε, δεν ξέρω πόσες ώρες ηχογραφήσεων με τον ίδιο να παίρνει συνέντευξη από τον Χένρι Χιλ, και τις άκουγα συνέχεια", είπε ο Λιότα το 2010. "Όλη την ώρα έτρωγε πατατάκια, μιλούσε με φαγητό στο στόμα".
Ο Χιλ είχε την ίδια μπλαζέ συμπεριφορά και στη νέα του ζωή ως πληροφοριοδότης που τον προστάτευε η κυβέρνηση. Είχε μια χαλαρή προσέγγιση στο να καλύπτεται και μια επιμονή στο να συνεχίσει να διαπράττει εγκλήματα. Έτσι, συχνά η κάλυψή του χανόταν, οι ομοσπονδιακοί κουράστηκαν από τις γελοιότητες του, με αποτέλεσμα, το 1987, να αποβλήθηκε από το πρόγραμμα.
Ο Χιλ έγινε ένας μεσοαστός ξερόλας. Δεν μπορούσε να βαφτιστεί μέλος της μαφίας καθώς δεν ήταν εντελώς Ιταλός. Η δουλειά του δεν ήταν να οργανώνει το έγκλημα αλλά να το διαιωνίζει μέσω φασαρίας, κλοπής και οτιδήποτε άλλο χρειαζόταν. Ο ίδιος και μια ομάδα μαφιόζων ήταν οι υπεύθυνοι για τη σχεδίαση της ληστείας της Lufthansa το 1978, η οποία τους απέφερε 5,8 εκατομμύρια δολάρια. Έστηνε αγώνες κολεγιακού μπάσκετ, εκβίαζε και πουλούσε ναρκωτικά.
Το 1980 συνελήφθη σε μια υπόθεση διακίνησης ναρκωτικών, η οποία ουσιαστικά τερμάτισε την καριέρα του ως εγκληματίας. Ήξερε ότι, είτε μιλούσε είτε όχι, θα σημαδεύονταν εφόρου ζωής, γι' αυτό επέλεξε να καταθέσει και να κερδίσει μια θέση στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων μαζί με τη σύζυγο και τα δύο παιδιά τους. Η συνεργασία του μες τις αρχές έστειλε στην φυλακή περίπου 50 μαφιόζους.
Το 1981, αμέσως μετά τη σύναψη της συμφωνίας, ο δικηγόρος του Χιλ πλησίασε μια εκδοτική εταιρία για να συζητήσουν το ενδεχόμενο έκδοσης ενός βιβλίου για τη ζωή του πρώην εγκληματία. Ο Πιλέτζι πήρε συνέντευξη από τον Χιλ και το αποτέλεσμα, το "Wiseguy: Life in a Mafia Family", ήταν η ζωή ενός εγκληματία που έγινε πληροφοριοδότης.
Ο Χιλ μίλησε στον Πιλέτζι και είπε ένα είδος της ιστορίας της ζωής του, αφήνοντας τον συγγραφέα να κάνει τη δουλειά του. Αργότερα, όταν ο Σκορσέζε προσάρμοσε το βιβλίο σε ταινία, αυτές οι ηχογραφημένες συνομιλίες δόθηκαν στον Ρέι Λιότα.
"Ο Πιλέτζι μου έδωσε, δεν ξέρω πόσες ώρες ηχογραφήσεων με τον ίδιο να παίρνει συνέντευξη από τον Χένρι Χιλ, και τις άκουγα συνέχεια", είπε ο Λιότα το 2010. "Όλη την ώρα έτρωγε πατατάκια, μιλούσε με φαγητό στο στόμα".
Ο Χιλ είχε την ίδια μπλαζέ συμπεριφορά και στη νέα του ζωή ως πληροφοριοδότης που τον προστάτευε η κυβέρνηση. Είχε μια χαλαρή προσέγγιση στο να καλύπτεται και μια επιμονή στο να συνεχίσει να διαπράττει εγκλήματα. Έτσι, συχνά η κάλυψή του χανόταν, οι ομοσπονδιακοί κουράστηκαν από τις γελοιότητες του, με αποτέλεσμα, το 1987, να αποβλήθηκε από το πρόγραμμα.
Ο Πιλέτζι προσκλήθηκε να γράψει το σενάριο του Goodfellas -υπήρχε ήδη μια τηλεοπτική σειρά με επίκεντρο την μαφία με τίτλο "Wiseguy"- σε συνεργασία με τον Σκορσέζε. Η ταινία ήταν σοβαρή και βίαιη, δείχνοντας την εμπειρία του αμετανόητου Χιλ με την μαφία.
Το Goodfellas τελειώνει όταν ο Χιλ αποφασίζει να γίνει πληροφοριοδότης, αφήνοντας στην φαντασία του θεατή λεπτομέρειες για το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων. Η υπόθεση όμως ενός μαφιόζου που αρνιόταν να πάρει στα σοβαρά το πρόγραμμα είχε ενδιαφέρον για τη Νόρα Έφρον, την υποψήφια για Όσκαρ σεναριογράφο (Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι…) και σκηνοθέτη (Άυπνος στο Σιάτλ), την σύζυγο του Πιλέτζι. Ενώ ο σύζυγός της και ο Σκορσέζε μοχθούσαν για την εγκληματική ζωή του Χιλ, η Έφρον άρχισε να σκέφτεται πώς θα ήταν μια κωμωδία με μια εκδοχή του Χιλ ως απρόθυμο "θύμα" που πρέπει να μάθει να προσαρμόζεται στη ζωή εκτός Νέας Υόρκης.
Ως προς αυτό, είχε -κατά κάποιον τρόπο- τον Χιλ για να την βοηθήσει. Σύμφωνα με το βιβλίο του πρώην γκάνγκστερ "Gangsters and Goodfellas", "τηλεφωνούσα στον Πιλέτζι στη Νέα Υόρκη. Ήταν σαν θεραπεία για μένα. Μερικές φορές η σύζυγός του, η Νόρα, απαντούσε στο τηλέφωνο και μου έλεγε, 'Ο Νικ κοιμάται. Τι συμβαίνει, Χένρι; Μίλα στη θεία Νόρα".
Ο Χιλ μιλούσε στη "θεία Νόρα", αλλά είπε ότι δεν είχε ιδέα ότι εκείνη σχεδίαζε το σενάριο. "Όταν το είδα [My Blue Heaven] τα έχασα γιατί χρησιμοποίησε μερικά από τα πράγματα που της είχα πει στο τηλέφωνο", έγραψε ο Χιλ. "Έφτιαξε έναν συνδυασμό από εμένα και [τον υποτιθέμενου χειριστή της μαφίας] Michael Franzese, [για τον οποίο] είχε διαβάσει στις εφημερίδες. Δεν πήρα ποτέ ούτε μια δεκάρα για αυτό, αλλά ο Νικ ήταν τόσο γενναιόδωρος μαζί μου, οπότε το άφησα. Αν ήταν σύζυγος κάποιου άλλου…".
Η Έφρον επιβεβαίωσε τα γεγονότα δηλώνοντας ότι "η ταινία προήλθε από το γεγονός ότι είμαι παντρεμένη με τον Νικ Πιλέτζι, ο οποίος έγραψε το Wiseguy, το οποίο έγινε η απίστευτα υπέροχη ταινία Goodfellas. Και ο Χιλ, ο άνθρωπος για τον οποίο λένε τα Goodfellas και Wiseguy ... στην πραγματική ζωή, μπήκε στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων μετά το τέλος της ταινίας. Τον έστειλαν στο Ρέντμοντ της Ουάσιγκτον, όπου ξεκίνησε μόνος του ένα κύμα εγκληματικότητας, επειδή δεν υπήρχε έγκλημα εκεί. Και συνεχίσαμε να λαμβάνουμε όλα αυτά τα τηλεφωνήματα από τον Χένρι που ζητούσε εγγύηση και βοήθεια για διάφορα πράγματα".
Το Goodfellas τελειώνει όταν ο Χιλ αποφασίζει να γίνει πληροφοριοδότης, αφήνοντας στην φαντασία του θεατή λεπτομέρειες για το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων. Η υπόθεση όμως ενός μαφιόζου που αρνιόταν να πάρει στα σοβαρά το πρόγραμμα είχε ενδιαφέρον για τη Νόρα Έφρον, την υποψήφια για Όσκαρ σεναριογράφο (Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι…) και σκηνοθέτη (Άυπνος στο Σιάτλ), την σύζυγο του Πιλέτζι. Ενώ ο σύζυγός της και ο Σκορσέζε μοχθούσαν για την εγκληματική ζωή του Χιλ, η Έφρον άρχισε να σκέφτεται πώς θα ήταν μια κωμωδία με μια εκδοχή του Χιλ ως απρόθυμο "θύμα" που πρέπει να μάθει να προσαρμόζεται στη ζωή εκτός Νέας Υόρκης.
Ως προς αυτό, είχε -κατά κάποιον τρόπο- τον Χιλ για να την βοηθήσει. Σύμφωνα με το βιβλίο του πρώην γκάνγκστερ "Gangsters and Goodfellas", "τηλεφωνούσα στον Πιλέτζι στη Νέα Υόρκη. Ήταν σαν θεραπεία για μένα. Μερικές φορές η σύζυγός του, η Νόρα, απαντούσε στο τηλέφωνο και μου έλεγε, 'Ο Νικ κοιμάται. Τι συμβαίνει, Χένρι; Μίλα στη θεία Νόρα".
Ο Χιλ μιλούσε στη "θεία Νόρα", αλλά είπε ότι δεν είχε ιδέα ότι εκείνη σχεδίαζε το σενάριο. "Όταν το είδα [My Blue Heaven] τα έχασα γιατί χρησιμοποίησε μερικά από τα πράγματα που της είχα πει στο τηλέφωνο", έγραψε ο Χιλ. "Έφτιαξε έναν συνδυασμό από εμένα και [τον υποτιθέμενου χειριστή της μαφίας] Michael Franzese, [για τον οποίο] είχε διαβάσει στις εφημερίδες. Δεν πήρα ποτέ ούτε μια δεκάρα για αυτό, αλλά ο Νικ ήταν τόσο γενναιόδωρος μαζί μου, οπότε το άφησα. Αν ήταν σύζυγος κάποιου άλλου…".
Η Έφρον επιβεβαίωσε τα γεγονότα δηλώνοντας ότι "η ταινία προήλθε από το γεγονός ότι είμαι παντρεμένη με τον Νικ Πιλέτζι, ο οποίος έγραψε το Wiseguy, το οποίο έγινε η απίστευτα υπέροχη ταινία Goodfellas. Και ο Χιλ, ο άνθρωπος για τον οποίο λένε τα Goodfellas και Wiseguy ... στην πραγματική ζωή, μπήκε στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων μετά το τέλος της ταινίας. Τον έστειλαν στο Ρέντμοντ της Ουάσιγκτον, όπου ξεκίνησε μόνος του ένα κύμα εγκληματικότητας, επειδή δεν υπήρχε έγκλημα εκεί. Και συνεχίσαμε να λαμβάνουμε όλα αυτά τα τηλεφωνήματα από τον Χένρι που ζητούσε εγγύηση και βοήθεια για διάφορα πράγματα".
Το 1987, η Έφρον παρουσίασε το My Blue Heaven στην εταιρεία παραγωγής της Γκόλντι Χον. Όπως ο Χιλ, ο χαρακτήρας του Vinnie Antonelli ήταν σε πρόγραμμα προστασίας του FBI, αλλά δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην παρόρμηση να συνεχίσει την εγκληματική ζωή. Η Έφρον άρχισε να γράφει το σενάριο τον Μάρτιο του '88 και, όταν τελείωσε, το έργο είχε αλλάξει. Η Χον δεν ήθελε πια τον ρόλο της εισαγγελέα που ήθελε να εξοντώσει τον Αντονέλι, οπότε η Έφρον πλησίασε τον Στιβ Μάρτιν, ο οποίος αρχικά ήθελε τον ρόλο του άτυχου πράκτορα του FBI που είχε αναλάβει να προσέχει τον Αντονέλι. Τελικά, και αφού ο Ντάνι Ντε Βίτο απέρριψε τον ρόλο του μαφιόζου, ο Μάρτιν συμφώνησε να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Ρικ Μοράνις επιλέχθηκε ως πράκτορας του FBI και η Τζόαν Κιούζακ έπαιξε την εισαγγελέα. Σκηνοθέτης ήταν ο Χέρμπερτ Ρος (Ανθισμένες Μανόλιες).
Το My Blue Heaven προβλήθηκε έναν μήνα πριν το Goodfellas, το οποίο βγήκε τον Σεπτέμβριο του 1990. Αντί για τον βίαιο Χιλ του Λιότα, ο Μάρτιν παρουσιάζει έναν -σε μεγάλο βαθμό- ακίνδυνο τύπο και ενσαρκώνει την κωμική του προσωπικότητα.
Ως "Vinnie", ο Μάρτιν βρίσκεται στην Καλιφόρνια, ενώ περιμένει τις δίκες πολλών μαφιόζων εναντίον των οποίων πρόκειται να καταθέσει. Τελικά, υποκύπτει στα βασικά του ένστικτα και αρχίζει να κάνει μικρές απατεωνιές, απογοητεύοντας τον πράκτορα του FBI (Μοράνις) που πρέπει να τον κρατήσει ζωντανό και εκτός φυλακής με κάθε κόστος. Αντί να σχεδιάσει μια τεράστια ληστεία ή να πετάξει ένα πτώμα, ο κακός Vinnie μειώνει την τιμή της μπριζόλας στο σούπερ μάρκετ στα 39 σεντ.
Το My Blue Heaven μάλλον δεν είχε -την επιθυμητή- απήχηση στο κοινό. Έβγαλε συνολικά μόλις 24 εκατομμύρια δολάρια, περίπου τα μισά από τα 47 εκατομμύρια δολάρια του Goodfellas. Έκτοτε, η ταινία του Σκορσέζε θεωρείται κλασική, ενώ το My Blue Heaven, συχνά, δεν αναφέρεται ως μια από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του Μάρτιν.
Το My Blue Heaven μάλλον δεν είχε -την επιθυμητή- απήχηση στο κοινό. Έβγαλε συνολικά μόλις 24 εκατομμύρια δολάρια, περίπου τα μισά από τα 47 εκατομμύρια δολάρια του Goodfellas. Έκτοτε, η ταινία του Σκορσέζε θεωρείται κλασική, ενώ το My Blue Heaven, συχνά, δεν αναφέρεται ως μια από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του Μάρτιν.
Είναι όμως μια ενδιαφέρουσα κατάσταση για το πώς το ίδιο θέμα μπορεί να ερμηνευτεί με δυο εντελώς διαφορετικούς τρόπους από διαφορετικούς κινηματογραφιστές. Το αν ο Χένρι Χιλ, που πέθανε το 2012, είναι τραγικός ή αστείος εξαρτάται αρκετά από τη διαφορά μεταξύ του Ρέι Λιότα και του Στιβ Μάρτιν.
από: mental floss
Από το 3otiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου