7 πληροφορίες για "το Νησί του Δρ. Μορώ"

πηγή

 Ο Άγγλος συγγραφέας Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς (H. G. Wells), ο οποίος μαζί με τον Ιούλιο Βερν, αναφέρεται μερικές φορές ως ο "Πατέρας της Επιστημονικής Φαντασίας", έχει πιστωθεί ότι πρόβλεψε τα πάντα, από τον Παγκόσμιο Ιστό μέχρι την ατομική βόμβα. Το 1896, δημοσίευσε μια φρικιαστική ιστορία με τίτλο "Το Νησί του Δρ. Μορώ" (The Island of Dr. Moreau) και άλλαξε για πάντα το πρόσωπο της επιστημονικής φαντασίας. 

Ανάμεσα στο Η Μηχανή του Χρόνου (The Time Machine) του 1895 και το Ο Αόρατος Άνθρωπος (The Invisible Man) του 1897, το Νησί του Δρ. Μορώ περιγράφει την ιστορία ενός Άγγλου ναυαγού που έχει εγκλωβιστεί σε ένα νησί όπου ένας επιστήμονας κάνει απίστευτα σκληρές επεμβάσεις σε ζώα, ελπίζοντας να τα μετατρέψει σε ανθρώπους. Αν και δεν έτυχε τόσο καλής υποδοχής όσο μερικά από τα άλλα "επιστημονικά ρομάντζα" -όπως χαρακτηρίζονται- του συγγραφέα, το βιβλίο έγινε μέρος της ποπ-κουλτούρας, εμπνέοντας πολλές κινηματογραφικές προσαρμογές, ραδιοφωνικά δράματα, χαρακτήρες βιντεοπαιχνιδιών και το "Δεντρόσπιτο του Τρόμου" στο The Simpsons (The Island of Dr. Hibbert).

 

Ο Χ. Τζ. Γουέλς - πηγή

 

Ο Γουέλς άντλησε έμπνευση από μια συζήτηση για πειράματα σε ζώα
Ο Γουέλς ήταν ταυτόχρονα φοιτητής και δάσκαλος της εξελικτικής βιολογίας, αποκτώντας το πτυχίο του στη ζωολογία μόλις έξι χρόνια πριν εκδοθεί το Νησί του Δρ. Μορώ. Η ιστορία του για τα τρομακτικά πειράματα ενός επιστήμονα για τη δημιουργία υβριδίων ανθρώπου-ζώου ήταν εν μέρει μια απάντηση στη δημόσια κατακραυγή για την πρακτική της ζωοτομίας. Πολλοί λένε ότι, ο χαρακτήρας του Δρ Μορώ βασίστηκε στον Σκωτσέζο νευρολόγο David Ferrier, τον πρώτο επιστήμονα που δικάστηκε βάσει του νόμου του Ηνωμένου Βασιλείου του 1876 Περί Σκληρότητας στα Ζώα, για τα πειράματά του στον εγκέφαλο σκύλων και πιθήκων.

Μετά τη δημοσίευση, το βιβλίο θεωρήθηκε ανόητο και αδικαιολόγητα βίαιο
Με τις αναφορές του στη ζωοτομία και τον κανιβαλισμό, το Νησί του Δρ. Μορώ ήταν συγκλονιστικά γραφικό για την εποχή του. Μια εφημερίδα του Λονδίνου επέκρινε τις "φτηνές φρικαλεότητές" του και κατηγόρησε τον Γουέλς ότι αναζητούσε "αποκρουστικές λεπτομέρειες με το ζήλο ενός επιθεωρητή υγιεινής που ερευνά ένα γεμάτο νεκροταφείο". Άλλη εφημερίδα ανέφερε την πιθανότητα ότι το βιβλίο μπορεί να προκαλέσει "πραγματικό τραυματισμό" αν πέσει "στα χέρια ενός παιδιού ή μιας νευρικής γυναίκας", ενώ η Daily Telegraph το χαρακτήρισε απλώς "μια νοσηρή παρέκκλιση της επιστημονικής περιέργειας".

Ο Γουέλς δεν πίστευε ότι το Νησί ήταν ιδιαίτερα παράξενο
Σε ένα δοκίμιο του 1895 με τίτλο "Τα όρια της ατομικής πλαστικότητας", ο Γουέλς φαίνεται να υποστήριξε ότι αποτελέσματα σαν αυτά που θα πετύχαινε αργότερα ο γιατρός του μυθιστορήματός του δεν ήταν καθαρά θέμα φαντασίας. Πρότεινε ότι τα ζωντανά υποκείμενα θα μπορούσαν να "διαμορφωθούν και να τροποποιηθούν" χειρουργικά και χημικά σε εντελώς διαφορετικά πλάσματα. Το δοκίμιο πηγαίνει σε μερικές παράξενες κατευθύνσεις, υποθέτοντας ότι οι επιστήμονες μπορεί μια μέρα να μπορέσουν να δημιουργήσουν ζωντανές γοργόνες και άλλα μυθολογικά όντα.

Το Νησί του Δρ. Μορώ διέδωσε ένα σημαντικό σχήμα λόγου της επιστημονικής φαντασίας
Το βιβλίο θεωρείται η πρώτη σημαντική περίπτωση ενός κανόνα της επιστημονικής φαντασίας γνωστής ως "ανύψωση", όπου ένα είδος προσπαθεί να επηρεάσει την ανάπτυξη ενός άλλου, συχνά ωθώντας το στην εξελικτική σκάλα. Έκτοτε, η πλοκή έχει γίνει ένα από τα πιο σταθερά σχήματα και εμφανίζεται από το Πλανήτης των Πιθήκων (Planet of the Apes) και το Φύλακες του Γαλαξία (Guardians of the Galaxy) μέχρι το Futurama και το Rick and Morty.

Η κινηματογραφική εκδοχή του βιβλίου δεν άρεσε στον Γουέλς

 

Αφίσα της ταινίας του 1932 - πηγή

 

Το 1932, ο σκηνοθέτης B-movie ταινιών Erle C. Kenton διασκεύασε το βιβλίο για την Paramount με τίτλο Island of Lost Souls. Η ταινία απαγορεύτηκε σε 14 πολιτείες των ΗΠΑ για τον εναγκαλισμό της στην εξελικτική επιστήμη -ίσως και λόγω της δήθεν βλάσφημης φράσης του Δρ. Μορώ (που τον υποδύεται ο Τσαρλς Λότον), "Ξέρεις τι σημαίνει να νιώθεις Θεός;".
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, μεταξύ του 1933 και του 1957, απαγορεύτηκε η κυκλοφορίας της τρεις φορές, εν μέρει λόγω των αναφορών της στη ζωοτομή και εν μέρει, όπως εικάζεται, λόγω κάποιου υπονοούμενου σεξουαλικού παιχνιδιού μεταξύ του ήρωα της ταινίας, Έντουαρντ Πάρκερ (τον υποδύεται ο Ρίτσαρντ Άρλεν) και μιας υβριδικής δημιουργίας, την Lota the Panther Woman (την υποδύεται η Καθλίν Μπερκ) -ένα στοιχείο που δεν υπάρχει στο βιβλίο του Γουέλς. Τη δεύτερη φορά που η Paramount υπέβαλε την ταινία στο Βρετανικό Συμβούλιο Ταξινόμησης Ταινιών, ο εξεταστής την αποκάλεσε "παλιά και κακή" και "ξεπερασμένο τερατούργημα".
Όλα αυτά, άφησαν απαθή τον Γουέλς μιας και δεν του άρεσε η ταινία και ήταν πολύ χαρούμενος που δεν την είδε να προβάλλεται στους κινηματογράφους στην Αγγλία.

Η προσαρμογή του βιβλίου σε ταινία έκανε τον σκηνοθέτη Richard Stanley να καταρρεύσει

Το 1994, η New Line Cinema προσέλαβε τον σκηνοθέτη των καλτ ταινιών Hardware και Dust Devil, Richard Stanley, για να κάνει τη δική της εκδοχή του μυθιστορήματος του Γουέλς. Πριν όμως καν ξεκινήσουν τα γυρίσματα στην Αυστραλία, η ταινία αντιμετώπισε πολλά προβλήματα. Οι αστέρες αποχώρησαν, μια δηλητηριώδης αράχνης δάγκωσε έναν βοηθό και ένα μέλος της ομάδας του σκηνοθέτη νοσηλεύτηκε απροσδόκητα. Ακόμα και όταν ξεκίνησε η παραγωγή, τα προβλήματα δε λύθηκαν και, μόλις λίγες μέρες μετά, το στούντιο αντικατέστησε τον Stanley.
Λόγω αυτού, υπήρχε φόβος ότι μπορεί να προκαλούσε προβλήματα, οπότε το στούντιο συνόδευσε τον Stanley στο αεροδρόμιο απ' όπου θα έπαιρνε το αεροπλάνο για να γυρίσει στις ΗΠΑ. Όμως, αντί ο σκηνοθέτης να μπει στο αεροπλάνο, με κάποιο τρόπο, ξέφυγε από τη συνοδεία του και επέστρεψε στα γυρίσματα. Εκεί, κρύφτηκε στη ζούγκλα για αρκετές εβδομάδες, ζώντας με καρύδες, γλυκοπατάτες και κασάβα και καπνίζοντας πολλή μαριχουάνα. Τελικά, μπήκε κρυφά στα γυρίσματα, ντυμένος με μια κλεμμένη στολή σκυλάνθρωπου, και συμμετείχε στο δυναμικό φινάλε της ταινίας.

Το Νησί έχει εμπνεύσει μουσικούς καλλιτέχνες, από την Νταϊάνα Ρος μέχρι τους Devo
Το ντεμπούτο άλμπουμ των Devo το 1978 "Q: Are We Not Men? A: We Are Devo!" πήρε τον τίτλο του από το Law, μια σειρά απαγορευτικών κλήσεων που δόθηκαν στους Beast Folk του Νησιού για να τους εμποδίσει να επιστρέψουν σε ζωώδη συμπεριφορά. Το χιπ χοπ τρίο της δεκαετίας του '90 House of Pain πήρε το όνομά του από μια ατάκα του Νόμου που αναφέρεται στο εργαστήριο του Μορώ ("His is the House of Pain"), ενώ, το ίδιο συγκρότημα ονόμασε την περιοδεία του 2011 "He Who Breaks the Law". Το 1985, το βίντεο για το "Eaten Alive" της Νταϊάνα Ρος βασίστηκε τόσο στο Νησί του Δρ Μορώ όσο και στο Island of Lost Souls, με την Ρος να εμφανίζεται ως μια υβριδική γάτα-γυναίκα που κυνηγά έναν άνδρα που έχει αποκλειστεί σε ένα τροπικό νησί.

από: mental floss

Από το 3otiko