Η Κυριακή του Πάσχα του 1975 ήταν σαν κάθε άλλη στο Χάμιλτον του Οχάιο. Τα παιδιά έψαχναν αυγά, οι μητέρες ετοίμαζαν τα οικογενειακά δείπνα και ολόκληρες οικογένειες ήταν ντυμένες με τα καινούργια ρούχα τους για να παραβρεθούν στην Λειτουργία.
Το συνέβαινε και με την οικογένεια Ρούπερτ, της οποίας η μέρα ξεκίνησε χαρούμενα. Παραβρέθηκαν μαζί στην Λειτουργία και στη συνέχεια συγκεντρώθηκαν στο 635 Minor Avenue στο Χάμιλτον, μια κοινότητα περίπου 30 μίλια από το Σινσινάτι. Αυτό όμως που συνέβη εκείνο το απόγευμα -στις 30 Μαρτίου του 1975- έμεινε στην ιστορία ως το 9ο με τα περισσότερα θύματα στην ιστορία των ΗΠΑ, το 1ο με τα περισσότερα θύματα μέσα σε ένα και μόνο σπίτι, και άφησε ένα ζοφερό στοίχειωμα πίσω του.
Ο Τζέιμς Ρούπερτ (James Urban Ruppert) γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1934. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του ήταν θλιβερά και καταχρηστικά. Η μητέρα του, Τσάριτι, τον αποκαλούσε συχνά "λάθος", επειδή ήθελε κόρη. Ο πατέρας του, Λέοναρντ, ήταν βίαιος με αψύ χαρακτήρα και, ή δεν είχε χρόνο, ή δεν έδειχνε στοργή στους δύο γιους του. Πέθανε -χωρίς να λείψει σε κανέναν...- το 1947, όταν ο Τζέιμς ήταν 12 ετών και ο αδελφός του, Λέοναρντ Τζούνιορ, στα 14.
Ο Λέοναρντ Τζούνιορ έγινε ο αρχηγός της οικογένειας και, σύμφωνα με τον Τζέιμς, τον πείραζε συνεχώς. Ο Τζέιμς τα πήγαινε άσχημα στο σχολείο, είχε λίγους φίλους και ήταν πάντα μικρότερος από τον αδερφό του. Ως ενήλικας, είχε ύψος μόλις 1,67 μέτρο και ζύγιζε 61 κιλά. Στα 16 του, ήταν τόσο δυστυχισμένος στο σπίτι που έκανε απόπειρα αυτοκτονίας και κρεμάστηκε με ένα σεντόνι. Απέτυχε όμως και αφέθηκε σε μια κοινή ζωή.
Καθώς μεγάλωνε, η δυσαρέσκεια του για τον αδερφό του μεγάλωνε. Ο Τζέιμς εγκατέλειψε το κολέγιο μετά από δύο χρόνια, ενώ ο Λέοναρντ πήρε πτυχίο ηλεκτρολόγου μηχανικού και διέπρεψε στον αθλητισμό. Για να γίνουν ακόμα χειρότερα τα πράγματα, ο Λέοναρντ παντρεύτηκε μια από τις λίγες φίλες που είχε ποτέ ο Τζέιμς, με την οποία απέκτησε οκτώ παιδιά. Ο μεγάλος αδερφός είχε εξαιρετική δουλειά στην General Electric, ενώ ο Τζέιμς, στα 41 του πλέον, ήταν άνεργος και ζούσε με τη μητέρα τους και χρωστούσε χρήματα στον αδερφό του, από τον οποίο είχε δανειστεί μεγάλα ποσά όταν έχασε τα λίγα χρήματα που είχε στο κραχ του χρηματιστηρίου το 1973-'74. Η Τσάριτι ήταν απογοητευμένη με την αδυναμία του να κρατήσει μια δουλειά και το ότι έπινε συνεχώς και απείλησε να τον διώξει από το σπίτι. Αυτή η απειλή φαίνεται να ήταν τελικά αυτό που ώθησε τον Τζέιμς στα άκρα.
Στις 29 Μαρτίου -την ημέρα των γενεθλίων του Τζέιμς-, όπως ανέφεραν αργότερα μάρτυρες, τον είδαν να πυροβολεί κονσέρβες με ένα πιστόλι στις όχθες του Great Miami River στο Χάμιλτον. Αργότερα εκείνο το βράδυ βγήκε στο ένα μπαρ, όπου μίλησε με την σερβιτόρε Wanda Bishop, οποία αργότερα θυμήθηκε ότι ο Τζέιμς έδειχνε βαθιά κατάθλιψη και μίλησε για τις απαιτήσεις της μητέρας του απέναντί του και την επαπειλούμενη έξωση. Είπε ότι "πρέπει να λύσει το πρόβλημα" και έφυγε από το μπαρ στις 11 το βράδυ, αλλά αργότερα επέστρεψε. Όταν τον ρώτησε αν είχε λύσει το πρόβλημά του, εκείνος απάντησε, "Όχι, όχι ακόμα". Έμεινε μέχρι να κλείσει το μπαρ στις 2:30 π.μ.
Ο Λέοναρντ, η σύζυγός του, Άλμα, και τα οκτώ παιδιά τους. Όλοι δολοφονήθηκαν σε λιγότερο από πέντε λεπτά.
Την Κυριακή του Πάσχα, ο Λέοναρντ και η σύζυγός του, Άλμα, έφεραν τα οκτώ παιδιά τους (ηλικίας από 4 έως 17 ετών) για να δουν τη γιαγιά τους στο σπίτι στη Minor Avenue. Ο Τζέιμς έμενε στον επάνω όροφο και κοιμόταν ακόμα από το μεθύσι της προηγούμενης νύχτας. Τα παιδιά απολάμβαναν το πασχαλινό κυνήγι αυγών στην μπροστινή αυλή. Έπειτα, μπήκαν στο σπίτι και ενώ η Τσάριτι, η Άλμα και ο Λέοναρντ τελείωναν τις προετοιμασίες του μεσημεριανού γεύματος, τα παιδιά έπαιζαν στο σαλόνι.
Γύρω στις 4 το απόγευμα., ο Τζέιμς ξύπνησε, γέμισε το πιστόλι του, άλλα δύο περίστροφα και μια καραμπίνα και κατέβηκε κάτω. Μπήκε στην κουζίνα, όπου πυροβόλησε και σκότωσε τον Λέοναρντ, την Άλμα και τον Τσάριτι. Ο ανιψιός του, Ντέιβιντ, και οι ανιψιές του, Τερέζα και Κάρολ, ήταν επίσης στην κουζίνα. Τους σκότωσε και αυτούς. Στη συνέχεια, όρμησε στο σαλόνι, όπου σκότωσε την ανιψιά του Αν, και τους τέσσερις εναπομείναντες ανιψιούς του, τον Λέοναρντ 3ο, τον Μάικλ, τον Τόμας και τον Τζον. Όλα του τα θύματα τα σκότωσε αφού πρώτα έριχνε για να τα τραυματίσει και μετά, τα αποτελείωνε με έναν πυροβολισμό στο κεφάλι ή την καρδιά.
Η σφαγή διήρκεσε λιγότερο από πέντε λεπτά.
Ο Τζέιμς, πριν ο ίδιος καλέσει την αστυνομία, κάθισε στο σπίτι για τρεις. Όταν έφτασαν η αστυνομικοί, τους περίμενε στην εξώπορτα. Η αστυνομία περιέγραψε τη σκηνή ως "σφαγείο". Η αστυνομία περιέγραψε τον χώρο ως "σφαγείο", με το αίμα να έχει μουσκέψει όλο το πάτωμα του σπιτιού, να διαπερνά το ξύλινο πάτωμα και να στάζει μέχρι κάτω στο υπόγειο.
Οι δολοφονίες συγκλόνισαν τη μικρή κοινότητα και έγιναν πρωτοσέλιδα σε όλη τη χώρα. Όσοι γνώριζαν τον Τζέιμς δεν πίστεψαν ποτέ ότι ήταν ικανός για τέτοια βία. Ήταν ένας ήσυχος, λιτός άνθρωπος και ο τέλειος γείτονας.
Ο Ρούπερτ μετά τη σύλληψή του
Η πρώτη δίκη πραγματοποιήθηκε στο Χάμιλτον. Μια επιτροπή τριών δικαστών έκρινε τον Τζέιμς ένοχο για 11 κατηγορίες φόνου και τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη. Κηρύχθηκε όμως κακοδικία και πραγματοποιήθηκε μια δεύτερη δίκη στο Findlay του Οχάιο, περίπου 125 μίλια βόρεια, αφού αποφασίστηκε ότι ο Τζέιμς δεν μπορούσε να έχει μια δίκαιη δίκη στη γενέτειρά του. Η δεύτερη δίκη ξεκίνησε τον Ιούνιο του '75, και οι εισαγγελείς πρόσφεραν νέα στοιχεία σχετικά με τους πυροβολισμούς του Τζέιμς και δηλώσεις σχετικά με τη "λύση του προβλήματός του". Τον Ιούλιο, έλαβε νέα ποινή 11 συνεχόμενων ισόβιων κάθειρξης.
Ο Τζέιμς άσκησε έφεση και του επετράπη νέα δίκη το 1982. Ο δικηγόρος υπεράσπισης πεπεισμένος ότι ο πελάτης του ήταν παράφρων, χρηματοδότησε προσωπικά την πρόσληψη ειδικών ψυχιάτρων από όλη τη χώρα. Στις 23 Ιουλίου, μια άλλη ομάδα τριών δικαστών έκρινε τον Τζέιμς ένοχο για δύο κατηγορίες δολοφονίας α' βαθμού -τη μητέρα και τον αδελφό του- αλλά τον έκρινε αθώο για τις υπόλοιπες εννέα κατηγορίες, λόγω παραφροσύνης. Έλαβε ισόβια κάθειρξη για κάθε κατηγορία που έπρεπε να εκτίσει διαδοχικά. Μεταξύ του 1972 και του '76, η θανατική ποινή είχε ανασταλεί στις ΗΠΑ ως αποτέλεσμα μιας εκκρεμούς απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, επομένως ο Τζέιμς δεν μπορούσε να καταδικαστεί σε θάνατο για τα εγκλήματά του.
Σήμερα, ο Τζέιμς Ρούπερτ παραμένει έγκλειστος σε σωφρονιστικό ίδρυμα στο Οχάιο. Το 1995, του χορηγήθηκε η πρώτη του ακρόαση από συμβούλιο υπό όρους, αλλά του αρνήθηκαν την αποφυλάκιση. Το ίδιο συνέβη και τον Απρίλιο του 2015. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πεθάνει πίσω από τα κάγκελα.
Ο Τζέιμς άσκησε έφεση και του επετράπη νέα δίκη το 1982. Ο δικηγόρος υπεράσπισης πεπεισμένος ότι ο πελάτης του ήταν παράφρων, χρηματοδότησε προσωπικά την πρόσληψη ειδικών ψυχιάτρων από όλη τη χώρα. Στις 23 Ιουλίου, μια άλλη ομάδα τριών δικαστών έκρινε τον Τζέιμς ένοχο για δύο κατηγορίες δολοφονίας α' βαθμού -τη μητέρα και τον αδελφό του- αλλά τον έκρινε αθώο για τις υπόλοιπες εννέα κατηγορίες, λόγω παραφροσύνης. Έλαβε ισόβια κάθειρξη για κάθε κατηγορία που έπρεπε να εκτίσει διαδοχικά. Μεταξύ του 1972 και του '76, η θανατική ποινή είχε ανασταλεί στις ΗΠΑ ως αποτέλεσμα μιας εκκρεμούς απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, επομένως ο Τζέιμς δεν μπορούσε να καταδικαστεί σε θάνατο για τα εγκλήματά του.
Σήμερα, ο Τζέιμς Ρούπερτ παραμένει έγκλειστος σε σωφρονιστικό ίδρυμα στο Οχάιο. Το 1995, του χορηγήθηκε η πρώτη του ακρόαση από συμβούλιο υπό όρους, αλλά του αρνήθηκαν την αποφυλάκιση. Το ίδιο συνέβη και τον Απρίλιο του 2015. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πεθάνει πίσω από τα κάγκελα.
Στον απόηχο των δολοφονιών, τα 11 θύματά του θάφτηκαν στο Arlington Memorial Gardens στο Σινσινάτι. Ένα χρόνο αργότερα, το σπίτι στη Minor Avenue άνοιξε στο κοινό και όλα τα υπάρχοντά του πουλήθηκαν σε δημοπρασία. Καθαρίστηκε, τοποθετήθηκαν χαλιά πάνω από τις κηλίδες αίματος που δεν μπορούσαν να αφαιρεθούν και νοικιάστηκε σε μια οικογένεια που ήταν νέα στην περιοχή και δεν είχε ιδέα το τι είχε συμβεί εκεί.
Σύντομα όμως, μετακόμισαν.
Όταν έφυγαν από το σπίτι, ισχυρίστηκαν ότι άκουγαν φωνές και περίεργους θορύβους που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν. Τα φώτα έσβηναν, οι πόρτες χτυπούσαν και συχνά ακούγονταν βήματα που κατέβαιναν τις σκάλες.
Δεν ήταν οι τελευταίοι που μπήκαν και έφυγαν γρήγορα καθώς, και άλλες οικογένειες μετακόμισαν, αλλά έφυγαν και καμία δεν έμεινε για πολύ. Όλοι τους ανέφεραν ήχους και φωνές που δεν μπορούσαν να εξηγηθούν.
Σύντομα όμως, μετακόμισαν.
Όταν έφυγαν από το σπίτι, ισχυρίστηκαν ότι άκουγαν φωνές και περίεργους θορύβους που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν. Τα φώτα έσβηναν, οι πόρτες χτυπούσαν και συχνά ακούγονταν βήματα που κατέβαιναν τις σκάλες.
Δεν ήταν οι τελευταίοι που μπήκαν και έφυγαν γρήγορα καθώς, και άλλες οικογένειες μετακόμισαν, αλλά έφυγαν και καμία δεν έμεινε για πολύ. Όλοι τους ανέφεραν ήχους και φωνές που δεν μπορούσαν να εξηγηθούν.
Για αρκετά χρόνια, το σπίτι παρέμεινε εγκαταλελειμμένο, αλλά η τελευταία οικογένεια που μετακόμισε δεν ανέφερε τίποτα το ασυνήθιστο. Φαίνεται πως, ό,τι απόκοσμο στοίχειωνε και είχε ταλαιπωρήσει τους προηγούμενους ενοίκους, τελείωσε...
από: american hauntings
από: american hauntings
Από το 3otiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου