Την άνοιξη του 1925, στην πόλη Coleford της επαρχίας Gloucestershire, στα νοτιοδυτικά της Αγγλίας, συνέβη μια εξαιρετικά απίστευτη ιστορία, την οποία αναδημοσίευε με ζωηρό ενδιαφέρον ο αγγλικός Τύπος. Οι άνθρωποι τη διάβαζαν κατάπληκτοι και συνεπαρμένοι.
Στην πόλη αυτή, λοιπόν, υπήρχαν ανθρακωρυχεία. Ένα από αυτά, από τα βαθύτερα της περιοχής, είχε εγκαταλειφθεί στα μέσα του 19ου αιώνα. Ο ιδιοκτήτης του αποφάσισε τελικά να επαναλάβει την εκμετάλλευσή του και αφού
παρέλαβε εργάτες από άλλο ορυχείο, ξεκίνησε να αφαιρεί τη σκόνη του άνθρακα, η οποία είχε φράξει σχεδόν εξ ολοκλήρου την είσοδο ενός φρέατος.Η κοπιώδης εργασία άρχισε ημέρα Τετάρτη 29 Απριλίου 1925, στις 10 το πρωί. Ξαφνικά, γύρω στο μεσημέρι, κραυγές τρόμου και έντονης κατάπληξης αντήχησαν στις στοές από μια ομάδα εργατών, που φτυάριζαν τη σκόνη στο ανατολικό άκρο του φρέατος. Έσπευσαν και οι υπόλοιποι άντρες, οι οποίοι έμειναν κι αυτοί ενεοί και σαστισμένοι.
Σε έναν σωρό συγκεντρωμένης σκόνης άνθρακα ήταν πεσμένο ένα μικρό ον, αλλόκοτο, πρωτοφανές, το οποίο έμοιαζε ταυτοχρόνως και με άνθρωπο και με ζώο, αλλά δεν ήταν ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ήταν ένα λιλιπούτειο πλάσμα, ένας τοσοδούλης νάνος του παραμυθιού!
Ο Leslie Jones, ο αρχιεργάτης της ομάδας των ανθρακωρύχων που ανακάλυψαν το μυστηριώδες πλάσμα, διηγήθηκε ότι τη στιγμή που ξεχώριζε τα τεμάχια του γαιάνθρακα από τη σκόνη με το φτυάρι του, είδε το “παραδοξότερο όλων των πλασμάτων”! Εξέβαλε κραυγή απαράμιλλου φόβου και οι εργάτες του κατέφτασαν αμέσως, οι οποίοι σοκαρίστηκαν κι αυτοί κι απόμειναν να κοιτιούνται μεταξύ τους φανερά απορημένοι.
Ο Leslie Jones, επειδή το μυστηριώδες πλασματάκι κατευθυνόταν προς αυτόν, δυστυχώς το χτύπησε με το φτυάρι του και αμέσως άρχισε να ρέει αίμα από την πληγή του. Έμεινε ακίνητο και σε λίγο εξέπνευσε, υπό τα βλέμματα των τριάντα και πλέον ανθρακωρύχων.
Οι εργάτες τότε κάλεσαν και τον ιδιοκτήτη του ορυχείου και όλοι μαζί το περιεργάζονταν με περιέργεια. Το σώμα του ήταν καθ’ όλα όμοιο με του ανθρώπου, αλλά το ανάστημά του δεν ξεπερνούσε τα 35 εκατοστά! Η κεφαλή του δεν ήταν πολύ μεγαλύτερη από μια μπάλα του μπιλιάρδου. Είχε δυο μάτια μικρά με βλέφαρα, δύο αυτιά, μια παιδική μυτούλα, στόμα με κατάλευκα δόντια και ροζ γλωσσίτσα. Το δέρμα του ήταν ελαφρά ερυθρό, ενώ το κεφάλι του καλυπτόταν από κοντά μαύρα μαλλιά, που έπεφταν απείθαρχα στο μέτωπό του.
Αλλά μολονότι το πλάσμα αυτό είχε ώμους, δεν είχε χέρια και φαινόταν σαν να μην είχε ποτέ του. Είχε, όμως, πόδια, τα οποία κατέληγαν σε κανονικά σχηματισμένα πέλματα με δάχτυλα και νύχια. Επίσης, οι αρθρώσεις του γόνατος και του ταρσού ήταν πανομοιότυπες με του ανθρώπου.
Επειδή ο νάνος αυτός του παραμυθιού έμοιαζε υπερφυσικός, κανείς από τους δεισιδαίμονες εργάτες δεν τόλμησε να τον αγγίξει με τα χέρια του. Τον έσπρωξαν μονάχα με σιδερένιες λαβίδες σε μια γωνιά του φρέατος, όπου στοιβαζόταν η σκόνη του ορυχείου και τον παράτησαν εκεί.
Την επόμενη ημέρα, όμως, όταν οι εργάτες συνειδητοποίησαν ότι η ανακάλυψή τους αυτή είχε οπωσδήποτε μεγάλη αξία, προσπάθησαν να βρουν το άψυχο κορμί του στη θέση που το είχαν εγκαταλείψει. Αλλά το μυστηριώδες πλασματάκι είχε εξαφανιστεί και μαζί του είχε χαθεί και το κομμάτι ξύλου, με το οποίο ένας ανθρακωρύχος του είχε ανοίξει το στόμα, για να δει το εσωτερικό του.
Μα, τι απέγινε ο νεκρός αλλόκοτος νάνος; Κάποιοι υπέθεσαν ότι ίσως τον κατασπάραξαν τα ζώα, ενώ άλλοι πίστευαν ότι τα μέλη της φυλής του, που κατοικούσε στις ανήλιαγες και δαιδαλώδεις στοές του ανθρακωρυχείου, τον περιμάζεψαν και τον πήραν πίσω στο καταφύγιό τους.
Οι έρευνες, όμως, συνεχίζονταν εντατικά μέσα στο απέραντο φρέαρ, προκειμένου να βρουν τον αινιγματικό νάνο του παραμυθιού, όπως τον αποκαλούσαν. Πιθανολογούσαν ότι ίσως κατάφερναν να ανακαλύψουν και άλλα μέλη του αλλόκοτου είδους του.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 05/05/1925…
Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 05/05/1925
STRANGEPRESS
Από το el.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου