Από την αποίκιση ακόμα της ηπείρου, η αμερικανική Δύση είχε τη φήμη της άγριας. Όμως, οι κάτοικοι μιας πόλης Palisade της Νεβάδα, φρόντισαν αυτό η αίσθηση να γίνει πραγματική.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1870, κατά τη διάρκεια της κατασκευής του Διηπειρωτικού Σιδηροδρόμου, η πόλη Palisade (η οποία πήρε το όνομά της από την κοιλάδα που εμπόδιζε την κατασκευή του σιδηροδρόμου) αποτέλεσε τον τόπο μιας περίτεχνης φάρσας στην οποία γινόντουσαν αληθοφανείς πυροβολισμοί και ληστείες τραπεζών, σε μια προσπάθεια να προσελκύσει τουρίστες.
Η ιδέα γεννήθηκε όταν ένας υπάλληλος του τρένου είπε σε έναν κάτοικο της πόλης ότι οι επιβάτες του ήταν πάντα απογοητευμένοι που η Δύση δεν ήταν τόσο άγρια όσο έλεγαν οι φήμες. Έτσι, έβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο και ξεκίνησαν μια παράσταση. Τουλάχιστον, έτσι λέει μια ιστορία για την πόλη στην Άγρια Δύση της Αμερικής.
Έτσι, στρατολογήθηκαν κάτοικοι της πόλης οι οποίοι εμφανιζόντουσαν ως παράνομοι και άνθρωποι του νόμου. Όταν έφτασε το επόμενο τρένο στην πόλη, οι ηθοποιοί πήραν τις θέσεις τους. Στην πρώτη παράσταση, τη στιγμή που το μεσημεριανό τρένο σταμάτησε για μεσημεριανό γεύμα, ο πολίτης Frank West έγειρε σε έναν φράχτη στο σιδηρόδρομο και ο Alvin Kittleby πλησίασε. Σύμφωνα με μια πηγή, ο Alvin ψιθύρισε, "Εδώ είσαι βρωμερό κουνάβι! Σε περίμενα. Θα σε σκοτώσω γι' αυτό που έκανες στην μικρή μου αδερφή!".
Ο West πυροβόλησε τον Kittleby στο στήθος και καθώς εκείνος έπεφτε στο έδαφος, οι επιβάτες του τρένου ούρλιαζαν, λιποθυμούσαν ή προσπαθούσαν να καλυφτούν. Οι κάτοικοι της πόλης πήραν το σώμα του Alvin και αφόπλισαν τον West. Όταν το τρένο αναχώρησε, παίρνοντας μαζί του όλους τους σημαδεμένους επιβάτες του, οι κάτοικοι της πόλης συνέχισαν την καθημερινότητά τους με ένα γνώριμο χαμόγελο. Αυτές ήταν οι παραστάσεις για τις οποίες η πόλη έγινε "το πιο βίαιο μέρος δυτικά του Σικάγο".
Ο West πυροβόλησε τον Kittleby στο στήθος και καθώς εκείνος έπεφτε στο έδαφος, οι επιβάτες του τρένου ούρλιαζαν, λιποθυμούσαν ή προσπαθούσαν να καλυφτούν. Οι κάτοικοι της πόλης πήραν το σώμα του Alvin και αφόπλισαν τον West. Όταν το τρένο αναχώρησε, παίρνοντας μαζί του όλους τους σημαδεμένους επιβάτες του, οι κάτοικοι της πόλης συνέχισαν την καθημερινότητά τους με ένα γνώριμο χαμόγελο. Αυτές ήταν οι παραστάσεις για τις οποίες η πόλη έγινε "το πιο βίαιο μέρος δυτικά του Σικάγο".
Ένας ιστορικός από τη Νεβάδα γράφει ότι όταν οι επιβάτες αποβιβάστηκαν από το τρένο στην πόλη Palisade, "οι πυροβολισμοί άρχισαν προς όλες τις κατευθύνσεις, θύματα έπεφταν παντού ... Οι επιβάτες φώναζαν με τρόμο και έτρεχαν να βρουν ασφαλή σημεία ... Κανένας από τους επιβάτες δεν φάνηκε να παρατηρεί ποτέ ότι τα θύματα μεταφέρονταν γρήγορα στο σαλούν του Johnson, όπου συνέρχονταν ως εκ θαύματος και μπορούσαν να παρακολουθήσουν την τελευταία πράξη". Όπως επίσης, κανείς δεν φάνηκε να παρατηρεί ότι δεν υπήρξαν ποτέ θύματα μεταξύ των επιβατών.
Οι παραλλαγές αυτής της φάρσας συνεχίστηκαν για αρκετά χρόνια, με τη διοργάνωση διαφόρων δραματικών αναμετρήσεων, πάντα με άδεια όπλα και λίτρα αίματος βοδιών από το τοπικό σφαγείο. Μερικές φορές οργανώθηκε και ληστεία τράπεζας. Συχνά, οι κάτοικοι της πόλης επιστρατεύαν εργαζόμενους στον σιδηρόδρομο, ή από τις τοπικές φυλές ιθαγενών. Οι άντρες της φυλής Shoshone είχαν πεισθεί να επιδράμουν στην πόλη βαμμένοι στα χρώματα του πολέμου και να προσποιηθούν ότι έπαιρναν τα σκαλπ των πολιτών καθώς τα τρένα εισέρχονταν στην πόλη.
Τρένο στο Palisade
Οι δημοσιογράφοι που δε συμμετείχαν στην φάρσα περιέγραψαν τα περιστατικά σαν να ήταν πραγματικά εγκλήματα και μοιραίες ανταλλαγές πυροβολισμών. Λόγω αυτής της φάρσας η πόλη έγινε "προσοδοφόρο, αν και βραχύβιο, αξιοθέατο που έπρεπε κάποιος να δει στην Αμερικανική Δύση". Εν τω μεταξύ, η πραγματική ζωή στην πόλη ήταν τόσο ειρηνική και είχε τόσο χαμηλό ποσοστό εγκληματικότητας που δεν είχε καν σερίφη. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η περίτεχνη φάρσα ήταν και ένα μέσο ψυχαγωγίας των βαριεστημένων κατοίκων της πόλης όπως.
Το νεκροταφείο της πόλης
Σήμερα, η πόλη είναι μια εμβληματική πόλη-φάντασμα. Όταν τα ορυχεία και ο σιδηρόδρομος μειώθηκαν στο τέλος του αιώνα, και το 1910 ακολούθησε μια σοβαρή πλημμύρα, πολλά από τα κτήρια καταστράφηκαν και η ζωή εκεί δεν γύρισε ποτέ ξανά στην προηγούμενη κατάσταση.
Ένας μύθος αναφέρει ότι το 1932, η πόλη ίσως ήταν ο τόπος μιας πιθανής απόπειρας δολοφονίας κατά του 31ου Προέδρου των ΗΠΑ Χέρμπερτ Χούβερ, "Λίγο πριν το τρένο του Χούβερ περνούσε από την πόλη, ένας επιθεωρητής σιδηροδρόμου είπε ότι συνάντησε έναν άστεγο με 22 μπαστούνια δυναμίτη. Δύο άνδρες τσακώθηκαν με τον επιθεωρητή και στη συνέχεια τράπηκαν σε φυγή, αλλά ένας άλλος επιθεωρητής αμφισβήτησε την ιστορία και είπε ότι ο άστεγος δεν είχε δυναμίτη".
Ίσως, ήταν μια τελευταία παράσταση για χάρη των παλιών χρόνων. Το 2005, ο κληρονόμος της πόλης την πούλησε σε έναν μυστηριώδη πλειοδότη σε δημοπρασία παλαιών όπλων και αναμνηστικών από την Άγρια Δύση, προκειμένου να πληρώσει για το κολέγιο της κόρης του. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, "Ένα τίποτα στη μέση του πουθενά, πουλήθηκαν για 150.000 δολάρια ... τα περισσότερα χρήματα που δόθηκαν ποτέ για κάτι που κανείς δεν μπορούσε να θυμηθεί".
Ίσως, ήταν μια τελευταία παράσταση για χάρη των παλιών χρόνων. Το 2005, ο κληρονόμος της πόλης την πούλησε σε έναν μυστηριώδη πλειοδότη σε δημοπρασία παλαιών όπλων και αναμνηστικών από την Άγρια Δύση, προκειμένου να πληρώσει για το κολέγιο της κόρης του. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, "Ένα τίποτα στη μέση του πουθενά, πουλήθηκαν για 150.000 δολάρια ... τα περισσότερα χρήματα που δόθηκαν ποτέ για κάτι που κανείς δεν μπορούσε να θυμηθεί".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου