Σήμερα όμως οι γιατροί προτιμούν τον όρο
«κλινικός θάνατος» για να περιγράψουν αυτή την κατάσταση, δεδομένου ότι οι σύγχρονες τεχνικές ανάνηψης μπορούν να επαναφέρουν τη λειτουργία της καρδιάς. Ακόμα και σε αυτές τις -σχετικά λίγες- περιπτώσεις, τα χρονικά περιθώρια είναι στενά: ο εγκέφαλος παύει να δείχνει μετρήσιμη εγκεφαλική λειτουργία περίπου μισό λεπτό μετά την καρδιακή ανακοπή.Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Σάουθαμπτον ανακάλυψαν ότι η συνείδηση συνεχίζεται επί αρκετά λεπτά μετά τον κλινικό θάνατο, γεγονός που έως τώρα εθεωρείτο αδύνατον.
Στην μεγαλύτερη του είδους μελέτη για τις επιθανάτιες εμπειρίες διαπίστωσαν ότι η συνείδηση συνεχίζεται ακόμα και όταν ο εγκέφαλος έχει αδρανοποιηθεί πλήρως.
Η ύπαρξη των επιθανάτιων εμπειριών διχάζει την επιστημονική κοινότητα και αντιμετωπίζεται με μεγάλο σκεπτικισμό.
Όμως οι επιστήμονες του πανεπιστημίου πέρασαν τέσσερα χρόνια εξετάζοντας 2.060 ανθρώπους, οι οποίοι υπέστησαν καρδιακή ανακοπή σε 15 νοσοκομεία της Βρετανίας, των ΗΠΑ και της Αυστρίας.
Από αυτούς τους ανθρώπους επέζησαν οι 330 και το 40% (ή 140 ασθενείς) είπαν ότι είχαν επίγνωση του τι συνέβαινε όσο ήταν κλινικά νεκροί και οι γιατροί προσπαθούσαν να κάνουν την καρδιά τους να ξαναχτυπήσει.
Ένας 7χρονος, μάλιστα, είπε ότι βγήκε από το σώμα του και παρακολούθησε τη διαδικασία της ανάνηψης από την γωνία του δωματίου και παρότι δεν είχε τις αισθήσεις του και ήταν κλινικά «νεκρός» επί τρία λεπτά, περιέγραψε αναλυτικά όλες τις κινήσεις του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, καθώς και τους ήχους των μηχανημάτων.
«Ξέρουμε ότι ο εγκέφαλος δεν μπορεί να λειτουργήσει όταν η καρδιά έχει πάψει να χτυπάει», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Σαμ Πάρνια, ο οποίος σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής Ιατρικής και διευθυντής του Τμήματος Έρευνας Καρδιοπνευμονικής Ανάνηψης στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, στο Στόνυ Μπρουκ (SBU).
«Σε αυτή την περίπτωση όμως, ο ασθενής εξακολούθησε να έχει συνείδηση επί τουλάχιστον 3 λεπτά μετά την διακοπή της καρδιακής λειτουργίας, αν και ο εγκέφαλος τυπικά απενεργοποιείται μέσα στα πρώτα 20-30 δευτερόλεπτα.
»Το σημαντικό δεν είναι ότι ο άνθρωπος αυτός θυμόταν την διαδικασία της ανάνηψης, αλλά ότι περιέγραψε με ακρίβεια τον ήχο που εκπέμπει κάθε 3 λεπτά ένα από τα μηχανήματα με τα οποία συνδέονται οι ασθενείς. Γι’ αυτό και ξέρουμε με ακρίβεια επί πόσα λεπτά ήταν “νεκρός”, πριν τον επαναφέρουν στη ζωή».
Όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Resuscitation», συνολικά ο ένας στους πέντε από τους ασθενείς που επέζησαν δήλωσαν πως όση ώρα ήταν «νεκροί» ένιωθαν ένα βαθύ αίσθημα ηρεμίας, ενώ ένας στους τρεις είπαν πως ένιωθαν τον χρόνο να έχει επιβραδυνθεί ή να έχει επιταχυνθεί.
Μερικοί είπαν πως θυμούνται ότι είδαν ένα λαμπερό φως, είτε σαν χρυσή αστραπή είτε σαν τον ήλιο. Άλλοι περιέγραψαν αισθήματα φόβου ή πνιγμού ή ότι κάποιος τους τραβούσε σε βαθιά νερά. Το 13% είπαν ότι ένιωσαν να βγαίνουν από το σώμα τους και άλλοι τόσοι πως οι αισθήσεις τους οξύνθηκαν.
Ο δρ Πάρνια πιστεύει ότι πολλοί ακόμα είχαν επιθανάτιες εμπειρίες, αλλά δεν μπορούν να τις θυμηθούν εξαιτίας των φαρμάκων που τους χορηγήθηκαν κατά την προσπάθεια ανάνηψης.
«Υπολογίζεται ότι εκατομμύρια άνθρωποι είχαν ζωντανές εμπειρίες σε σχέση με τον θάνατο, αλλά έως τώρα τα επιστημονικά στοιχεία για τις περιθανάτιες εμπειρίες ήταν λιγοστά», είπε.
«Πολλοί πίστευαν ότι οι περιγραφές των ασθενών ήταν παραισθήσεις ή ψευδαισθήσεις, αλλά ως φαίνεται αντιστοιχούν σε πραγματικά γεγονότα».
Και κατέληξε: «Τα έως τώρα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι κατά τα πρώτα λεπτά μετά το θάνατο, η συνείδηση δεν χάνεται. Το αν φθίνει αργότερα ή όχι δεν το ξέρουμε, αλλά αμέσως μετά τον θάνατο εξακολουθεί να είναι υπαρκτή».
Από το diadrastika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου