Οι κρυφές έννοιες στο όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που ΔΕΝ μάθαμε ποτέ

 Η ονοματοδοσία στην κλασσική αρχαία Ελλάδα, ήταν μία σύνθετη διαδικασία και δεν αφορούσε αποκλειστικά, το όνομα κάποιου προγόνου.

Ένας από τους αρχαίους μύστες ο Ηράκλειτος, επεσήμαινε ότι το όνομα και οι ιδιότητες του προσώπου πρέπει να ταυτίζονται!

Πως αναλύεται και συντίθεται το όνομα Αλέξανδρος;

Η ελληνική γλώσσα είναι

μία μαθηματική μη πεπερασμένη (χωρίς όρια ή τέλος) γλώσσα, καθαρά επιστημονική στην απόδοση εννοιών και περιγραφής. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές του μέλλοντος, θα χρησιμοποιούν αποκλειστικά τα αρχαία ελληνικά.

1. Αναφορικά με τα γράμματα (ανάλυση) που αποτελούν το όνομα:

Άλφα: Παριστάνει ένα στεγασμένο χώρο, ή άλλως χώρο συγκέντρωσης ιδιοτήτων, εννοιών, ατόμων, αντικειμένων, χαρακτηριστικών κ.λ.π. (π.χ, Απέλλα-Απειρωτάν-Αργώ-Αλεξικέραυνον).

Λάμδα: Εκφράζει ομοειδή πράγματα και έννοιες. (π.χ, ΄Ελληνες-Σελλοί).

Έψιλον: Αποδίδει την έννοια της διαχρονικότητας και της πνευματικής δημιουργίας. (π.χ Ελλάς Ευρώπη Ειρήνη Εποχές).

Ξι: (Χ+Σ): Υποδηλώνει ενδιάμεσες καταστάσεις και έννοιες. (π.χ, Χέλι-Χιόνι).

Σίγμα: Ανιχνεύει την ανθρώπινη παρουσία. Συνεχής αλληλοδιαδοχή του γράμματος υποδεικνύει μια άοκνη προσπάθεια, ένα συνεχή αγώνα. (π.χ, στην Μήδεια του Ευριπίδη-476: έσωσα σως ίσασιν Ελλήνων όσοι – σε έσωσα όπως γνωρίζουν όλοι οι ΄Ελληνες και όμοια, στην έννοια της λέξης Σίσυφος).

Νι: Αντιπροσωπεύει την διανόηση και το νερό. (π.χ, νούς-νόμος-νήσος-ναύς).

Δέλτα: Αποδίδει την φυσική δύναμη. (π.χ, Δίας-δράκων).

Ρο: Εκφράζει την έννοια της ροής. (π.χ, χρόνος-έρως-πυρ).

Όμικρον: Αντιπροσωπεύει την έννοια της χωροεπιφάνειας.(π.χ όραση-όαση). [βλέπε σχετικά, όπου και αναλυτική παρουσίαση, στο εξαιρετικό πόνημα: Ακτουδιανάκη Ε. Ελευθερίου. Η Πρωτογένεσι της ελληνικής γλώσσης. Ερωή του Ελληνικού λόγου. Εκδόσεις Δίον. Θεσσαλονίκη 1996]. Ακόμη στο: Υπέρ-Φύση, του LyallWatson, σελ. 119-120, μετάφραση Μ. Βερετζάς: Μία από τις εφευρέσεις του Χάνς Τσένι, το τονοσκόπιο, μετατρέπει τους ήχους σε ορατά τρισδιάστατα σχέδια πάνω στο υλικό. Όταν φωνάξεις το γράμμα ΄Ομικρον στα ελληνικά, το τονοσκόπιο δημιουργεί τέλειο σφαιρικό σχήμα.

2. Αναφορικά με το όλον (σύνθεση) όνομα:

Αποτελείται από δύο ενότητες: α) ΑΛΕΞ(χ+σ) και β) (ΑΝΔΡΟΣ).

Ειδικότερα:

Η πρώτη αποδίδει την έννοια της συγκέντρωσης ομοφύλων, γιατί Α=συγκέντρωση, Λ=ομόφυλοι, Ε= διαχρονικότητα, Σ=άνθρωποι.

α) ΑΛΕΞ (χ+σ):

Α= Μήνυμα για συγκέντρωση ανθρώπων.

Λ= ΄Ενωση ομόαιμων, ομόγλωσσων, ομόθρησκων ομάδων, δηλαδή ένωση ελλήνων.

Ε= Σύνδεση του παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, μέσα από την πορεία των ελλήνων, διαχρονικά.

Ξ (χ+σ)= Χ= Ενδιάμεση κατάσταση, ένωση ελλήνων. Σ= Συνεχής ανθρώπινος αγώνας.

β) (ΑΝΔΡΟΣ):

Η δεύτερη επεξηγεί από ποιόν συγκεντρώνονται οι ομόφυλοι, δηλαδή από άνδρα με υψηλή πνευματικότητα, δύναμη, οπτική, ενέργεια, αγωνιστικότητα.

Α= Ικανότητα για συγκέντρωση ανθρώπων, ικανότητα ηγεσίας.

Ν= Υψηλό διανοητικό επίπεδο.

Δ=΄Αριστη φυσική κατάσταση.

Ρ= Υψηλή βιολογική-ενεργειακή υποδομή.

Ο= ΄Εμφυτη αγωνιστική ψυχολογία υψηλής έντασης, σε όλους τους χώρους και επίπεδα.

Σ=Ικανότητα υψηλής πολιτικής και στρατιωτικής διοίκησης.

[βλ. σχετικά: Ιωάννης Γ. Βαρνάκος: Αλέξανδρος Αιγές ΄Εστη. Εκδόσεις Πελασγός. Αθήνα 1997, σελ.49-50].

Με την διαδικασία των Πυθαγορείων Λεξαριθμών, Αλέξανδρος=8, Αλέξανδρος Φιλίππου=9, Αλέξανδρος Μακεδών=10, Αλέξανδρος Φιλίππου Μακεδών=20. Σχετική και η γλαφυρή πυθαγορική διατύπωση του ονόματος, από τον Λουκιανό:

 

“από του Περσέα είναι γενιά ο θεόμοιαστος Αλέξανδρος αυτός του Φοίβου ο φίλος. Βρέθηκε μάλιστα κι ένας χρησμός που τον είχε πει τάχα η Σίβυλλα και προμάντευε πως στου Ευξείνου Πόντου τους γιαλούς, στα μέρη της Σινώπης, μάντις θα βγη στην Τύρσιδα που οι Αύσωνες κατέχουν και τ΄όνομά του θ΄ αρχινά πρώτα από μια μονάδα και τρεις δεκάδες θ΄ακολουθούν και πέντε άλλες μονάδες, μα και εικοσάδες άλλες τρείς, που όλες μαζί θακάνουν τ΄ όνομα ανθρώπου που για σας ο λυτρωτής σας θάναι”

[βλ. σχετικά: ΄Απαντα Λουκιανού. 3 τόμοι. Αλέξανδρος ή Ψευδομάντης. 219. 11. Μετάφρ. Ν. Σφυρόερα. Τόμος Γ. Εκδόσεις Πάπυρος. Λουκιανός ο Σαμοσατεύς: Επιφανής σοφιστής και συγγραφέας των περίφημων Διαλόγων. Γεννήθηκε το 125 μ.Χ στα Σαμόσατα της Βόρειας Συρίας].

Με βάση τα παραπάνω, η προσλαμβάνουσα εικόνα του ονόματος και των στοιχείων της προσωπικότητας του Αλεξάνδρου, κάθε άλλο παρά συμπτωματική είναι.

Πηγή: diadrastika

Από το amfipolinews