Η μεσημεριανή ανάπαυση...

Καλοκαίρι ζέστη καύσωνας στην Αθήνα κάποιων δεκαετιών πίσω...

Η μεσημεριανή ανάπαυση ήταν κανόνας.

Προσπαθούσαν να βρούν ένα δροσερό μέρος και πού να το βρούν...

Μέσα το σπίτι καμίνι...έξω η αυλή

χειρότερα.

Αν υπήρχε υπόγειο ήταν η λύση.

Στην αγορά της Αθήνας τώρα....

Έκλεινε η πόρτα του μαγαζιού το μεσημέρι για να ανοίξει πάλι το απόγευμα οπότε ο μαγαζάτορας ανέβαινε στο πατάρι ή στο υπόγειο όπου υπήρχε το στρατιωτικό ράντζο και έγερνε για λίγο.

Η Ευριπίδου ...η Σοφοκλέους είχε πολλά υπόγεια που τα χρησιμοποιούσαν για αποθήκες όπως και  στοές.

Εκεί είχε λίγη δροσιά....

Έξω από την Βαρβάκειο ήταν οι μεταφορείς με τα καροτσάκια τους...

Έγερναν σε αυτά...

Στην γειτονιά τώρα...

Η παρέα της αλάνας ήταν ανυπόμονη και δεν περίμενε το ρολόϊ να γυρίσει για να λήξη...η κοινή ησυχία.

Το τόπι και στον δρόμο και το τέρμα κάτω από το παράθυρο  που κοιμότανε ή προσπαθούσε λόγω ζέστης να κοιμηθεί ο γείτονας.

Και δώστου τα σούτ...οι φωνές...όχι είναι γκόλ και άλλα... οπότε άνοιγε το παράθυρο ο φουκαράς σε έξαλλη κατάσταση.

Φυσικά έτσι και έπεφτε το τόπι στην αυλή του το έπιανε το έφερνε έξω στον δρόμο και το έκοβε θριαμβευτικά με το μαχαίρι.

 

Ήταν όμως και ο πολιτσμάνος που έκανε συστάσεις στην αρχή και στον υπότροπο στην συνέχεια μήνυση για διατάραξη κοινής ησυχίας.

Δύσκολα περνούσαν τα καλοκαιρινά μεσημέρια....το βράδυ ήταν καλύτερα κάπως με την στρωματσάδα στην αυλή.

Συνωστισμός βέβαια και με προτεραιότητα στους ηλικιωμένους να είναι κοντά στην κοινόχρηστη τουαλέτα προς αποφυγήν νυκτερινών τσαλαπατημάτων.

Από το Πίσω στα παλιά