Ζέστανε ο καιρός

Άνοιξη με τα όλα της έλεγαν στην γειτονιά όταν ζήγωνε ο Μάης και το κόκαλο άρχιζε να ζεσταίνεται η υγρασία να υποχωρεί από τα ντουβάρια.

Έξω στην αλάνα δίπλα με τα αρχαία χαμός από μαργαρίτες...μολόχες...παπαρούνες και άλλες πρασινάδες.

Τα βάζα που ήταν πάνω από τα ψυγεία του πάγου

γέμιζαν με αυτά...

Κινητικότητα και στου ψιλικατζή...στου μπακάλη...στου καρβουνιάρη-παγοπώλη με την σούστα φρεσκοβαμένη και το μέλος της οικογένειας όπως έλεγε για το αλογάκι του περιποιημένο για να αντέξει.

"...από βδομάδα κυρ-Κώστα να φέρνεις μισή και όχι τεταρτάκι ζέστανε..."

Για πάγο φυσικά η εντολή...

Ο μπακάλης με τον βοηθό ασβέστωναν το μαγαζί ...

Άρχιζαν και οι τσακωμοί όμως...

Πρώτο και βασικό ο βόθρος και μετά τα κοτέτσια....

Το κρύο κάπως σκέπαζε τις μυρουδιές....

Συχνά έκανε επεμβάσεις ο πόλιτσμαν της περιοχής γι αυτά τα ...σοβαρά θέματα....

Έβγαζε το μπλοκάκι από την τσέπη και σημείωνε τα στοιχεία του παραβάτη με την ένδειξη σύσταση για την πρώτη φορά.

Έμπαιναν και στη μέση οι γείτονες ..."...ντροπή μια πόρτα είμαστε όλοι..."

Η γειτονιά είχε τα δικά της θέματα και δεν νοιαζότανε για τα πολιτικά.

Ερχότανε το καλοκαίρι και ξεχνούσαν το κρύο του χειμώνα και την γκαζιέρα με την λαμαρίνα που προσπαθούσε να τους ζεστάνει.

Το απόγευμα στα σκαλιά έξω στον δρόμο οι γυναίκες συζητούσαν ...μετέφεραν "ειδήσεις".

Η τάδε πήρε ηλεκτρικό ψυγείο...είδηση ...

Γλύτωσε με τον πάγο και τα απόνερα να τρέχουν από κάτω στο δάπεδο όταν δεν προλάβαινε να αδειάζει το συρτάρι.

Θα έβαζε άφοβα τα τρόφιμα μέσα και δεν θα τα έψαχνε κάθε φορά για μούχλα.

Η άνοιξη έφερνε αισιοδοξία στην γειτονιά εκείνα τα χρόνια και όλοι προσπαθούσαν να ομορφύνουν τα σπίτια τους τις αυλές τις μάντρες.

 

Τα παιδιά περίμεναν τις καλοκαιρινές διακοπές αλλά περισσότερο τον παγωτατζή που θα περνούσε από τον δρόμο.

Θα θυμηθώ ένα παλιό διώροφο που ήταν γεμάτο τρύπες και ο ιδιοκτήτης του να μην νοιάζεται να τις καλύψει.

Άσπριζε το πεζοδρόμιο....φρεσκάριζε τα πατζούρια...

Οι τρύπες ήταν από σφαίρες του Εμφυλίου.

Από το Πίσω στα παλιά