Οι δικοί μας άνθρωποι

Πράγματι το βαρύ πυροβολικό του Ελληνικού κινηματογράφου .....

Χρήστος Ευθυμίου...Διονύσης Παπαγιαννόπουλος....Βασίλης Αυλωνίτης....Νίκος Σταυρίδης....Ορέστης Μακρής....Μίμης Φωτόπουλος....Αλέκος Λειβαδίτης....

Τζένη Καρέζη....

Απλοί άνθρωποι εκείνα τα χρόνια χωρίς ίχνος βεντετισμού οι

περισσότεροι.

Οι δικοί μας άνθρωποι...

Να θυμηθώ έναν από αυτούς που έμενε στην διπλανή γειτονιά και από όπου περνούσε σταμάταγε να καλημερίσει να πεί μια καλή κουβέντα να βοηθήσει πάντα αθόρυβα.

Ήταν ο άνθρωπός τους και πήγαιναν στο σινεμά και έβλεπαν τις ταινίες του και γελούσαν και υπερηφανευόντουσαν που τον ήξεραν από κοντά....ζωντανά όπως έλεγαν.

Η παρέα της αλάνας έτρεχε επάνω του μόλις τον έβλεπε και αυτός χαμογελούσε όπως και ο ψιλικατζής.

Ο λόγος ήταν ότι έμπαινε στο ψιλικατζίδικο άφηνε το χαρτονόμισμα μαζί με την εντολή να αγοράσουν όλοι ότι θέλουν....

Χαμός και να οι σοκολάτες....οι καραμέλες τσάρλεστον....οι αγελάδος....οι χαπαχούπες....οι γκαζές....

Ο μπακάλης έστελνε τρόφιμα με τον παραγυιό του σε ανήμπορες οικογένειες με την εντολή να μην αποκαλύπτει αυτόν που τα πλήρωσε.

Στον μικρόκοσμο της γειτονιάς όμως όλα τα γνώριζαν...

Κυκλοφορούσαν τότε και χαρτάκια με φωτογραφίες ηθοποιών...

Μια φορά όπως περνούσε από την γειτονιά ο αξέχαστος κωμικός ένας πιτσιρικάς έτρεξε κοντά του να του δείξει την φωτογραφία του.

 

Αυτός την πήρε στα χέρια του την έβαλε δίπλα στο πρόσωπό του και σοβαρά του είπε....

"....αποκλείεται δεν είμαι εγώ....αυτός είναι άσχημος...."

Φυσικά το απόγευμα έξω στο πεζοδρόμιο όπου η συνάθροιση των γυναικών για πλέξιμο...κέντημα...κουτσομπολιό ήταν η πρώτη είδηση.

Από το Πίσω στα παλιά