Από τον Βασίλειο Χ. Στεργιούλη
Παναγία! Το πιο γλυκό όνομα στον κόσμο. Πάνω κι απ’ αυτό της μάνας που μας γέννησε.
Ποιος θνητός δεν συγκινείται στ’ άκουσμα του; Ποια καρδιά δεν σκιρτάει από ιερή χαρά και συγκίνηση μπροστά στη χρυσοκέρινη μορφή του εικονίσματος Της; Ποια χείλη δεν κινούνται σ’ επίκληση της βοήθειάς Της;
Σ΄ Αυτή χύνονται τα πιο θερμά δάκρυα. Περισσότερα κι απ’ αυτά που
τρέχουν πύρινα στον τάφο της μάνας. Στο τάφο, όπου γονατίζουν όλοι κι ο βασιλιάς κι ο πρίγκηπας κι ο στρατηγός κι ο στρατιώτης κι ο άρχοντας κι ο διακονιάρης. Άφθονα χύνονται τα δάκρυα στη χάρη Της. Γιατί είναι η γλυκιά μάνα του κόσμου. Η «τρυφερή μανούλα» μας κατά τον μακαριστό αγιορείτη Γέροντα θεόκλητο Διονυσιάτη.Την ύμνησαν ποιητές και μελωδοί. Τη στόλισαν μ’ εξαίσια χρώματα οι μεγαλύτεροι ζωγράφοι, σ’ Ανατολή και Δύση. Οι πιο μεγάλοι κολορίστες. Την τραγούδησε η λαϊκή μούσα.
Σ’ Αυτή καταφεύγουμε σε κάθε χαρά, πόνο και λύπη οι πιστοί. Όλοι οι πονεμένοι. Τ’ όνομα Της ακούγονταν στον πρόσφατο σεισμό, που έκανε τον Θεσσαλικό κάμπο να σείεται σαν μανιασμένη θάλασσα.
Αυτής την προστασία ζητάμε πάντα, γιατί είναι η Μητέρα του Θεού. Η Γεννήτρια του Σωτήρα. Αυτή έφερε στον κόσμο τον Χριστό. Έγινε η γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης για να κατέβει ο Λυτρωτής. Η κλίμακα απ’ την οποία ήρθε ο Θεός στην γη.
Η Παναγία είναι η μεσίτρια του κόσμου στον Χριστό, το μόνο μεσίτη μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Η μητρική της παρρησία είναι πανθομολογούμμενη.
«Παππούλη, πως μπορώ να σωθώ;», ρώτησε προσκυνητής του Αγίου Όρους τον Όσιο Γέροντα Παΐσιο. Κι Εκείνος του απάντησε με απλότητα: «Να πιαστείς απ’ το φουστάνι της Παναγίας». Να έχει δηλαδή απόλυτη εμπιστοσύνη στην Μητέρα του Θεού, όπως το μικρό παιδί, που αισθάνεται ασφάλεια καθώς κρατιέται από το φουστάνι της μητέρας του.
Στην βοήθεια της Παναγίας κατέφευγε πάντα το μαρτυρικό μας έθνος. Σε κάθε δοκιμασία και περιπέτεια σ’ όλη την ιστορική του διαδρομή. Και σ’ Αυτήν, την Υπέρμαχο Στρατηγό, απέδιδε ευγνωμόνως τα νικητήρια.
Αυτά συνέβαιναν ως τώρα. Σήμερα όμως, παρά την πίστη του λαού στην προστασία της Παναγίας και την τιμή στο πάνσεπτο πρόσωπό Της, παρατηρούνται εκδηλώσεις προκλητικής ασέβειας. Και διαπράττονται ενέργειες και πράξεις αντιχριστιανικές. Πράξεις πρωτοφανούς ασεβείας. Πράξεις «μαυροφόρας απελπισιάς» και πνευματικού σκοταδισμού. Πράξεις, που προκαλούν το θρησκευτικό αίσθημα.
Όπως το θλιβερό, όλως παράνομο και έκδηλο αντιχριστιανικού και ανθελληνικού μένους περιστατικό, που συνέβη πριν από λίγες μέρες από ομάδα νέων. Επιτέθηκαν με μανία σε ηλικιωμένο χριστιανό, που είχε την εικόνα της Παναγίας και ένα Σταυρό στο καλάθι της μοτοσυκλέτας του. Την έσχισαν, την ποδοπάτησαν και φώναζαν… «Στον διάβολο η οικογένεια, στον διάβολο η πατρίς, η Ελλάδα να πεθάνει, για να ζήσουμε εμείς». Κι ήταν η εικόνα της Μεγαλόχαρης!
Μάλιστα μεταξύ των νέων που ασχημονούσαν με τόση ασέβεια ήταν και καθηγήτρια Πανεπιστημίου. Τι κρίμα!
Άκρως θλιβερές και απαισιόδοξες σκέψεις δημιουργούν όλα αυτά για την πορεία του μαρτυρικού μας έθνους. Και μάλιστα καθώς συμβαίνουν σήμερα, ύστερα από διακόσια χρόνια από το «πανάχραντο ’21». Από την Επανάσταση, που έγινε «Για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία».
Θα τρίζουν, κατά το κοινώς λεγόμενο, τα κόκκαλα των αγωνιστών της Εθνεγερσίας από όλα αυτά. Από τον ευτελισμό όλων των οσίων και ιερών. Γι’ αυτή την ελευθερία θυσιάστηκαν; Αν γνώριζαν ότι θα καταντούσαμε σε αυτά τα χάλια, θα προτιμούσαν ίσως να είμαστε ακόμα υπόδουλοι, παρά ελεύθεροι._
Από το thesecretrealtruth
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου