Να κάνουν οι Άγιοι... βόλτα ολόγυρα στην Ελλάδα !

Μια αγωνιζόμενη ψυχή, ένας φωτερός Γέροντας, μιλώντας με αγωνία και για την αγωνία των ημερών και των ανθρώπων, είπε μια ιδέα. Ξεκάθαρη ιδέα σαν τον ίδιον, σαν τις κουβέντες του που λάμπουν Χριστό στη ζωή μας.

Είπε, λοιπόν, τι όμορφα θα ήταν αν όλοι οι Επίσκοποι, δίχως τυπικότητες, θεσμικότητες, εγκρίσεις και επισημότητες έκαναν το εξής: Σε συνεννόηση μυστική, που όμως... να μαθευτεί από στόμα σε στόμα από τους πιστούς (ώστε να

συμμετέχουν, προσευχόμενοι στο σπίτι), να πάρουν, να πάρει κάθε Επίσκοπος δηλαδή, το πιο μεγάλο σέβασμα της περιοχής του (π.χ, εμείς εδώ την Τίμια Ζώνη της Παναγίας μας από την Μονή Ξενιάς) και να το λιτανεύσει μυστικά -με ένα αυτοκίνητο- ολόγυρα στα όρια της μητροπόλεώς του, ψάλλοντας ικεσίες στον Κύριο, την Παναγία μας και τους Αγίους. Για το κακό που με μορφή λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού σκεπάζει την ζωή μας.

Αν κοιτάξουμε τον χάρτη των σεισμών, γίνονται σε όλη την Ελλάδα -σχεδόν κάθε 5 λεπτά κάπου σείεται η γη-, τα της ασθενείας τα μαθαίνουμε από τις ειδήσεις, τον φόβο και την στανική επιβολή μάσκας και εμβολίου επίσης τα νιώθουμε πάνω μας, την πείνα που αρχίζει να εγκαθίσταται, την θλίψη, τον πόνο....Και όλα αυτά με ολοένα και λιγότερο Θεό, ακριβώς την στιγμή που ακόμη και αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε!

Μακριά λοιπόν από αναλύσεις, απόψεις, κουβέντες, νόμους και παρανόμους ας συνεννοηθούν όλοι οι Επίσκοποι (με ένα απλό τηλεφώνημα) την ίδια μέρα, την αυτή ώρα, να κάνουν την πιο κρυφή και την πιο θερμή λιτανεία. Να κυκλώσουν ολόγυρα την Ελλάδα, με την δύναμη αγίων λειψάνων και θαυματουργών εικόνων και με την δύναμη των προσευχητικών δακρύων των ποιμένων και του λαού, απλά και δίχως δεύτερες σκέψεις.

 Όπως το παιδί που στον κίνδυνο τρέχει στον γονιό του και βάζει το μικρό του χέρι στην πανίσχυρη παλάμη του πατρικού χεριού, σφίγγει με το χεράκι του το χέρι του πατέρα και αναπαύεται, σιγουρεύεται, ειρηνεύει και γαληνεύει. 

 

Και, όπως λέει ο Γέροντας, έρχεται μέσα του λιακάδα Χριστού.

Και, όπως λέει ο ποιητής, " ο ήλιος είναι σίγουρος για τον κόσμο". 

Και νιώθει τότε ο άνθρωπος, όπως λέει ο ψαλμός, "Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει".

Οι Άγιοι ποτέ δεν είχαν... αντίρρηση να ευλογήσουν τους Έλληνες και να κάνουν πράγματα θαυμαστά γι' αυτούς. Μόνο που θέλουν πρόσκληση !

Έλενα

Από το trelogiannis