Χαυτεία Αθήνα δεκαετία του ΄50....Πανεπιστημίου....Αιόλου....Πλατεία Ομονοίας.....
Στην μέση το βαρέλι του τροχονόμου...δεν υπήρχαν φανάρια... αυτός ρύθμιζε την κυκλοφορία σε ώρες αιχμής.
Πάντα με κόσμο αυτή η περιοχή....
Λίγα χρόνια μετά
τους πολέμους...την Κατοχή και χορτασμένους δεν θα τους έλεγες τους Αθηναίους δηλαδή την πλειοψηφία....Τα φρέσκα παντρεμένα ζευγάρια της εποχής αναζητούσαν μια τρύπα να στήσουν το σπιτικό τους και την εύρισκαν πάντα κοντά σε αυτή την περιοχή σε κάποια αυλή σε κάποια κάμαρα.
Οι δουλειές θα ήταν συνήθως γύρω από την Ομόνοια....
Πήγαιναν έχοντας στην τσέπη το σημείωμα του συγγενή με μια διεύθυνση και ένα όνομα....
"...θα πας στην Αιόλου θα βρείς το μαγαζί του τάδε θα πείς ότι σε έστειλα εγώ..."
Δεν ρωτούσαν πολλά....
Ο εργοδότης του έλεγε τι θα κάνει ...ότι θα τον δοκιμάσει και αν είναι εργατικός θα τον κρατήσει.
Ωράριο ...πόσα θα παίρνει....ήταν απαγορευμένες λέξεις...
Το Κέντρο της Αθήνας τα βράδυα ήταν φωτισμένο...έπαιρνε πασατέμπο η οικογένεια και έκανε την βόλτα της...άλλαζε παραστάσεις....χάζευε τις βιτρίνες....
Τα νεοκλασικά κρατούσαν ακόμα αλλά δεν σου έκαναν εντύπωση γιατί και εσύ στην αυλή που γεννήθηκες έβλεπες αυτό του σπιτονοικοκύρη.
Η αυλόπορτα ήταν κοινή με αυτόν...μπαίνοντας στην συνέχεια χώριζαν οι δρόμοι... τα καμαράκια ήταν ένα έξτρα έσοδο.
Εσύ όμως είχες ένα προνόμιο που δεν είχε αυτός...το μοναδικό παράθυρό σου έβλεπε στα αρχαία...στην Ακαδημία του Πλάτωνα δηλαδή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου