Όταν υπήρχε δουλειά

 

Παλιές δεκαετίες πίσω στο Κέντρο της Αθήνας όταν υπήρχαν περισσότερες δουλειές και λιγότεροι διαθέσιμοι εργαζόμενοι.

Ακούγεται αστείο...

Και όμως....

Ας ξεκινήσω από τις υπόγειες στοές ....

Δεν υπήρχαν  χώροι να

νοικιάσεις....και πάνω στην στοά και κάτω από αυτή αλλά και στο τρίτο υπόγειο τα "κελιά"όπως έλεγαν τους μικρούς αυτούς χώρους γινόντουσαν ανάρπαστα.

Δακτυλογράφοι....σφραγιδοποιοί τότε που οι σφραγίδες ήταν στο φόρτε τους...μικρά τυπογραφεία....επισκευαστές στυλογράφων...ωρολογοποιοί....εργαστήρια για τυρόπιτες...αποθήκες μαγειρείων....

Βέβαια υπήρχαν και οι "συζητήσιμοι"χώροι ποινικού ενδιαφέροντος...

Τα λαθραία καλλυντικά...ρούχα όπως αντρικά εσώρουχα...τζήνς κ.λ.π. είχαν σουξέ...

Τα έφερναν μέσα σε τσουβάλια ναυτικοί για να βγάζουν κανένα φράγκο .

Οι κοντραμπατζήδες πελάτες τους περίμεναν στην αποβάθρα και τους πλήρωναν επί τόπου.

Αν ήθελες δουλειά έκανες μια βόλτα στην αγορά και την εύρισκες αμέσως.

Σήμερα αυτό η παλιά εμπορική πιάτσα μεταξύ των οδών Δραγατσανίου...Ευριπίδου...Πεσμαζόγλου...

Αριστείδου έχει ερημώσει.

Όταν ήσουν νέος εκείνα τα χρόνια δεν σου έφτανε η μια δουλειά...είχες και δεύτερη πολύ εύκολα αρκεί να άντεχες.

Οι νέοι σε ηλικία δημόσιοι υπάλληλοι της εποχής λόγω του πολύ χαμηλού μισθού είχαν και δεύτερη απογευματινή δουλειά και μερικοί και τρίτη Σάββατο και Κυριακή σε ταβέρνες...σερβιτόροι.

 

Θα θυμηθώ ένα γνωστό που εργαζότανε σε  οργανισμό και όταν σχόλαγε το μεσημέρι πήγαινε και δούλευε σε ένα παπουτσάδικο κάτω στον σταθμό της Ομόνοιας τότε που υπήρχαν μαγαζιά με πολλούς πελάτες.

Άλλη δουλειά ήταν και του κράχτη ...έξω από τα μαγαζιά ρούχων στην Αθηνάς στο Μοναστηράκι.

Ο κράχτης προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βάλει μέσα στο μαγαζί τον πελάτη.

Πολλά τα ευτράπελα και οι τσακωμοί συνήθως μεταξύ ανταγωνιστών και τον φουκαρά στην μέση να τον τραβολογάνε.

Από το Πίσω στα παλιά