Πηγαίναμε για παιχνίδι αλλά την κοπανάγαμε από την αλάνα και σύντομα βρισκόμαστε εκτός συνόρων δηλαδή εκτός γειτονιάς.
Μπροστά οι μεγαλύτεροι πίσω οι μικρότεροι Λένορμαν...γραμμές του τραίνου κοιτάς αριστερά κοιτάς δεξιά και τρεχάτοι να βρεθούμε στην μεγάλη πλατεία την Ομόνοια.
Κάπως μας φαινότανε...σαν κατόρθωμα...ότι μεγαλώναμε....
Τσιμουδιά μην
το μάθουν πίσω στο σπίτι....Μας έπαιρνε μυρουδιά κανένας γείτονας και το έλεγε στις μανάδες...είπαμε στα παιδιά εκείνες έκαναν κουμάντο.
Κόκκινα τα μάγουλα από τα σκαμπίλια χωρίς καμμία δικαιολογία παρά μόνον ...."...ξέρεις εσύ ...για να σε ξαναδώ...."
Μετά σύσκεψη στην αλάνα για να βρεθεί ο προδότης και όταν βρισκότανε φυσικά και πλήρωνε.
Υπήρχαν και οι σφεντόνες...τα τόπια μεσημέρι την ώρα του ύπνου κάτω από το παράθυρο...τενεκεδάκι στην ουρά της γάτας του.
Δεν ήταν όλοι της παρέας θαρραλέοι ...ένας δυό οι άλλοι ακολουθούσαν....
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχαν σοβαροί κίνδυνοι τότε για να πάς από τον Βούθουλα στην Ομόνοια εκτός από τα αυτοκίνητα που δεν ήταν και πολλά.
Η εξερεύνηση έφθανε και στο Μεταξουργείο εκεί στα θέατρα για χάζεμα στις μαρκίζες.
Γι αυτή την βόλτα αν το μάθαιναν στο σπίτι ο πέλεκυς έπεφτε βαρύτερος....
Οίκοι ανοχής...η ΧΑΒΑΗ κάτω από το ΠΕΡΟΚΕ στην Οδυσσέως το γνωστό ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ καμπαρέ...για ειδικά γούστα....των Κατελάνων.
Ακόμα και τα πρωϊνά απ΄έξω υπήρχαν ξέμπαρκοι από το βράδυ ντυμένοι περίεργα (τραβεστί) και πολλές φορές να τσακώνονται.
Το καταπληκτικό ήταν ότι έξω από τα "σπίτια"στα σκαλιά καθόντουσαν
οι εργαζόμενες και όταν έβλεπαν παιδιά να χαζεύουν τα μάλωναν για να γυρίσουν στα σπίτια τους.
Άλλα χρόνια...διαφορετικός κόσμος....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου