συναντούσες σχεδόν τους ίδιους ανθρώπους τις ίδιες ώρες....
Πήγαιναν στις δουλειές τους ....
Στην αρχή καλημέρα και γειά σας και στην συνέχεια γνωριμίες...φιλίες
και ανταλλαγές επισκέψεων στα σπίτια.
Έβλεπες
υπαλλήλους γνωστών καταστημάτων του Κέντρου της Αθήνας
άψογα ντυμένους λόγω του αντικειμένου της εργασίας τους.
Τα μεγάλα επώνυμα καταστήματα εκείνων των χρόνων είχαν απαιτήσεις
από το προσωπικό τους .
Τα ρούχα της δουλειάς τους ήταν περίπου σαν στολές....
Απαραίτητο εφόδιο εκτός από την εμφάνιση η ευγένεια και η υπομονή.
Η τελευταία έπρεπε να είναι μεγάλη....
Τα πρωϊνά στην διαδρομή συζητούσες τα συμβάντα της προηγούμενης
ημέρας και άκουγες άλλα.
Ένας που δούλευε σε μαγαζί με γυναικεία υφάσματα έλεγε τον πόνο του
για τα πόσα τόπια κατέβαζε και ανέβαζε καθημερινά από το ράφι.
Άλλος σε γυναικεία υποδήματα για τα αμέτρητα σκυψίματα στις δοκιμές...
Έφτανες στην Ομόνοια χωρίς να το καταλάβεις και το βράδυ στην επιστροφή
μπορεί να πετύχαινες τα ίδια πρόσωπα .
Οι υπάλληλοι στα μεγάλα μαγαζιά αλλά και σε άλλα μικρότερα έμπαιναν
παιδιά και έφευγαν με σύνταξη.
Ο ένας βοηθούσε τον άλλο στην αγορά....
Αν ήθελες κάτι να αγοράσεις πήγαινες στο μαγαζί που δούλευε ο φίλος
για να έχεις καλή έκπτωση....είχες μέσον δηλαδή.
Και άκουγες στην γειτονιά....
"...θέλω παπούτσια έχεις γνωστό;"
"....θα πάς στο τάδε μαγαζί στην Σταδίου και θα ζητήσεις τον δείνα
και θα του πείς ότι σε στέλνω εγώ..."
Οι γνωριμίες στην αγορά έπαιζαν παντού....
Ο χασάπης πήγαινε στο μαγαζί με την ματωμένη ποδιά για να αγοράσει
παπούτσια και ο υπάλληλος σε αυτόν για κρέας.
Υπήρχε η σιγουριά της γνωριμίας.
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου