Στο διαμέρισμα

Κάποια στιγμή θα μπαίναμε και εμείς στο διαμέρισμα αφήνοντας πίσω μας
τις κάμποσες αυλές που ποτέ δεν ξεχάσαμε και πάντα νοσταλγούμε ξεχνώντας
τα δύσκολα που δεν ήταν και λίγα.
Η Αθήνα μια οικοδομή με τα κουτιά-πολυκατοικίες να χτίζονται το ένα πίσω από
το άλλο γκρεμίζοντας τις αναμνήσεις μας.
Πάρε
δάνεια λαέ και αγόραζε...
Και εμείς μαζί με τους άλλους λοιπόν και από εργολάβο σε εργολάβο να μας
ξεναγεί στα ετοιμοπαράδοτα.
Πρώτες αντιδράσεις....
Έχει μπανιέρα....κουζίνα με μαρμάρινο νεροχύτη....ντουλάπια...πατώματα...
καλοριφέρ...
Υπέροχο!
Ας δούμε και το μπαλκόνι...
αμάν έτσι και σου απλώσει το χέρι ο απέναντι τον χαιρετάς....
Το καζανάκι του από πάνω είναι αυτό που ακούστηκε;
Ο εργολάβος κοιτάζει το ρολόϊ του...έχει κι άλλο ραντεβού...τελειώνετε...
Τελειώσαμε...το πήραμε και η συνέχεια....
Κουρτίνες να είναι λίγο καλές μην γίνουμε ρεζίλι....να αλλάξουμε το τραπέζι
της κουζίνας και τις καρέκλες με φορμάϊκες χρωματιστές....
Με το σαλόνι τι κάνουμε;
Οι παλιατζούρες θα μας κάνουν ρεζίλι στους νέους μας γείτονες...
ο από κάτω είναι φαρμακοποιός....όταν έρθει η σειρά μας για την συνέλευση
πού θα τους βάλουμε;
Με γραμμάτια τα έπιπλα...ψεύτικα αλλά μοντέρνα....
Τρείς το λάδι τρείς το ξύδι πάλι ζόρια αλλά διαφορετικού μεγέθους.
Πλήρωνες για το πρέπει και για το τι θα πεί ο κόσμος....πού είσαι αυλή μου...
τρίφυλλη ντουλάπα μου που την φόρτωσε ο παλιατζής κάνοντάς μας χάρη
ότι δεν μας παίρνει λεφτά ...για να την πετάξει υποτίθεται.
Και τέλος έφθασε η ημέρα που θα ερχόντουσαν οι συγγενείς από το ορεινό
Γαλάτσι από το σπίτι τους με την αυλή...για να δούν το νέο μας διαμέρισμα.


Η θεία με την τριμμένη παλιά της γούνα ...πόσα χρόνια την θυμάμαι με αυτήν...
ο θείος με το γνωστό κοστούμι και ένα κουτί γλυκά για τα καλορίζικα.
Βέβαια κρύο και αναμμένο το καλοριφέρ ....και τα σχόλια...
" ...υπέροχο...παλάτι....τι ζέστα...ε Τάκη;"
Γκρρρρ το καζανάκι από πάνω....
Χαμογελούσε ο θείος Τάκης.

Από το Πίσω στα παλιά