Μην ψάχνεις σήμερα εκεί είναι Αρχαιολογικός Χώρος της Ακαδημίας του Πλάτωνα δηλαδή.
Μόνο την ελιά άφησε η Γ΄Εφορία Αρχαιοτήτων για να θυμίζει σε αυτούς τον τόπο που γεννήθηκαν και έζησαν κάποια χρόνια.
Η κόρη της σπιτονοικοκυράς αλλά και ο γυιός της ζούν ακόμα... πήρα τηλέφωνο
την πρώτη και γυρίσαμε
πίσω στα παλιά αρχίζοντας την κουβέντα από το θέμα των ημερών.
Και γελάγαμε...." άκου κορονοϊός και κουραφέξαλα..." μου είπε...
Μου ρίχνει καμμιά δεκαπενταριά χρόνια αγγίζει τα 90 αλλά ξουράφι το μυαλό...
Και αρχίσαμε τα παλιά...τα θυμάσε και τα τέτοια...
Στην πρώτη κάμαρα έμενε τότε ένας δευτεροκλασάτος ηθοποιός γνωστός όμως
από τις ταινίες....
" Α τον κυρ-Νίκο λές τον καναβουράκια ;"
Γέλια.....
"Ναι μωρέ με τον καρδερίνι όπως το έλεγε...θυμάσε έβαζε το κλουβί έξω στην αυλή πάνω από την γλάστρα με την καναβουριά και έλεγε μετά στους πολιτσμάνους ότι
ο καρδερίνης
φταίει κύριε πόλιτσμαν....μωρέ αυτόν τι κορονογυιός να τον έπιανε..."
"Γιατί με τις αδενοπάθειες και το χτικιό τότε που σου έβγαιναν τα μάτια από τον βήχα και το κορμί ήταν μαύρο από τις βεντούζες...επιζήσαμε..."
"Εσύ βρε αγόρι μου (μου είπε) στο πρεβαντόριο την έβγαζες στην Πεντέλη για καθαρό αέρα λέγανε...αδενοπάθεια θέριζε τότε...πενικιλλίνη στρεπτομυκίνη
κόσκινο σε κάνανε...
και για να τρώς καλύτερα πετσί και κόκκαλο ήσουνα....τι να σου πρωτοκάνει
και η αυλή..."
"Σήμερα χλωροκίνη και πάει λέγοντας...."
"Χλωρίνη λέει ο Τράμπ (γέλια)...
Και δώστου τα θυμάσε....
"Δεν υπήρχε Τσιόδρας τότε....αλλά αν υπήρχε έπρεπε κάθε ημέρα να ανακοινώνει
πολλούς νεκρούς....αλλά μήπως ξέραμε τότε πόσοι είμαστε σαν Χώρα....απλά τα νεκροταφεία τα επέκτειναν συνεχώς χωρίς να παίρνει κανείς χαμπάρι...."
"Ρε εσύ τον κυρ Νίκο τον σκουπιδιάρη τον θυμάσε....καθημερινά μάζευε σκουπίδια
με το σκουπιδιάρικο και την Κυριακή υπερωρίες στο νεκροταφείο είχαμε χορτάσει
κόλλυβα και μας πείραζε ότι θα μας εύρισκε ευάερη και ευήλια θέση....και γελάγαμε..."
" Την γιαγιά ρε μικρέ (εγώ είμαι αυτός ) δίπλα στην δική σας κάμαρα που έβηχε
από το πρωϊ μέχρι το βράδυ ούτε μάθαμε πόσο χρονών ήταν όταν πέθανε...."
"Ούτε στο αγκώνα έβηχε ούτε μάσκα φορούσε και εμείς συνέχεια κοντά της
είμαστε και μας έλεγε ιστορίες από την Σμύρνη..."
Συνεχιζότανε η κουβέντα και τα γέλια και τα θυμάσε και έφτασε
το τέλος και υποσχεθήκαμε να βρεθούμε μετά την λήξη του συναγερμού
αν φυσικά έχουμε επιβιώσει όπως είπε η παλιά φίλη.
Έκλεισα το τηλέφωνο και πήρα το παλιό άλμπουμ με τις φωτογραφίες εκείνης
της εποχής και τα ευκόλως εννοούμενα ....παραλείπονται.
Να είμαστε καλά !!!!!
Χαρδαλιάς είναι και θα περάσει !
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου